Czyż nie fascynujące są losy fabryki prądu, która zrodziła się z prostych potrzeb: zasilania fabrycznych silników oraz ulicznych latarni, aby z czasem pozwolić się zastąpić większym i bardziej nowoczesnym zakładom energetycznym, a po stu latach od powstania obrócić się w smutną stertę gruzu i rdzy?

To tragiczna historia wielu zakładów przemysłowych, łodziankom i łodzianom tej historii opowiadać nie trzeba. Wyjątkowość Elektrowni Łódzkiej polega na tym, że miała więcej szczęścia niż większość jej sióstr: po kolejnych kilkunastu latach od upadku, dzięki pracy wielu ludzi i 265 milionom zł stała się chlubą łódzkiej aglomeracji, odzyskanym dla Śródmieścia dziełem sztuki — już nie jako źródło energii elektrycznej i ciepła, ale jako źródło wiedzy, kultury i miejsce aktywnego wypoczynku.

Kliknij i przeczytaj całość

A wszystko zaczęło się od badań przeprowadzanych przez skromnego wiejskiego lekarza w Gloucestershine, Edwarda Jennera.

Edward Jenner urodził się 17 maja 1749 roku w Berkeley. W wieku 13 lat został uczniem lokalnego lekarza, a później pracował z wybitnym chirurgiem Johnem Hunterem w Szpitalu St. Georges w Londynie. Po dwóch latach intensywnych studiów Jenner powrócił do Berkeley i prowadził spokojną praktykę wiejskiego lekarza, ale także badania naukowe
z zakresu historii naturalnej. W pracy często stykał się z zachorowaniami na ospę prawdziwą. Zauważył, że przechorowanie ospy krowianki daje ochronę przed zachorowaniem na ospę prawdziwą. I wiedzę tę wykorzystał. 14 maja 1796 roku dokonał pierwszego zaszczepienia materiałem zakażonym ospą krowią.

Kliknij i przeczytaj całość

15 kwietnia 1707 roku w Bazylei (Szwajcaria) przyszedł na świat Leonhard Euler — największy z matematyków zmierzchającej ery ludzi wszechstronnych, znających się na wszystkim. 355 lat wcześniej w tym samym dniu kwietnia urodził się w Vinci inny słynny uczony i artysta — Leonardo, który w symboliczny sposób rozpoczął epokę takich postaci. Można powiedzieć, że Leonhard Euler w symboliczny sposób epokę tę zakończył. Po nim przyszli inni wielcy i znakomici specjaliści w swoich dziedzinach, których nazwiska pamiętają prawie wyłącznie eksperci w dziedzinie historii nauki. Dyscypliny, w których specjalizowali się najwięksi uczeni wraz z biegiem stuleci stawiają coraz większe wymagania badaczom, którzy…

Bez wody nie ma życia, co więcej, bez wody w elektrowni węglowej nie może być prądu. Po co woda w elektrowni? Przeczytajcie artykuł TUTAJ, a wszystko się wyjaśni. Ale czy wystarczy napełnić instalację wodą wodociągową, żeby elektrownia mogła działać? Przez chwilę na pewno, ale po pewnym czasie woda, a właściwie to, co w niej rozpuszczone, choć niewidoczne gołym okiem, zniszczy każdy element instalacji, którą popłynie. Okazuje się, że w wodzie znajduje się wiele zanieczyszczeń: tlen, sole wapnia i magnezu, chlor, mikro- i makroelementy czy wreszcie zanieczyszczenia organiczne. …

Jak rozładowywano węgiel w Elektrowni Łódzkiej

W ciągu 93 lat pracy Elektrowni Łódzkiej, nazywanej przez pracowników pieszczotliwie „Staruszką”, sposób dostarczania węgla zmieniał się wraz z wdrażaniem w niej nowinek technologicznych. Śledząc historię EC1 można tylko podziwiać, jak szybki to był proces i jak wiele zmieniało się w inżynierii w tamtych czasach. Spróbujmy ustalić, jak to po kolei było.

Na początku funkcjonowania Elektrowni dostawy odbywały się wozami konnymi — co ciekawe nie z dworca Fabrycznego, lecz ze stacji Łódź Kaliska. …

Czasami woda, uderzając o powierzchnię, rozlewa się po niej równomiernie, a czasami rozpryskuje się na małe kropelki. Niektóre właściwości materiałów definiowane są przez geometrię wody na płaskiej powierzchni, a w szczególności poprzez kąt utworzony między krawędzią kropli a powierzchnią pod nią. Nazywa się go kątem zwilżania. Jeżeli woda rozprzestrzenia się, zwilżając duży obszar, wówczas kąt zwilżania jest mniejszy niż 90 stopni i taka powierzchnia nazywana jest hydrofilową lub „kochającą wodę” (od greckich słów hydro i filo — oznaczających wodę i miłość, filozofię). …

ENERGIA NAMYSŁU

Mówi się o nim, że jako dziecko potrafił uczyć się sam. Czy miał inny wybór? Jeszcze nie tak dawno temu dzieci nie miały tak szerokiego dostępu do informacji, nie miały tak ciekawych pomocy naukowych, a nawet tak szerokiego dostępu do szkół, jak mają dzisiaj. Na początku ubiegłego wieku niewiele dzieci w Europie zaspokajało swoją ciekawość świata, czytając książki, zwłaszcza gdy mieszkały one w małych miejscowościach. Właśnie w jednej z takich miejscowości przyszedł na świat Leonardo da Vinci. Wydarzyło się to ponad pół tysiąca lat temu, 15 kwietnia 1452 roku. Możemy sobie wyobrazić, jak trudnym wyzwaniem było w tamtych…