Έρως, Φωτιά και Χιόνι

(από «Το ημερολόγιο ενός Διαβάτη»)

Έχω κάνει τον καλύτερο έρωτα καθώς το χιόνι έπεφτε έξω από το παράθυρο. Από τότε δεν ξαναπήγα στα χιόνια. Δεν ξέρω γιατί δεν το επανέλαβα ποτέ. Στην αρχή νόμιζα ότι ήθελα να αφήσω ανέπαφη τη μνήμη. Να την τιμήσω με τη μη επανάληψη.

Ανοησίες….

Εκείνη την εποχή αποφάσισε η ύπαρξη μου να σταματήσει την πορεία και να κυλίσει στις κατηφοριές. Οτιδήποτε όμορφο ντυνόταν σπάνιο ή ατυχές. Είχα αποφασίσει ότι δεν αξίζω την ομορφιά.

Όμως τώρα ξέρω….

Ξέρω ότι μια νύχτα, δίπλα στο τζάκι, γυμνοί από περιττά ρούχα, σκέψεις και σκοτάδια· μόνο με την αλήθεια στα μάτια και τον πόθο στην καρδιά….θα κάνουμε έρωτα και θα λυγίσουμε αγκαλιασμένοι, και όσο η φωτιά καίει θα κοιτάζουμε το παιχνίδι των σκιών στο τζάμι ενώ το χιόνι πέφτει ρυθμικά.

-η Φωτιά δε ζητάει πολλά. Δεν έχει απαιτήσεις. Μόνο αλήθεια θέλει. Θέλει καρδιές που τολμούν. Όχι λιπόψυχες-

Και εγώ αυτό ζητώ. Γι ´αυτό δε φοβάμαι πλέον τη Φωτιά.

Και αν σε πιάσω απ’ το χέρι, μην τ’ αφήσεις. Σφίξ´το πιο δυνατά ακόμα και από μένα. Γιατί μαζί θα ροβολήσουμε για τη Ζωή.

Και στο χιόνι θα παγώσουμε το παρελθόν και θα τ´ αφήσουμε εκεί. Και εμείς θα προχωρήσουμε μπροστά. Θα περάσουμε την ξύλινη πόρτα, θα ανάψουμε το τζάκι, θα κοιταχτούμε στα μάτια για πρώτη φορά Μαζί και… καλύτερο έρωτα δεν θα έχουμε ξανακάνει.

Σήμερα. Τώρα.

«Το ημερολόγιο ενός Διαβάτη» είναι ένα μη κοινοποιημένο ημερολόγιο ζωής. Γράφτηκε σε βάθος χρόνου και αφορά πραγματικές ιστορίες. Κάποιες -κατά τη δημοσιοποίηση τους- δέχονται τις παρεμβάσεις της σημερινής οπτικής και άλλες παραμένουν αναλλοίωτες για να θυμίζουν σκοτάδια αλλά και να επιβεβαιώνουν την Πορεία ως γεγονός εξέλιξης μέσω της συγκρίσεως.