Τρέξιμο σε υψηλές θερμοκρασίες
Το τρέξιμο τους καλοκαιρινούς, ζεστούς μήνες χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Η επαρκής ενυδάτωση και η αντηλιακή προστασία είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για να τρέξεις στην ζέστη. Ας εξετάσουμε όμως για ποιό λόγο ακριβώς:
1. Η υγρασία καθυστερεί την ψύχρανση
Το σώμα μας έχει τη δυνατότητα να ψύχεται μέσω του ιδρώτα. Για την ακρίβεια είναι η εξάτμιση του ιδρώτα που ψυχραίνει το σώμα και όχι η εφίδρωση καθεαυτή. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για το τρέξιμο σε συνθήκες υψηλής υγρασίας. Στις συνθήκες αυτές, ο αέρας είναι διαποτισμένος με νερό κάνοντας εξαιρετικά δύσκολη την εξάτμιση του ιδρώτα με αποτέλεσμα το σώμα μας να μην ψύχεται σωστά. Όταν τρέχουμε σε ζεστή και υγρή ατμόσφαιρα νομίζουμε ότι ιδρώνουμε περισσότερο. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που αισθανόμαστε πάνω μας είναι ο ιδρώτας που παραμένει στο δέρμα μας χωρίς να έχει εξατμιστεί.
Το τρέξιμο σε υψηλή θερμοκρασία καταναλώνει περισσότερη ενέργεια και κουράζεσαι πιο γρήγορα.
2. Αλλαγή στη ροή του αίματος
Για να επιτευχθεί όμως η εφίδρωση και η ψύχρανση θα πρέπει το σώμα μας να αυξήσει την ροή του αίματος στην επιδερμίδα μας. Ο λόγος που αυξάνεται η ροή του αίματος, είναι οτι το αίμα μεταφέρει θερμότητα και η εφίδρωση συντίθεται από το πλάσμα του αίματος. Οπότε, όταν ιδρώνουμε πολύ υπάρχει έλλειψη αίματος για άλλες λειτουργίες και απώλεια ηλεκτρολυτών. Γι’αυτόν το λόγο η επαρκής ενυδάτωση είναι εξαιρετικά σημαντική.
Η αυξημένη ροή αίματος στο δέρμα είναι προβληματική για κάθε αθλητή αντοχής κάνοντας την άθληση δύσκολη επειδή λιγότερο αίμα είναι διαθέσιμο για τους μυς που καταπονούνται και τα ανθρώπινα όργανα ζωτικής σημασίας όπως η καρδιά.
3. Kαταπόνηση της καρδιάς
Ιδανικά, κατά τη διάρκεια της άθλησης, θέλουμε την καρδιά μας να αντλεί όσο γίνεται περισσότερο αίμα σε κάθε χτύπο, έτσι ώστε ο καρδιακός ρυθμός να μην ανέβει σε επικίνδυνα υψηλά επίπεδα και να μπορέσει να ανταποκριθεί ομαλά στην καταπόνηση. Ωστόσο, το τρέξιμο στην ζέστη δυσκολεύει την κατάσταση. Καθώς ο οργανισμός μας χρησιμοποιεί περισσότερο αίμα προς τα περιφερειακά όργανα, απομένει λιγότερο αίμα για να κυλήσει προς την καρδιά. Συνεπώς, μειώνεται η καρδιακή πλήρωση και ο όγκος παλμού, δηλαδή η ποσότητα του αίματος που αντλείται από την καρδιά με κάθε χτύπο. Για να αντισταθμίσει την απώλεια, ο καρδιακός παλμός μας αυξάνεται δημιουργώντας πίεση στην καρδιά και η αίσθηση της κούρασης έρχεται γρηγορότερα.
Αν η ποσότητα του αίματος μειωθεί από το υψηλό ποσοστό ιδρώτα, θα αυξηθεί το ιξώδες του αίματος που σε απλά ελληνικά σημαίνει πίεση στην καρδιά και τα αγγεία.
4. Οι μύες υποφέρουν και επικρατεί η αναερόβια κατάσταση
Επόμενο “θύμα” των αυξημένων απαιτήσεων για αίμα από διαφορετικά όργανα σε συνθήκες ζέστης είναι οι καταπονημένοι μύες. Για τους αθλητές αντοχής το οξυγόνο είναι το καύσιμο που επιτρέπει την άσκηση για μακρά διάρκεια, ενώ η έλλειψή του αναγκάζει τον οργανισμό να αντλήσει ενέργεια από την περισσότερο επίπονη αναερόβια διαδικασία. Και σε συνθήκες ζέστης, οι αυξημένες ανάγκες για αίμα από τα λοιπά όργανα, σημαίνει λιγότερο διαθέσιμο αίμα για τη μεταφορά οξυγόνου προς τους μύς, άρα αυξημένη παραγωγή αναερόβιας ενέργειας. Η κατάσταση αυτη επηρεάζει την άσκηση σε όλες τις εντάσεις και προκαλεί μια πληθώρα θεμάτων, περιλαμβανομένων των υψηλότερων συνολικών δαπανών ενέργειας και την συσσώρευση γαλακτικού οξέος στο αίμα. Επιπλέον, οι υδατάνθρακες χρησιμοποιούνται περισσότερο από το λίπος ως ενέργεια και καθώς η αποθήκευση υδατανθράκων είναι περιορισμένη, η εξάντληση επιτυγχάνεται νωρίτερα.
Η εναλλαγή από την αερόβια στην αναερόβια κατάσταση οδηγεί σε ταχύτερη εκκίνηση της μυϊκής κόπωσης.
5. Η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου (VO2 Max) μειώνεται
Η καρδιά λειτουργεί με ταχείς ρυθμούς αλλά αντλεί λιγότερο αίμα απ’ότι συνήθως και οι μυς δεν προσλαμβάνουν αρκετό οξυγόνο. Στην πράξη, η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου προσδιορίζει το επίπεδο της αντοχής καθώς και τα όρια του οργανισμού στην κατανάλωση οξυγόνου. Να σημειώσουμε ότι δεν αποτελεί δείκτη απόδοσης αλλά ικανότητας.
Η μειωμένη πρόσληψη οξυγόνου κάνει τον αθλητή αντοχής λιγότερο αποτελεσματικό.
