Voyager 1, 1977 yılında NASA tarafından fırlatılan bir uzay aracıdır. Güneş Sistemi dışında insan yapımı en uzak araçtır. Jüpiter ve Satürn’ü keşfetmek amacıyla gönderilen Voyager 1, önemli veriler toplamıştır. Evrenin sınırlarını keşfetme amacıyla tasarlanmıştır.
Voyager 1 saatte yaklaşık 38.000 mil hızla hareket ediyor. Bu bize bir yılda 332880000 mil verir. Bunu bir milyarla çarparsak, üç yüz otuz iki katrilyon sekiz yüz seksen trilyon mil veya yaklaşık 35.185 ışık yılı elde ederiz.
Samanyolu galaksisi yaklaşık 100.000 ışık yılı genişliğindedir, ancak güneş sistemimiz merkezden kenara doğru yaklaşık yarı yolda yer almaktadır. Yine de, diğer her şeyi göz ardı etsek bile, Voyager galaksinin dışına çıkamayacaktır. Ama işin içinde başka bir faktör daha var: Galaksinin kendi kütle çekimi.
Samanyolu’ndan kaçmak için kaçış hızından daha hızlı uçmanız gerekir. Ve Voyager yeterince hızlı değil. Yani Voyager düz bir çizgide gitmeyecek. Yolu yerçekimi kuvvetleri tarafından kavislendirilecek ve sonunda galaktik çekirdeğin etrafında bir yörüngeye oturacaktır. Ve bir şeye çarpana kadar ya da daha büyük olasılıkla uzaydaki son derece yavaş, ancak var olmayan erozyon süreçleri nedeniyle parçalanana kadar bu yörüngede uçmaya devam edecektir.
Bir araştırmaya göre Voyager galaktik çekirdek etrafındaki ilk yörüngesini yaklaşık 500.000.000 yıl içinde tamamlayacak. Bu, bir milyar yıl içinde yörüngesini iki kez tamamlayacağı anlamına geliyor.
Şu anda Voyager 1 uzay aracında olsaydınız ne görürdünüz?
Arkanızda, parlak bir yıldız.
Önünüzde çoğunlukla hiçlik ve yalnız, olaysız bir yolculuk…
Geri dönmek için çok geç.
En son ne zaman dost bir yüz gördüğünüzü veya neşeli bir ses duyduğunuzu hatırlayamıyorsunuz.
Binlerce yıl boyunca görecek bir şey yok. Bir yıldızla bir sonraki karşılaşmanız 40.000 yıl sonra olacak…