Pijnpunten duidelijk blootgelegd
Als je tijdens de bekendmaking van de nieuwe voetbalkalender merkt dat je het in de eerste wedstrijd van het seizoen thuis mag opnemen tegen Waasland-Beveren, slaak je als supporter toch een kleine vreugdekreet uit. Je schrijft zonder nadenken de 3 punten al op. Helaas draaide het helemaal anders uit, met het schaamrood op de wangen bengelt KV Kortrijk helemaal onderaan na de 1–3-nederlaag. Waasland-Beveren pronkt helemaal bovenaan. Hoe is dit in hemelsnaam kunnen gebeuren?
- De verdediging is los zand
Amper 21 keer kon Waasland-Beveren de bal in het mandje leggen in het seizoen ‘19-’20. Je weet dat je het niet goed gedaan hebt, als je in de eerste wedstrijd van het daaropvolgende seizoen 3 doelpunten slikt van datzelfde, bijna ongewijzigde elftal. Bij het openingsdoelpunt staan Derijck, Golubovic en Van Der Bruggen te slapen in de eigen zestien, later gaat doelman Jakubech gruwelijk in de fout en bij de derde goal laten Ocansey en Makarenko zich ringeloren als miniemen.
Deze fouten moeten er absoluut uit, wil je een rol van betekenis gaan spelen. De balans in de verdediging lijkt niet in evenwicht. De blessure van vaste linksback Kristof D’Haene is uiteraard een harde noot om kraken, maar vooral het centrale duo Derijck-Golubovic boezemt geen vertrouwen in. Zet daarvoor een Hannes Van Der Bruggen die regelmatig zijn foutje maakt en je weet dat de centrale as niet met cement is gebouwd. De erfenis van de vertrokken Tuta lijkt groter dan gedacht. Gezocht: een betrouwbaar centraal duo. Alleen de pas aangeworven rechtsachter Gilles Dewaele kon me wel bekoren. Doelman Jakubech komt er wel door, vorig seizoen heeft hij zijn kwaliteiten genoeg bewezen.
2. Voetballen!
Flitsende combinaties hebben we niet gezien, het enige gevaar kwam van stilstaande fases, voorzetten die toevallig goed vielen en afstandsschoten (na individuele acties). De afwezigheid van Julien De Sart heeft hier een grote invloed op, want met Christophe Lepoint op de nummer 10 weet je al op voorhand dat er niet gevoetbald zal worden. Als hij dan ook nog niet thuis geeft op zijn andere kwaliteiten (duels winnen), dan vraag ik me af wat Lepoint nog in het elftal staat te doen. Gezocht: een voetballende nummer 10. De voorspelers worden niet bereikt, Moffi speelt op een eiland. Zet een speler met goede voeten daar net achter en dat scheelt al een hele slok op de borrel.
3. Offensief probleem
Hierbij zie ik vooral een probleem bij de aanvallende flankspelers. Mboyo, Ocansey en Selemani zijn niet echt spelers waarbij ik op voorhand een goed gevoel bij heb. Het is alles of niets, flitsenvoetballers zijn het met een kort lontje. Als Mboyo zijn dag niet heeft, ben je er niets mee. Ocansey worstelt met de bal en bij Selemani zijn het altijd veel woorden, maar weinig daden. Gezocht: aanvallers die een constant niveau kunnen aanhouden. Het is alweer een tijdje geleden dat Kortrijk een speler in huis had waarbij je, wanneer die speler aan de bal was, het gevoel had dat er iets te gebeuren stond.
Graag wil ik ook benadrukken dat niet alles slecht was. Kortijk had grote delen van de wedstrijd onder controle en had veldoverwicht, maar er kwam gewoon veel te weinig uit. Het is jammer dat je na een eerste speeldag direct te maken krijgt met frustraties, bezorgde supporters en stromen van kritieken. Zo de competitie starten is een kaakslag voor alle betrokkenen van KV Kortrijk. Het is helaas niet anders en het is aan de club en de sportieve staf om het tegendeel te bewijzen en de achterban te sussen.
Stel dat dat niet lukt, ergens in de Vlaamse Ardennen woont een nog werkloze trainer die hunkert naar het veld…