Ανησυχία

Ανησυχώ τα βράδια μήπως την επόμενη μέρα δώ αυτά που παρέλειψα να δώ ως σήμερα.

Να κατηφορίσω μεσημεράκι στην αγαπημένη ταβέρνα και να παραγγείλω το «γνωστό». Και να διαπιστώσω ξαφνικά ότι η ταβέρνα δε μου αρέσει και το «γνωστό» μού φέρνει αηδία.

Γιατί τα πάντα είναι καινούργια λίγο πρίν μεταμορφωθούν σε παλιά.

Και κάθε μέρα βρίσκομαι σε μια πόλη άγνωστη. Και κάθε μέρα είμαι ένας Άλλος.

Και αύριο θα κοιτάξω το χαρτί και θα πώ….

«Αυτά που έγραψα εγώ, πιά δεν τα πιστεύω»