‘Eski’ bize bugünün güzelliklerini hatırlatıyor mu?
Korkuyoruz eskilerden. Anılardan, hatıralardan, masallardan, sonra adını anmaktan eskiden yaşananlardan, onların birbirine hiç benzemeyen eski- yeni resimlerinden. Çünkü bugünün ne kadar sıradan, bayağı ve alelade olduğuna dair büyük bir fikir veriyor.
Sanılmasın ki eskiye bir özlem duyuyorum. Bunun adına özlem demiyorum, bunun adına ancak şunu diyebiliyorum, geçmişin iyilik ve güzelliklerinin, insana verilen değerin büyük bir özlemidir bendeki bu ancak.
Biz eskiden kalan heykelleri, şehirleri yıkıp yok ettik. Bitirdik, harcadık. Hepsinin üzerinden betonlarla geçtik. Betonlarla, asfaltla, yıkımı kolaylıkla ve canavarca yapan o büyük iş makineleriyle ezdik başlarını tüm kardelenlerin. Eskiye olan saygısızlığımız, yeşile olan düşmanlığımız bizi hem onlardan uzaklaştırdı, hem kendimizden. İnsanoğlu, işte böyle, uzun uzadıya bir arada kalmışlığın, araf’ın pençesine düştü. Para ve vicdan arasında aşağılık bir ikileme bküründü. Ve insan, en olmayacak şeyi seçerek parayı tercih etti.
Sonra da eskiyi yok etmeye girişti. Tıpkı Ege’nin antik kentlerinde yapıldığı gibi, tıpkı, İstanbul’da, iktidarlarına oy kazandırmak için koşa koşa bitirilmeye çalışılan, ama altında yatan tarihi yok sayarak yıkıp yakan zihniyetin yaptığı gibi… Hasankeyf’te, Ailleioni’de yaşandığı gibi…
Geçmiş isyandadır, ey bugünün yolcuları!
