Toz

Zerrin Tekindor’un tek kişilik oyunu Toz hakkındaki düşüncelerim.

Tek kişilik oyunlar beni en çok etkileyen tiyatro türü. Bir insanın tek başına saatlerce konuşması, yaşanan olayları bize aktarabilmesi, dönemi ve çevresel etkileri bizlere gösterebilmesi ve bunları yaparken de bizi duygusal olarak etkileyebilmek benim gözümde en zorlu görevlerden birisi. Ancak Zerrin Tekindor bu zorlu görevin üzerinden ustalıkla geliyor.

Oyun, 1 saatlik tek perdeden oluşuyor ve ana karakterimiz Handan’ın yaşadıklarını bilinç akışı tekniğiyle anlatıyor. Bu anlatma sürecinde yazar Murat Mahmutyazıcıoğlu zamanı bir ileri bir geri götürerek Handan’ın kafa karışıklığını seyirciye yansıtmaya çalışmış. Sabit bir zaman olmadığı gibi, Tekindor hem Handan’ı hem de Handan’ın annesinin bilinç akışını seslendiriyor. Hal böyle olunca oyunu takip etmekte zaman zaman zorlandım.

Bu noktada daha önce gitmiş olduğum tek kişilik başka bir oyun olan Sevgili Arsız Ölüm — Dirmit, bilinç akışı tekniğini kullanmış olmasına rağmen zamanda bükülmeler olmadığı için oyunun içinde kalmak benim için çok daha kolaydı.

Yazar, Handan’ın hayatını anlatırken sadece Handan ve ailesinin bireysel durumlarını anlatmakla kalmıyor, 80 darbesi döneminin okul çağındaki bir kızın hayatını nasıl zorlaştırdığını ve Türkiye’deki korku ortamını karakterler aracılığıyla seyirciye yansıtıyor.

Oyun; sade sahne dekoru, güçlü ışıklandırma ve müzikler ile çok daha güçlü hale gelmiş. İzlediğim oyunlar arasında sahne ışıklarını en etkileyici kullanan oyun kesinlikte Toz’du. Oyun esnasında Tekindor’un oyunculuğuna hayran kalırken bir yandan da ışıklandırma ve ona eşlik eden ses efektlerinin uyumu beni ekstra etkiledi.

Toparlayacak olursam, Zerrin Tekindor’un Toz oyunu izlediğim en etkileyici oyunlardan birisiydi. Işıklandırma, sesler, oyunun metni ve tabii ki oyunculuk. Zerrin Tekindor’u izleyebilmek için acele etmeniz gerekiyor, çünkü bu oyunun kıymeti fazlasıyla biliniyor.