Er is een wij-verhaal.

Ik sprak een jaar geleden een studente van TU Delft, ze wilde afstuderen op een woon/werk project voor ouderen. ‘Waarom dat?’, vroeg ik. ‘Omdat ik geloof dat het mensen kan helpen niet meer eenzaam te zijn.’ Ik was verbaasd, zo jong en dan bezig zijn met eenzaamheid van ouderen.

Net zo verbaasd kun je zijn over Mark Hendriks die samen met Arthur Oma’s Pop-Up heeft opgezet. Begonnen als een project op school wil hij met deze stichting eenzaamheid van ouderen onder de aandacht brengen. Ze brengen ouderen samen, maken samen het eten klaar en eten het samen op. Zo simpel dus. En zo belangrijk dus.

‘Als je merkt dat het werkt, dan krijg je daar veel energie van.’

Als sociaal ondernemer uit Rotterdam is het voor Mark vooral niet lullen, maar poetsen. Als je wat kan doen aan het probleem van eenzame ouderen, dan doe je dat gewoon. In het korte portret vertelt Mark dat hij het heel belangrijk vindt om mensen gelukkig te maken, want daar wordt hij zelf ook gelukkig van. Daar gaat het dus om, met die compassie te willen werken. Voor hem geldt wat voor die studente ook geldt, de eenzaamheid van de mensen om je heen wordt gezien. Gevoeld. Er is daadwerkelijke compassie. En voor je het weet ben je sociaal ondernemer. Of misschien omdat je het weet.

Daarmee staat Mark met beide benen in de samenleving; waar kan ik bijdragen, wat kan ik doen? Handen uit de mouwen. En net als Mark zijn er zoveel sociale ondernemers, op grote en kleine schaal, die vanuit hun eigen waarden aan de slag gaan. Niet om geld te verdienen, wel om een bedrijf draaiende te houden. Niet om winst te maken, wel om vanuit ondernemerschap te willen werken.

Maar vooral omdat het probleem gezien wordt als een probleem dat je aan het hart gaat. Omdat je onderdeel bent van een groter verhaal, een samenleving, een stad. Er is een wij.

Ron van Es — Work and Purpose