Դու կհեռանաս ու քեզնից հետո
Սիրտը կդառնա իմ ցեմենտ-բետոն,
Մինչև պռունկը կլցվի նորից
Աղի հեղուկով ու նորից չի լա։
Դու կհեռանաս` թողնելով, ափսոս,
Միայն ու միայն մտքերի քաոս,
Եվ գուցե դառնաս իմ հավերժահունչ
Կյանքի նվագում կտրված մի լար։
Դու կհեռանաս ու քեզնից հետո
Մեգապոլիսում ինչպես Ռոբինզոն
Ինձ կզգամ, սակայն չեմ օտարանա
Քեզ` իմ անջիգյար։