0 KlasCement: Samen in een sterk netwerk
--
20 jaar KlasCement — 1997: Wat voorafging
Opgeleid als master wiskunde-informatica start ik in september 1994 in het College Onze-Lieve-Vrouw van Deinsbeke in Zottegem voor een voltijdse opdracht wiskunde, informatica en fysica aan klassen van derde tot zesde ASO. Ik herinner me nog dat ik me afvroeg of ik wel klaar was om ook informatica te geven. Ik had wel heel wat theoretische kennis en kon programmeren in Pascal en C, maar dat bracht me als Wordperfect- en Latex-kenner niet veel bij voor de lessen ‘Microsoft Works’. Computationeel denken? Ja, graag! Maar in de leerplannen informatica kwam dat helaas weinig aan bod. Nog altijd niet, eigenlijk.
De computerklas bevatte 15 stand-alone pc’s. We hadden het over computerconfiguraties, tekstverwerking, rekenbladen en toch ook wat over algoritmes (jawel, met Isolab). Begin 1996 maak ik kennis met de toegankelijke en gebruiksvriendelijke versie van Het Internet (toen nog met hoofdletter): Netscape Navigator. Een piepende en krakende inbelmodem thuis was het logisch gevolg. Begin 1997 was ook de leraarspc in de computerklas van het College geconnecteerd met het WereldWijdeWeb.
In de loop van 1997 besloot ik dat een genetwerkte computerklas meer educatieve mogelijkheden zou geven aan alle leerkrachten, want dat internet had toch wel wat te bieden. Veel technische kennis van zaken had ik op dat moment echt niet. Dus dan maar op zoek naar advies via … dat nagelnieuwe internet.
Usenet
De modem legt verbinding — telefonisch waren we intussen niet bereikbaar — en vragen werden gesteld via nieuwsgroepen op Usenet, zoals be.comp.internet. Antwoorden kwamen uit Leuven, Antwerpen, Gent, … van een reeks behulpzame, maar verder voor mij onbekende gebruikers van dit netwerk. Het besef over de kracht van het netwerk was er meteen! Via het internet kreeg je hulp vanuit de hele wereld, kon je nieuwe contacten leggen en kennis delen. De eerste steentjes richting ‘kennis delen in een netwerk’, het basisidee van KlasCement, waren gelegd.
Met het advies over ‘hubs’ en ‘UTP-kabels knippen’ gingen we eind 1997 samen met leerlingen en een collega aan de slag. Kabelgoten en tientallen netwerkkabels verder kon de hele computerklas op het net.
Webring
In de kerstperiode van 1997 organiseerde het toen succesvolle internetproject Digikids (Interessant artikel uit De Tijd) een wedstrijd om zoveel mogelijk websites in te sturen rond het thema Kerst en Nieuwjaar. Op die manier konden ze hun collectie interessante, themagebonden sites uitbreiden. Een eerste vorm van crowdsourcing. Ik nam deel en stootte in mijn verzamelwoede op het concept webring: een ring van websites die allen hetzelfde logo hebben geplaatst met daarop een knop ‘Volgende’, ‘Vorige’ en ‘Home’. Via Home kwam je op de lijst van alle leden van de ring terecht, via de twee andere links kon je de volledige ring doorlopen. Handig, dacht ik! Zo kan je ook de schoolsites in een ring aan elkaar verbinden, wat inspirerend zou zijn voor wie nog een schoolsite moest maken. Het onderwijs verbinden, samen sterk. Na de steentjes was het cement er nu ook.
