Het (ver)bouwen van Zin in de Zaak
We zitten privé midden in een mooie grote verbouwing. We hebben onze nieuwbouwwoning ingeruild voor een jaren 50 woning. Van een standaard bouwblokken huis, naar een huis met een eigen karakter en eigenaardigheden. Van volledig geïsoleerd naar vrijwel isolatieloos. Van een tuin van 10 meter diep naar een tuin van 25 meter diep. De verbouwing daagt uit en geeft nieuwe inzichten. Èn de verbouwing biedt een geweldige metafoor (ik hou van metaforen :-)) om meer te vertellen over mij en Zin in de zaak. Lees, leef en leer je met me mee? Oké daar gaan we….
Deel 1: Eerst opruimen
Daar zat ik kan dan gehurkt in het gat in de vloer op de bodem onder mijn eigen eigen huis. Met mijn hoofd nog net in het gat in de vloer. Onwerkelijk, zo voelde het. Ik had nooit bedacht dat verbouwen van ons huis zou betekenen dat ik onder de vloer mijn eigen huis zou verdwijnen. En nu moest de bodem van de kruipruimte opgeruimd worden. Dat was ie duidelijk niet. Dat mijn hoofd nog net in het gat in de vloer uitkwam was vooral te danken aan het puin van de oude schouw die in het gat waren verdwenen.
Mentaal voorbereid begon ik ’s ochtends aan de klus. Ik ben niet echt claustrofobisch, maar onder de vloer gaan vond ik wel erg spannend. De grote brokken puin raapte ik bij elkaar en deed ik in een emmer. De emmers vol puin zette ik weer op de vloer om ze naar de container te brengen. Naast dat het spannend was, was het ook oncomfortabel. Ik ben te groot, was mijn eigen conclusie. Mijn benen zijn te lang om me makkelijk te bewegen in kleine ruimte. Ik botste en stootte me regelmatig. Gelukkig was het resultaat na een dagje hard werken dat de kruipruimte er netjes bij lag.
Ik heb letterlijk de basis van ons huis opgeruimd. Dat voelde goed. Het is fijn om met schone basis te beginnen. In het geval van ons huis is dat heel letterlijk. Ook meer figuurlijk ben ik aan het opruimen. Langzaam maar zeker reken ik af met de overtuiging dat mijn ervaringen niet gezien hoeven te worden. Deze blogserie is een eerst mooie stap om mezelf en mijn ervaringen meer zichtbaar te maken. En dat is echt super spannend. :-)
Werken aan de basis kan dus letterlijk en figuurlijk oncomfortabel zijn. Als het werk gedaan is, is dat een overwinning en de beste fundering om verder te bouwen. Voor mij is de kop er nu af. Op naar de volgende blog. :-) En wil je reageren? Dat mag natuurlijk.
O ja, een week later bleek dat ik nog niet klaar was onder de vloer. Daarover later meer.
