Luister naar je moeder
Charlotte Dewulf is een jaar aan de slag als regisseur. Ze richtte haar eigen bedrijf op, kreeg scenario-atelier van het VAF en weet ondertussen maar al te goed welke valkuilen starten in onze branche inhoudt. Om medestarters op weg te helpen blogt ze in 4 episodes over haar ervaringen. Deze maand: het heft in handen nemen.
Zie hier de typisch problemen van de pas afgestudeerde. Je afstudeerproject heeft nog geen grote festivalselecties beet, je connecties binnen het filmlandschap zijn nog niet om over naar huis te schrijven en — last but not least — je hebt geen job. Hoe geraak je uit deze benarde situatie? Één antwoord: luister naar je moeder. Toen we nog tot de kleinsten op deze aardbol behoorden, hebben onze moeders ons overstelpt met advies die geloof het of niet je rechtstreeks de (film)sector in kunnen loodsen.
Een verloren veldslag betekent niet het einde van de oorlog is een eerste wijsheid die me uit de penarie heeft geholpen. Toen mijn eerste kortfilm Eefje Donkerblauw niet voor het filmfestival van Gent, Oostende of Leuven geselecteerd werd, begon ik me af te vragen of er wel een plek was voor mij in de Belgische filmindustrie. Na een goed potje huilen, besliste ik het na zoveel bloed, zweet en tranen niet op te geven. Ik gooide het over een andere boeg en durfde te erkennen dat ik in een niche zat. Vastberaden ging ik op zoek naar festivals die wél in Eefje zouden geïnteresseerd zijn: kinder-, fantasie- en studentenfilmfestivals in België en het buitenland. Uiteindelijk haalde ik negen festivalselecties binnen en herwon het vertrouwen in mijn werk.
Dat ‘doorzetten’ had me iets essentieels bijgebracht: er was een publiek voor mijn film, ik moest het gewoon zelf vinden.
Op een van die festivals raadde iemand me een lidmaatschap bij de Unie van Regisseurs aan. Opnieuw kwam dat onzeker stemmetje boven. Heb ik daarvoor al genoeg bereikt? Ga ik daar toegelaten worden? Gelukkig kon een van mijn moeders wijsheden hier opnieuw soelaas bieden: trek je stoute schoenen aan.
De toetreding bleek uiteindelijk helemaal geen probleem en ik heb het me nooit beklaagd. Bij de vele netwerkmomenten dwong het stoute schoenen-devies van mijn moeder mij weer tot actie. Met zweethandjes benaderde ik mijn collega regisseurs, acteurs en andere filmcreaturen met allerlei vragen. In gemakkelijke of ongemakkelijke gesprekken pikte ik telkens iets op. Maar belangrijker: ik leerde mensen kennen en besefte dat die even zoekende waren als ikzelf. Ze leidden mij naar allerlei andere verenigingen die mij als zoekende beginner konden begeleiden: Kunstenloket, Mediarte, de Scenaristengilde en meer. Onduidelijkheden over SBK’s, het kunstenaarsstatuut en verschillende bedrijfsvormen verdwenen zo als sneeuw voor de zon.
Moeders advies had me al twee dingen opgeleverd: enkele festivalselecties en een iets breder netwerk. Nu had ik echter nog altijd geen job.
Daarvoor kon ik ook terugvallen op een kernwijsheid van mijn mama: “een neen heb je, een ja kan je krijgen”. Dankzij de netwerkevenementen kreeg ik een idee welke productiehuizen geïnteresseerd zouden zijn in mijn type films en besloot ik opnieuw in te zetten op de niche die mijn werk kenmerkt. Met de festivalselecties als ruggensteun bracht ik een sollicitatiedoosje met codeslot bij hen binnen. Daarin zaten mijn twee kortfilms en een aanbevelingsbrief geschreven door mijn filmpersonage ‘Ampersand’. De code om het doosje te openen, kregen ze toegestuurd via mail. Ook al waren niet alle productiehuizen geïnteresseerd, toch heb ik van iedereen respons gekregen en bleef mijn naam hangen. Tot mijn grote vreugde zat tussen de antwoorden ook een jobaanbieding!
Het overvloedige advies van onze moeders kent één centraal thema: je moet het heft zelf in handen nemen, zeker als je in de creatieve sector aan de slag wilt. Niemand gaat je zomaar cruciale informatie bezorgen of je uit je bed halen om een nieuwe film te maken. Hoeveel talent je ook hebt, je droom bereiken vergt veel en hard werken. Spijtig genoeg vallen er geen jobs uit de lucht, maar een combinatie van talent en ondernemingszin kan wel voor die ene beslissende opdracht zorgen. In een perfecte wereld begin je aan dit alles tijdens je opleiding. Op die manier kom je wanneer je afstudeert niet terecht in een compleet onbekende sector.
Volgende keer: Charlotte over als creatieve duizendpoot je focus vinden.
Heb je zelf vragen over je artistieke onderneming of heb je zelf iets te vertellen? Dan kan je Kunstenloket en Charlotte altijd contacteren via www.kunstenloket.be en www.a-little-lady.com of haar Facebookpagina.
