Film..

Terwijl ik in de spiegel kijk, denk ik. Ik ken die vent. Hij lijkt op mij, hij spreekt als mij, hij beweegt als mij, maar toch ben ik dat niet. Hoe weet ik dat? Net alsof ik zit in een film..

Als ik wakker ben en m’n tanden poets, kijk ik in de spiegel. Die man lijkt op mij. Hij poetst als mij, trekt dezelfde grimassen en maakt dezelfde geluiden. Ik kijk ernaar als naar een film..

Rond deze tijd vier jaar geleden geraakte ik in burnout. Het intensieve dromen, het kijken vanuit de derde persoon, het doet me eraan denken. Ik let op die signalen. Het lijkt op dat voorspellen van een plot in die film..

In de herstelperiode die daarop volgde, nam ik me voor daar nooit meer heen te gaan. En plots was ik weer even daar, mezelf afvragend waar ik nu zelf ook weer ben. Ondertussen kijkend naar zo’n film..

Dus morgen wordt alles anders. Dan is het een nieuwe dag en maak ik me geen zorgen meer. Ben ik weer wie ik ooit was. Met die gedachte ga ik slapen en droom ik van wakker worden in zo’n film..