Rönesans Dönemi ve Mimarisi
15. yüzyılın başlarında ticaret sayesinde refaha kavuşan İtalya’nın aristokrat kesimi tarafından finansal olarak desteklenen Rönesans akımı, 16. yüzyıl sonlarına kadar başta Avrupa olmak üzere dünyanın birçok yerinde etkisini göstermiştir. İtalyanca ‘yeniden doğuş’ anlamına gelen ‘rinascita’ kelimesinden türeyen Rönesans mimarisi ilk olarak İtalya’da ortaya çıkmıştır.
Rönesans mimarisi , klasik kültürün yeniden doğuşunu yansıtan, 15. yüzyılın başlarında Floransa’da ortaya çıkan ve ortaçağ Gotik tarzının yerini alarak Avrupa’ya yayılan mimari tarzdır. Sütun ve yuvarlak kemer , tünel tonoz ve kubbe dahil olmak üzere antik Roma formlarının yeniden canlanması oldu . Temel tasarım öğesi düzendi . Klasik mimari bilgisi , eski binaların kalıntılarından ve Vitruvius’un yazılarından geldi . Klasik dönemde olduğu gibi, orantı güzelliğin en önemli unsuruydu;Rönesans mimarları, insan oranları ve binalar arasında bir uyum buldular. Bu orantı kaygısı, Rönesans stilini daha karmaşık Gotik’ten ayıran açık, kolay anlaşılır alan ve kütle ile sonuçlandı.
Filippo Brunelleschi , ilk Rönesans mimarı olarak kabul edilir. . Floransa’dan erken Rönesans tarzı İtalya’ya yayıldı . Donato Bramante’nin Roma’ya taşınması Yüksek Rönesans’ı başlattı ( c. 1500–20).Geç Rönesans’ın (1520–1600) tarzı, Yüksek Rönesans’ın uyumu, netliği ve huzurundan ziyade gelişmişlik, karmaşıklık ve yenilik ile karakterize edildi. Geç Rönesans ayrıca, Sebastiano Serlio (1475–1554), Giacomo da Vignola (1507–1573) ve Andrea Palladio’nun etkili kitaplar yayınlamasıyla çok fazla mimari teori gördü.
