Hoera, ik ga lesgeven!

‘Doe je ogen eens dicht’, vroeg ik. Ik gaf een workshop aan een grote groep docenten van een hogeschool. ‘Doe je ogen eens dicht, en haal het beeld eens tevoorschijn van je leukste docent die je ooit hebt gehad.’ Ik zag de groep met de ogen dicht en hier en daar verschenen al de eerste glimlachen om monden. De leuke docenten kwamen weer op in de hoofden van deze docenten. Hun helden. Hun voorbeelden.

Toen de ogen open gingen, kwam het ene verhaal na het andere verhaal over die docenten die vlak onder het oppervlak van hun herinnering lagen. Alle verhalen kwamen samen in dat ene punt: een leuke docent was vooral die verbinding wist te maken. De mens die betekenis kon geven aan het docentschap.

Wie ben je als docent? Welke betekenis geef je aan docentschap? Is er een roeping, en welke dan? Hoe veranker je dat bij jezelf, ook als het zwaar weer wordt?

Natuurlijk, een docent moet inhoudelijk van wanten weten. Maar een goede docent is zich vooral bewust wie hij of zij is. En daar moet je achter komen. Al werkend, maar ook in je opleiding. Vooral bij nieuwe docenten is het docentschap in het huidige onderwijsklimaat lastig; ze moeten inspelen op de ontwikkelingen in de samenleving, krijgen te maken met stevige problematiek van veel studenten, ga daar maar aanstaan.

Het schijnt dat 25% van de nieuwe docenten binnen 5 jaar het onderwijs al weer verlaat. Juist nu we hen zo hard nodig hebben. Het lijkt me daarom goed juist in de diverse docentenopleidingen ook aandacht te besteden aan wie de docent nu eigenlijk is. Hoe kom je achter je talenten, hoe blijf je staan, wat is je motivatie, ook als het stevig tekeer gaat in je professionele leven?

Ik ben benieuwd naar verhalen van die aankomende docenten en wil er hier dan ook een aantal gaan verzamelen. Hoe kijken zij aan tegen hun toekomst als docent? Heb je zin om jouw verhaal met mij te delen? Neem contact op.

Mail: ron@workandpurpose.nl

Ron van Es — Work and Purpose