Het is een dag zoals een ander, ik sta voor de spiegel in de badkamer om mijn vast avondritueel sinds ik veertien ben op te voeren: eerst tanden poetsen, dan handen wassen en uiteindelijk mijn gezicht reinigen om daarna fris onder de wol te duiken.
Sinds mijn veertiende draag ik make-up. Het begon met een beetje bruine mascara - aangereikt door mijn moeder - die ik inwisselde voor zwarte, gevolgd door oogpotlood, lippenbalsem en nog een beetje poeder hier en daar.
Het was een evolutie over de jaren heen die volledig natuurlijk voor mij aanvoelde. Toch kan ik mij met gemak tientallen incidenten voor de geest halen waarin ik afgunstige en spottende blikken toegeworpen kreeg voor mijn “ijdelheid”.
Ik vind het triest hoe vernietigend mensen kunnen zijn over de mildste vorm van ijdelheid. Het is iets waar ik mee worstel. Niet omdat ik zelf enig conflict voel over mijn interesse in esthetiek, make-up, haar, huid en ga zo maar verder, maar omdat ik het moeilijk heb met het accepteren dat mensen - man en vrouw - zo gemakkelijk vallen voor vrouwelijke stereotypen.
Als u over mij oordeelt omdat ik een gezonde en zuivere huid wil, omdat ik geniet van de rituelen rond het aanbrengen van make-up, omdat ik er trots uit haal er op mijn best uit te zien etcetera, dan ben ik bang dat ik u met de vinger moet wijzen.
Het doet er me niet toe of u ervoor kiest geen make-up te dragen, ik onthoud me er zonder schaamte soms ook van. En het kan me al helemaal niet schelen of u een man bent die “de natuurlijke look” verkiest. De persoonlijke voorkeuren van mannen die ik niet ken, die bovendien niet blijken te beschikken over de elementaire etiquette in de omgang met anderen, hebben geen enkele invloed op mij of mijn gezicht. Ik vind het een blijk van extreme arrogantie de pretentie te hebben voor te schrijven hoe een vrouw eruit zou moeten zien - met een naakt gezicht of helemaal opgetut, dun of dik, zwart of blank. De stelling dat “knappe vrouwen geen make-up nodig hebben” suggereert daarnaast dat diegenen die mooi geboren zijn op een of andere manier superieur blijken te zijn tegenover diegenen onder ons die grijpen naar crèmes en make-up.
De agressie gericht op vrouwen die simpelweg houden van beauty, of zij die met plezier €30 van hun eigen, zuurverdiende geld neertellen voor een luxe serum, of zij die simpelweg graag doorheen een modemagazine bladeren, doet een wijdverbreide minachting voor vrouwen in het algemeen vermoeden. Een minachting die zo diep geworteld is dat ze zelfs door vrouwen is overgenomen. Een minachting die ingelepeld is door een maatschappij waarin een onbereikbare perfectie moet bereikt worden alsof het niets is.
Een vrouw die zich publiekelijk overgeeft aan haar passie voor mode of beauty wordt gezien als zelfzuchtig, dwaas, soms zelfs immoreel. Dit louter en alleen omdat het al sinds eeuwen zo is dat vrouwen in hokjes worden geschoven door hun hobby’s. Ijdelheid staat garant voor oppervlakkigheid en een gebrek aan een goed paar hersenen. Een vrouw die van een voedende moisturizer houdt kan zich onmogelijk bewust zijn van de problemen in de wereld, noch de capaciteit bezitten voor stevig denkwerk, noch een echt gevoel voor perspectief bezitten want onze beperkte intellectuele middelen worden nu eenmaal beperkt door het genotzuchtig in de spiegel staren. Het blijkt algemeen aanvaard te zijn dat een passie voor het uiterlijk duidelijk een gebrek aan diepgang toont.
Je zou denken dat het redelijk duidelijk is voor iedereen met een IQ van 3 cijfers dat mensen - in dit geval vrouwen - niet zo geprogrammeerd zijn. Toch is een reactie als “Een goed examen afgelegd? De prof rond je vinger gedraaid zeker!”, gevolgd met wat hoongelach zeker geen uitzondering op vrouwen hun prestaties. Wanneer dit mij overkomt, kan ik alleen maar plaatsvervangende schaamte voelen voor iedereen die bereid is om in het openbaar domme standpunten al dit uit de nek te kletsen. Het lezen van Elle maakt je niet blind voor alles wat voorbijgaat aan haar pagina’s, onwetend over het overvloedige gebruik van antibiotica in de vee-industrie en de gevolgen hiervan voor de mens, dat ruim 11.000 kinderen zijn omgekomen in Syrië sinds de oorlog daar bijna drie jaar geleden uitbrak, of dat vrouwen gemiddeld 8,35% minder verdienen dan mannen met dezelfde functie. Ik weet dit allemaal, en ik verwacht dat u dit ook weet. Ik stem, ik steun goede doelen, ik heb een opinie over actuele zaken, ik lees klassiekers en ik probeer mij in situaties te begeven waaruit ik leer.
Dus misschien kunt u, na dit te hebben gelezen, mij nog maar eens proberen duidelijk te maken waarom u zogezegd zoveel beter bent dan vrouwen die mascara dragen terwijl ze hun verscheiden en fatsoenlijk leven leiden.
