Parts of Speech
ก่อนที่เราจะทำความเข้าใจกับไวยากรณ์เรื่องอื่น ๆ ในภาษาอังกฤษนั้น เราควรทำความเข้าใจในเรื่องของ Parts of Speech กันเสียก่อน แล้วคำถามคือ Parts of Speech คืออะไร ?
Parts of Speech หมายถึง ชนิดของคำต่าง ๆ ในภาษาอังกฤษ ซึ่งบอกหน้าที่และประเภทของคำศัพท์ในแต่ละประโยคนั้น ๆ เช่น เป็นคำนาม คำกริยา หรือคำวิเศษณ์ โดยในภาษาอังกฤษนั้น เราสามารถแบ่ง Parts of Speech ได้เป็น 8 ประเภทใหญ่ ๆ ดังนี้ คำนาม (Noun), คำกริยา (Verb), คำสรรพนาม (Pronoun), คำคุณศัพท์ (Adjective), คำกริยาวิเศษณ์ (Adverb), คำบุพบท (Preposition), คำสันธาน (Conjunction) และคำอุทาน (Interjection) และเรายังอาจแบ่งประเภทย่อยได้อีก เช่น ในคำบุพบท (Preposition) นั้นยังอาจแบ่งออกเป็นดังนี้ คำบุพบทบอกเวลา (Preposition of Time), คำบุพบทบอกสถานที่ (Preposition of Place) เป็นต้น
คำนาม (Noun) หมายถึง ประเภทคำที่ใช้ในการอธิบายถึงคน เช่น ผู้ชาย, ผู้หญิง สัตว์ เช่น สุนัข, แมว, ลิง สิ่งของ เช่น รถยนต์, โต๊ะ, คอมพิวเตอร์, เงิน หรือสถานที่ เช่น บ้าน, ตึก, ออฟฟิศ โดยหลักแล้วคำนามอาจเป็นประธานหรือกรรมของประโยคก็ได้ เช่น John lives in Sydney. จากที่เห็นในประโยคดังกล่าวนั้น “John” เป็นคำนามเฉพาะได้อยู่บนตำแหน่งประธาน (Subject) ของประโยค และคำว่า “Sydney” ซึ่งถือว่าเป็นคำนามเฉพาะเช่นเดียวกันก็ถือว่ามีสถานะเป็นกรรม (Object) ของประโยค และคำนาม (Noun) นั้นโดยหลักจะต้องอยู่หลัง Article ได้แก่ A, An, The หรืออาจอยู่หลัง Determiner เช่น This, That, My คำนามสามารถแบ่งออกได้เป็นหลายประเภท ได้แก่ คำนามทั่วไป (Common Noun), คำนามเฉพาะ (Proper Noun), นามรูปธรรม (Concrete noun), นามธรรม (Abstract Noun), นามนับได้และนับไม่ได้ (Countable, Uncountable Noun), สมุหนาม (Collective Noun) และคำนามผสม (Compound Noun)
คำนามทั่วไป (Common Noun) ใช้ในการบอกถึงคน, สัตว์, สิ่งของทั่วไป เช่น Food, City, Animal, Fruit, Tea, Sun เป็นต้น
คำนามเฉพาะ (Proper Noun) เป็นคำนามที่ใช้ระบุถึงคน สัตว์ สิ่งของเฉพาะเจาะจง คำนามเฉพาะ (Proper Noun) จะขึ้นด้วยตัวอักษรตัวใหญ่ เช่น Steve, Tuesday, August, Bangkok, Sweden เป็นต้น
คำนามผสม (Compound Noun) เป็นคำนามที่เกิดจากคำสองคำขึ้นมาผสมกัน เช่น toothbrush, rainfall, sailboat, Bus stop, Lawn mower, Textbook, Upstairs, Thunderstorm, Eggplant, Football, Haircut เป็นต้น
คำนามนับได้ (Countable Noun) เป็นคำนามที่สามารถนับได้ สามารถอยู่ในรูปของเอกพจน์ (Singular) หรือรูปพหูพจน์ (Plural) เช่น Car-Cars, Desk-Desks, Eye-Eyes, Butterfly-Butterflies, Child-Children, Family-Families, Picture-Pictures, Book-Books, Man-Men, Flower-Flowers, Cup-Cups, Apple-Apples เป็นต้น
คำนามนับไม่ได้ (Uncountable Noun) หรือเรียกอีกอย่างนึงว่า Mass Noun เป็นคำนามที่สามารถนับไม่ได้ โดยส่วนมากจะอยู่ในรูปของของเหลว, แก็ส หรืออาจเป็นนามธรรม เช่น Oil, Air, Happiness, Sadness, Water, Rice, Bread, Tea, Jam, Accommodation, Business, Knowledge, Information, Advice, Equipment, Travel, Baggage
นามรูปธรรม (Concrete noun) เป็นคำนามที่ใช้สำหรับบุคคลหรือสิ่งของที่มีอยู่จริงหรือเป็นรูปเป็นร่าง และสามารถสัมผัสได้จากการมองเห็น ได้ยิน หรือรู้สึกได้ เช่น Water, Tree, Vest, Tunnel, Umbrella, Wallet, Spoon, Ship, Town
นามธรรม (Abstract Noun) เป็นคำนามที่ใช้สำหรับสิ่งที่ไม่มีรูปร่างหรือไม่สามารถสัมผัสได้ โดยหลักแล้วจะหมายถึงความคิดหรืออารมณ์ความรู้สึก เช่น Happiness, Sadness, Love, Justice, Courage, Freedom, Liberty, Indifference, Sorrow, Belief
สมุหนาม (Collective Noun) เป็นคำนามที่ใช้สื่อถึงกลุ่มของคน สัตว์ สิ่งของ เช่น team, crew, herd, flock, Litter
ตัวอย่าง A flock of Turkeys, A litter of cubs, A flight of bids, A crew of sailors, A team of players, A horde of savages, A bowl of rice, A bunch of keys
โดยหลักแล้วคำนาม (Noun) จะลงท้ายด้วย Suffixes ดังนี้ -ity,-ment, -ness, -ation, -hood เช่น Rarity, Velocity, Achievement, Astonishment, Happiness, Fondness, Coronation, Action
คำกริยา (Verb) หมายถึง คำที่แสดงให้เห็นถึงการกระทำของประธาน (Subject) ในประโยค เพื่อบอกว่าสิ่ง ๆ นั้นกำลังทำอะไรอยู่ เช่น Ram plays football. โดยคำว่า Play เป็นกริยาเพื่อจะบอกว่า Ram เล่นฟุตบอลอยู่ หรืออาจแสดงถึงสถานะ (State) ของประธานในประโยค เช่น Anthony seems kind.โดยคำว่า Seems ในที่นี้ไม่ได้บอกว่า Anthony ทำอะไรอยู่ เพียงบอกแค่ว่า Anthony ดูเป็นคนใจดีเท่านั้น คำกริยา (Verb) จะต้องมีประธานอยู่ข้างหน้าเสมอจะอยู่ตัวเดียวมิได้ มิฉะนั้นจะทำให้ตัวประโยคนั้นไม่สมบูรณ์
ตัวอย่างของคำกริยา เช่น Discover, Establish, Discuss, Distribute, Drill, Drink, Drop, Eat, Earn, Enjoy, Explore, Examine, Exist, Concern, Confirm, Fly, Jump, Occur, Sleep, Swim, Wander
ตัวอย่างประโยค เช่น She accepted the job offer.
I eat when I am hungry.
We swim when it is hot outside.
A bunch of people confirm it.
Tomorrow night we fly up north.
คำสรรพนาม (Pronoun) หมายถึง คำที่ใช้กล่าวแทนคำนาม เพื่อป้องกันมิให้กล่าวถึงคำนาม (ที่เคยกล่าวมาไว้แล้วมากจนเกินไป) คำสรรพนาม (Pronoun) แบ่งออกเป็นหลายประเภท ได้แก่
Personal Pronoun โดยใช้แทนคนหรือสิ่งของ โดยอาจดูจากจำนวนคน เช่น I, We เพศ เช่น He, She หรือดูจากตัวประธานหรือกรรม เช่น We ซึ่งเป็น Subject pronoun กับ Us ซึ่งเป็น Object pronoun หรือดูว่าเป็นสรรพนามบุรุษที่ 1, 2 หรือ 3 เช่น I เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1, You เป็นสรรพนามบุรุษที่ 2 และ He/She เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3 เช่น She sent an e-mail to her uncle today.
Possessive pronoun เป็นสรรพนามที่ใช้แสดงคามเป็นเจ้าของของสิ่งนั้น เช่น Mine, Yours, Ours, Theirs. His, Her, Its เช่น This bicycle is mine.
Reflexive Pronoun เป็นสรรพนามที่ใช้บอกว่าได้ทำการกระทำนั้นเอง หรือได้ทำเพื่อตัวเอง เช่น Myself, yourself, himself, themselves เช่น We baked the cake by ourselves.
The bird washed itself by splashing in a puddle.
Reciprocal Pronoun เป็นสรรพนามที่ใช้แสดงความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน เช่น Each other, One another เป็นต้น เช่น two boys fought with each other.
Relative Pronoun เป็นสรรพนามที่ใช้แทนคำนาม และยังสามารถเชื่อมประโยคเข้าด้วยกัน เช่น Who, Whose, Whom, Where, When เป็นต้น เช่น That is the person whom I love.
Definite Pronoun เป็นสรรพนามที่ระบุเฉพาะเจาะจง เช่น This, That, These, Those
Indefinite Pronoun เป็นสรรพนามที่ไม่ได้ระบุเฉพาะเจาะจงซึ่งต่างกับ Definite Pronoun เช่น Everyone, Anywhere, None, Another, Both
Interrogative Pronoun เป็นสรรพนามที่ใช้ในคำถาม เช่น Who, Whom, What, Where, When, Whichever, Whatever
คำคุณศัพท์ (Adjective) เป็นคำที่ใช้ขยายคำนาม โดยในบางครั้งอาจอยู่หน้าคำนาม เช่น A green car, A dark sky และอาจอยู่หลังกริยาบางคำ เช่น Verb to be (Is, Am, Are), Get, Become, Seem, Look, Feel, Sound, Taste, Smell เช่น My car is red. Her story seemed interesting. หรือ The sky became dark. นอกจากนี้คำคุณศัพท์ (Adjective) ยังสามารถขยายคำสรรพนามได้อีกด้วย เช่น They were empty. โดยหลักแล้วจะลงท้ายด้วย Suffixes ดังนี้ -able/-ible, -ish/-like, -ful/-less, -ous และ -y
ตัวอย่างของคำคุณศัพท์ เช่น Quantitative Adjective ซึ่งใช้บอกปริมาณของคำนามนั้น ๆ เช่น Few, A few, A little, Little, Much, Many, Some, Any
Possessive Adjective ซึ่งใช้แสดงความเป็นเจ้าของ เช่น My, Your, Our, Their, His, Her, Their, Its
Descriptive Adjective ซึ่งใช้อธิบายลักษณะของคำนาม เช่น Beautiful, Cute, Tall, Short, Fat, Nice
Demonstrative Adjective ซึ่งใช้บ่งชี้คำนามนั้น ๆ เช่น This, That, These, Those
Interrogative Adjective ใช้ในการสร้างประโยคที่มีลักษณะเป็นประโยคคำถาม เช่น Which, What, Whose
Distributive Adjective ซึ่งใช้ในการแบ่งแยกหรือจำแนกออกเป็นส่วนหนึ่ง เช่น Each, Every, Either, Neither
ตัวอย่างประโยค เช่น How many children do you have?
The beautiful flowers have a nice smell.
This bicycle is mine.
That’s my dog.
What pet do you want to get?
Every rose has its horn.
คำกริยาวิเศษณ์ (Adverb) เป็นคำที่ใช้ขยายคำกริยา เช่น Mary lives locally. หรือ John speaks loudly. อีกทั้งยังสามารถขยายคำคุณศัพท์และคำกริยาวิเศษณ์ได้อีกด้วย เช่น That was extremely kind of you. (เป็นการขยาย Adjective) และ He drives extremely fast. (เป็นการขยาย Adverb) นอกจากนี้ยังสามารถขยายประโยคทั้งประโยคได้ เช่น Obviously, I can’t know everything.
ตัวอย่างของคำกริยาวิเศษณ์ เช่น Adverb of time ซึ่งใช้อธิบายหรือขยายเกี่ยวกับเวลาที่ได้กระทำลงไป เช่น Always, lately, Never, Sometimes
Adverb of place ซึ่งบอกสถานที่ของการกระทำ เช่น Everywhere, Here, Inside, Outside, There
Adverb of Manner ซึ่งอธิบายถึงลักษณะของการกระทำนั้น ๆ เช่น Politely, lazily, Kindly, Sadly, Calmly
Adverb of Degree ซึ่งใช้บอกปริมาณ เช่น Almost, Hardly, Too, Quite, Nearly
Adverb of Frequency ซึ่งใช้บอกความถี่ของการกระทำ เช่น Rarely, Seldom, Never, Always, Usually
ตัวอย่างประโยค I rarely eat fast food these days.
Tom usually takes his dog for a walk before breakfast.
Can I come to the movie too?
I politely opened the door for my grandmother as she stepped out of the car.
A cat rested lazily on the sofa.
We went into the cave, and there were bats everywhere.
คำบุพบท (Preposition) เป็นคำที่วางอยู่หน้าคำนามหรือคำสรรพนาม โดยมีวัตถุประสงค์ในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างคำในประโยคหรือกลุ่มคำเพื่อบอก เวลา สถานที่ ทิศทางเป็นต้น คำบุพบท (Preposition) อาจอยู่ในรูปของคำ ๆ เดียว เช่น before, into, on หรืออาจเป็นหลาย ๆ คำรวมกัน เช่น according to, but for, in spite of นอกจากนี้เราสามารถแบ่งคำบุพบท (Preposition) ออกเป็นหลายประเภท เช่น
Prepositions of Place เป็นคำบุพบทซึ่งใช้บอกตำแหน่งของบุคคลหรือสิ่งของ เช่น On, Above, Below, In front of, Behind, Beneath, Beside เป็นต้น
ตัวอย่างเช่น Our friends in the apartment above us are really noisy.
We lay beside the pool to dry off in the sun.
Jaime hid the letter beneath a pile of papers.
The telephone is behind the plant.
Preposition of Time เป็นคำบุพบทที่ใช้บอกระยะเวลา เช่น “At” ใช้กับระยะเวลาที่แน่นอน เช่น At 3 o’clock, at noon รวมไปถึงกรณีดังต่อไปนี้ เช่น at night, at the same time, at present ส่วน “On” จะใช้กับวันที่และวัน เช่น on Sunday, on Christmas Day รวมไปถึง on Saturday mornings, on Monday evening และ “In” จะใช้กับระยะเวลาที่ยาว เช่น เดือน, ปี เช่น in May, in 1990 รวมถึง in the morning, in the evening
Prepositions of Direction หรือ Preposition of Movement เป็นคำบุพบทที่ใช้บอกทิศทาง เช่น Across, Above, Toward, up, Into, Out of, Past, Away from, off, over, through, under เป็นต้น
ตัวอย่าง I run across the street.
We walked toward me.
We drove under the bridge.
He walked past us without seeing us.
They drove through the tunnel.
He jumped over the fence.
He fell off his bike.
Preposition of Manner เป็นคำบุพบทที่ใช้บอกลักษณะอาการ เช่น In, With, Without, By, Like เป็นต้น
ตัวอย่าง You can go by train.
She greeted him with a smile.
She speaks in a low voice.
He walks like an old man.
คำสันธาน (Conjunction) หมายถึง คำที่เชื่อมคำ วลี หรือประโยคเข้าด้วยกัน สามารถแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ Coordinating Conjunction และ Subordinating Conjunction
Coordinating Conjunction หมายถึง คำสันธานที่ใช้เชื่อมประโยคที่มีน้ำหนักหรือความสำคัญเท่ากัน หรือประโยคทั้งสองประโยคจะต้องสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองเป็นอิสระ ได้แก่ กลุ่ม FANBOYS (For, And, Nor, But, Or, Yet และ So)
ถ้าหากประโยคนั้นไปในทิศทางเดียวกันจะใช้ “And” เช่น I Love you, and you love me too.
ถ้าหากประโยคนั้นมีลักษณะที่ขัดแย้งกันจะใช้ “But” หรือ “Yet” เช่น My sister worked hard, but she did not succeed.
ถ้าหากประโยคนั้นมีลักษณะให้แสดงทางเลือกจะใช้ “Or” เช่น He wants to watch Television, or listen some music.
ถ้าหากประโยคนั้นมีลักษณะเป็นเชิงปฏิเสธจะใช้ “Nor” เช่น He nor I was there.
ถ้าหากประโยคนั้นมีลักษณะเป็นเหตุเป็นผลกันจะใช้ “so” ซึ่งแปลว่า “ดังนั้น” เช่น The door was open, so she went in. ส่วน “For” นั้น จะให้ความหมายว่า “เพราะ” เช่น She went in, for the door was open.
Subordinating Conjunction หมายถึง คำสันธานที่ใช้เชื่อมประโยครองซึ่งไม่สามารถอยู่ได้ด้วยตนเองกับประโยคหลัก เช่น Although, Because, After, Before, Unless, Until, Whether, While, Once, If เป็นต้น
ตัวอย่าง I’m staying in because it’s snowing.
Did he say anything before he left?
After they pass the town, they must turn to the left.
If you find out, please let me know.
Once you see her, you will recognize her.
Correlative Conjunction หมายถึง คำสันธานที่มีลักษณะเป็นคู่ ใช้เชื่อมประโยคมีน้ำหนักหรือความสำคัญเท่ากัน หรือประโยคทั้งสองประโยคจะต้องสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองเป็นอิสระเหมือนกับ Coordinating Conjunction เช่น Not only…but also, Either…or, as…as, Both…and, Whether…or, Neither…nor, Such…that เป็นต้น
ตัวอย่าง The company deals in both hardware and software.
He not only studies hard but also works well.
Natalie likes neither milk nor cream cake.
Do you care whether we have noodles or rice for dinner?
I will eat either carrots or peas for dinner.
It’s such a tiny kitchen that I don’t have to do much to keep it clean.
คำอุทาน (Interjection) หมายถึง คำที่ใช้แสดงอารมณ์อย่างทันที เพื่อแสดงถึงอารมณ์หรือความรู้สึกในขณะนั้น เช่น อารมณ์โกรธ, ดีใจ, เสียใจ หรือประหลาดใจ โดยคำอุทานนั้นจะตามด้วยเครื่องหมายอัศเจรีย์ (Exclamation Mark) ทุกครั้ง เช่น My God!, Bloody hell!, Ouch!, Ah! เป็นต้น
References
Butte College. (2562). “THE EIGHT PARTS OF SPEECH”
http://www.butte.edu/departments/cas/tipsheets/grammar/parts_of_speech.html
EnglishClub. (2562). “Parts of Speech” https://www.englishclub.com/grammar/parts-of-speech.htm
Raymond Murphy. (2556). English Grammar in Use. Cambridge: Cambridge University Press.
Woodward. (2562). “Parts of Speech” https://www.grammar.cl/english/parts-of-speech.htm
Your Dictionary. (2562). “What Is An Interjection?” https://grammar.yourdictionary.com/parts-of-speech/interjections/what-is-an-interjection.html