Alışkanlıklarımızı değiştirmek için kısa yolları nasıl keşfederiz?
“Bir yıl boyunca her gün yüzde bir daha iyi olursanız, işiniz bittiğinde otuz yedi kat daha iyi olursunuz.” diyor James Clear.
Alışkanlık kazanmaya çalışırken yapmış olduğumuz en büyük iki yanlış; her şeyi bir anda yapmaya çalışmak ve sonuçlarını hemen görmeyi istemek. Mesela, kilo vermek istiyorsun ama daha yeni diyete başlamışsın ve “bir hafta oldu, bir kilo bile veremedim” deyip kendine yükleniyorsun. Bu kadar acımasız olmamalısın kendine. Bir sürece başlamanın en önemli noktası, hemen sonucu elde edemeyeceğini bilmektir. Bu nedenle sonuca değil, sürece odaklanmak senin için en iyisi olacaktır.
Sabır, yapabildiğinin en iyisini yaptıktan sonra bekleme sürecine girdiğin zaman çokça ihtiyacın olan şeye denir.
“İlerlemenin en hızlı yolu, yavaşça gitmektir. “
Kulağa ironik geldiğinin farkındayım ancak bu doğru. Acele ettiğin zaman ne süreçten keyif alabilirsin ne de hızlıca ulaştığın şey sana kişisel bir tatmin sağlayabilir.
“Performansa değil, yapmış olmaya odaklan!”
Spor yaparken istediğin verimi alamadığını düşünebilirsin. Bazen beklediğin kadar zorlayıcı gelmeyecek bazen de çok kısa gelecek ama ne olursa olsun önemli olan şey, o günkü antrenman programına uymuş olman. Az çoktur bilincinde hareket et ve yol almaya bak. Sadece %1 ile aldığın yolu fark ettiğin zaman sen de şaşıracaksın.
Alışkanlık kazanmanın bir başka yolu ise, kötü alışkanlıklarının farkında olmaktır.
Bana en çok vakit kaybettiren iki alışkanlığım var. Bunları tamamen yok etmek mümkün olmasa da kendimi nasıl sınırlandırdığımdan bahsetmek istiyorum.
İlk fark ettiğim kötü alışkanlığım Instagram uygulamasında geçirdiğim vakit oldu.
Bu uygulamanın “geçirilen süre” adlı bir özelliği var. Haftalık geçirilen süre ortalamana bir bak bakalım, üç saati geçtiğini görünce şaşırmamanı öneririm. Gerçekten yapman gereken o “şeylere” vaktin yok mu? Bir daha düşün isterim.
Benim Instagram kullanım alışkanlığımı azaltmamı sağlayan ilk şey, bildirimleri kapatmak oldu. Bu şekilde, sadece ben istersem girip bakabiliyorum. Dikkat dağıtıcı olan etkisini en azından bildirim anlamında yok ediyorum.
İkinci şey ise, telefonumun ana ekranından kaldırmak oldu. Kaldırmak derken sildiğimi düşünmeyin. Kaydırmalı olan diğer ekrana, başka bir klasörün içerisine yerleştirdim. Bunu yapma sebebim, telefonun tuş kilidini her açtığımda uygulama görselini görmeyi engellemekti. Ana ekranda görmezsem girmek aklıma gelmeyecekti. Tamamen yok etmese de “sayfayı kaydır”, “klasör içine gir”, “uygulamayı aç”. İçeri girmeyi zorlaştırmak, benim üşengeçlik seviyem ile farkındalığımdı. Sen de kendi üşengeçlik seviyeni ölçüp ona göre ilerleyebilirsin.
İkinci olarak fark ettiğim kötü alışkanlığım ise (tahmin etmekte çok zorlanacağınızı düşünmüyorum ama) Netflix oldu.
Netflix uygulamasına telefondan giriyorsan yapacağın ilk şey, uygulamayı silmek olmalı (demesi çok kolay farkındayım, ben silerken çok zorlanmıştım). Onun yerine yapmayı istediğin ama sürekli ertelediğin başka bir aktivite koyabilirsin. Mesela, metroda sezon sezon dizi bitirmek yerine kitap okuyabilir ya da kitap dinleyebilirsin.
Evde ise tv üzerinden giriş yapıyorsan -ki bu en tehlikelisi bence. Çünkü, kumanda üzerindeki kısa yol tuşunu gördüğün anda geçmiş olsun. Kırmızı renginin vermiş olduğu basma isteği ile bir anda saat gece üç olabiliyor ve kendinizi Breaking Bad 2. sezon 3. bölümde buluyorsunuz. Burada sana önereceğim şey ise uygulamadan çıkış yapman olacak. “Çıkış yap” sekmesi bile en altta, en köşede. Bul onu ve çıkış yap. Böylece bir şey izlemek istediğinde tek tek e-mail adresini ve şifreni girmen gerekecek. Üşengeçlik seviyesinde zirve bence bu, kullanıcı adı girme olayı. Hele kumanda ile olanı denerseniz tadından yenmez!
Özetle, kendi işletim sisteminizin truva atı olun. Yararlı gibi görünen ama asla bir işe yaramayan pasif etkinliklerinizi tekrardan gözden geçirin ve mental açıdan kendinizi yıpratan şeylere bir son verin.
Sevgiler,
Ezgi
Beyin Fırtınası ile ilgili yazıma buradan ulaşabilirsin.
