“ภิกษุทั้งหลาย ตอนนี้ข้าปฏิบัติตนอย่างดีที่สุด หากว่ามีไฟไหม้ป่า มันจะเผาผลาญพืชพันธ์ต้นไม้ที่ขวางทางอยู่เพื่อลุกลามต่อไป ยิ่งเผาผลาญเชื้อเพลิงเท่าไร เปลวไฟยิ่งร้อนแรงเท่านั้น เฉดเช่นการประพฤติที่ไม่ดี มันจะร้อนแรง หากว่าเรายิ่งเติมเชื้อฟืน ความโกรธ ความกังวล ความโลภ ความกลัว มันจะยิ่งร้อนแรงมากขึ้น หากเรายิ่งโหมกระพือใส่มัน ไฟแห่งความเกลียดชังจะอยู่ ไฟแห่งความละโมบจะอยู่ หากเรายังคงยึดติดกับเรื่องทางโลก หากคนเราจดจ่อกับการได้มาซึ่งวัตถุ ยิ่งได้มามากเท่าไร ก็ยิ่งวุ่นวายมากขึ้นเท่านั้น เค้าจะไม่มีวันพอ เค้าจะอยู่ด้วยความหวาดกลัว หากเราตัดความมั่งมีออกซะหล่ะ หากเราตัดสิ่งกีดขวางออกไปได้หล่ะ เราก็ไม่ต้องกลัวอนาคต หรือจมปลักอยู่กับอดีต เราจะเป็นคนที่มั่นคง เราจะอยู่กับแต่ละช่วงของชีวิต เราจะตั้งตนอยู่ที่จุดศูนย์กลาง ไม่เอนไปซ้ายขวา เราจะมีแต่ความสุข เราจะไม่อยากได้อยากมี แต่เราจะได้รับความสุขจากโลกใบนี้”