Kendime yazdığım ilk mektup
Bugünün üstünden epey zaman geçti, nasılsın? Umarım çok iyisindir, iyi değilsen de ben iyi olacağından eminim. Bir düşünsene hangi düşüşünden sonra tekrar ayağa kalkmadın ya da hangi geceden sonra tekrar sabah olmadı ki…
Şimdi gözlerini kapat ve bugünü hayal et. Ne hissettin? Gözlerinle çektiğin o fotoğraf vardı ya, şimdi onu hatırla. Tam o an yıldız kaymıştı ya, işte hayat böyle mucize dolu anlarla güzel. O tuttuğun dilek şimdi hayatındaysa bir kere gülümse ve şükret.
Cesaret etmekten sakın korkma. Bazen düşüşün ne kadar güzel olduğunu, düşmekten bir an bile korkmadığın o anları hatırla.
Eğer tüm bu güzellikleri bıraktıysan hem de sadece “yapamam” korkun yüzünden; kendine kızma ama silkelen, sen yaparsın! Sen daha önce yaptın, bunu biliyorsun. Eğer hala bu güzellikler hayatındaysa bunu daha da güzelleştirmek için her şey senin içinde...
Kendini sev, yaptığın her işi sev. Seni sevenlerle ol; seni sevmeyenlerle sevgisiz bir hayat yaşama çünkü sen çok değerlisin. Sevgiden, sevmekten hiç vazgeçme. Biliyorsun her şey sevgiyle daha güzel, daha anlamlı… Sen iyi ki varsın. İyi ki kendini böyle güzel buldun. Hiç kaybetme. Kaybolsan da bul, bulun. Daha güzel dön…
Seni Seviyorum.
Hey.
