Violet Evergarden: ก็เพราะความหวังยังมีอยู่ตรงนี้
สงครามไม่เคยทำให้อะไรดี ทั้งเรื่องของความรุนแรงที่นำมาสู่ความสูญเสีย และที่ได้รับผลกระทบที่สุด คือ Consequence ที่ตามมา ทั้งในแง่ของความเป็นไปรอบตัวและความเปลี่ยนแปลงทางจิตใจของผู้ที่เกี่ยวข้องกับสงคราม Violet Evergarden เป็นสิ่งมีชีวิตคนหนึ่งที่อาจไม่ได้มีวิถีชีวิตแบบมนุษย์มาตั้งแต่แรก แต่เมื่อรอดชีวิตจากสงครามและก้าวเข้ามาทำงานเป็น Auto Memory Doll แล้ว ก็ได้รับหน้าที่เขียนจดหมายเพื่อส่งข้อความ ซึ่งจริงๆ ก็คือการส่งความรู้สึกจากฝ่ายหนึ่งไปยังอีกฝ่ายหนึ่ง คือเป็นคนกลางที่จะถ่ายทอดข้อความนั้นๆ แต่จะเขียนอย่างไรให้ใจความครบถ้วนสมบูรณ์ตามความรู้สึกที่แท้จริงของผู้ส่ง ก็ขึ้นอยู่กับคนเขียนนี่เอง
ช่วงแรกๆ Violet ยังไม่เข้าใจมนุษย์ ไม่รู้ว่าความรู้สึกมันคืออะไร แบบนี้คือใช่ความรู้สึกหรือเปล่า แล้วจะแสดงออกหรือถ่ายทอดอย่างไรให้คนอื่นเข้าใจ เพราะที่ผ่านมาทำหน้าที่รับคำสั่งจากผู้พันในสนามรบเท่านั้น อาจดูว่า Violet เป็นคนไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่มีหัวใจ แถมมีความกระด้างในระดับหนึ่ง เพราะใช้ชีวิตเพื่อไปรบ เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ ด้วยการทำร้ายอีกฝ่ายจนถึงชีวิต แต่ระหว่างทางที่ทำหน้าที่เป็น Doll นี้ Violet ได้เรียนรู้ชีวิตและความเป็นไปของมนุษย์ในสถานที่และวาระต่างๆ จึงเริ่มเกิด “ความรู้สึก” ขึ้นมา และเริ่มเข้าใจว่าสิ่งที่อยู่ข้างในใจของมนุษย์คืออะไร เราจะเห็นว่า Violet ค่อยๆ ซึมซับความรู้สึก ความเข้าใจ และความเห็นอกเห็นใจในสถานการณ์ต่างๆ เราจะเห็นอาการที่สื่อให้เห็นว่า นี่แหละคือความรู้สึกของการเป็นมนุษย์ที่มีจิตใจ และเริ่มมีความรักที่เกิดขึ้นมาในหัวใจ จนถึงจุดที่เข้าใจความเป็นมนุษย์มากขึ้น คือยิ่งได้พบเจอกับมนุษย์ ได้เรียนรู้ และได้เขียนมากขึ้น ก็ยิ่งเข้าใจความหมายของสิ่งต่างๆ มากขึ้น
ระหว่างทาง ก็จะได้เห็นเรื่องราวในแต่ละตอนและสถานการณ์ที่แตกต่างกันไป Violet จึงเริ่มเติบโตและมีความเป็นมนุษย์มากขึ้น มีมิติทางความคิดและความรู้สึกมากขึ้นจากสิ่งที่ได้พบเจอ จริงๆ แล้วที่ Violet เข้าใจและเติบโตขึ้น ก็เพราะเกิดความรักในรูปแบบต่างๆ ขึ้นในใจ ทำให้ Violet มีคุณสมบัติที่สำคัญของการเป็นมนุษย์ เริ่มมีความรู้สึก มีความเข้าใจ คืออินไปกับมนุษย์ที่ไม่ได้มีลักษณะเหมือนตัวเองมากขึ้น เมื่อเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์มากขึ้น ก็เริ่มเขียนและถ่ายทอดสารนั้นให้เข้าถึงความรู้สึกและความตั้งใจของผู้ที่ส่งสาร และยังทำหน้าที่สร้างสารนั้นให้จับใจของผู้ที่อ่านจดหมายฉบับนั้นอีกด้วย
มันค่อนข้าง Ironic ที่มือที่เคยฆ่าคนในสงครามกลับกลายเป็นส่วนสำคัญในการช่วยให้คนได้รับสารจากผู้ส่ง มือนี่แหละที่เคยทำร้ายคน ทำลายชีวิตคนอื่น แต่มาวันนี้กลายเป็นสิ่งที่ช่วยให้สารมีความสมบูรณ์แบบมากขึ้น เพราะสารที่ว่านี้ มันมีทั้งการส่งที่เต็มไปด้วยข้อความ การบอกเล่าเรื่องราว ความรู้สึก ความในใจ ความสุข สมหวัง ผิดหวัง และเป็นความหวังของคนที่ต้องการส่งไปยังปลายทาง
ตัว Violet เอง ก็ใช้ชีวิตหลังสงครามในส่วนที่ตัวเองทำได้ คืออยู่ด้วยความหวัง แม้ว่าจะเจ็บปวด และเกิดความเศร้าอยู่ในใจมาตลอด และไม่ว่าสุดท้ายจะเจอผู้พันที่อยากเจอหรือไม่ แต่สารหรือคำสั่งสุดท้ายที่ Violet ได้รับจากผู้พันก็คือ “จงมีชีวิตอยู่ต่อไป” มันเหมือนเป็นภารกิจสุดท้ายของการมีชีวิตของ Violet เพื่อที่จะค้นหาความหมายที่แท้จริงของมัน
เมื่อพบกับความสูญเสีย จงมีชีวิตอยู่ต่อไป…ด้วยความหวัง
#จงเรียนรู้และอยู่ต่อไปด้วยความหวัง
