Kritiek in het overleg? Top!

Als teamtrainer en positief organisatiepsycholoog kom ik ‘m vaak genoeg tegen: klagen over de kritische houding van collega’s en medewerkers. Kom ik met een plan, heeft er weer iemand kritiek! En dat is logisch: als jij je best hebt gedaan op een goed voorstel, is het niet leuk als iemand dat in een vergadering met een paar opmerkingen af serveert. Maar wie herkent zich in het tegenovergestelde scenario…?

In de vergadering is jouw plan besproken om de kwaliteit te verbeteren. Enkele mensen zeggen dat ze kwaliteit inderdaad belangrijk vinden. Er zijn geen vragen en iedereen mompelt licht instemmend als je vraagt: “gaan we dit doen?” 5 minuten later bij de koffie hoor je echter Kees zeggen: “dat plan gaat natuurlijk niet werken. Ik heb er geen tijd voor. Ach, het waait wel over.”

Wat werkt wél

We hebben een andere houding nodig naar kritiek. Kritiek is niet altijd negatief, zeuren, klagen of tegenwerken. Kritiek is in de eerste plaats gewoon een afwijkende mening. Als je je collega’s serieus neemt, dan neem je ook serieus dat ze soms een andere mening hebben dan jij. Leer van die andere mening, misschien kun je je plan aanpassen. Stel vragen waar ze zich zorgen over maken, toon interesse en probeer te begrijpen waar de bezorgdheid vandaan komt. Zonder dat jij die direct weg moet nemen. Die ander voelt zich niet gehoord als jij direct zegt “ja maar Fleur, dat komt heus wel goed.”

Stap 1: juich het toe als iemand commentaar geeft. Wat kun je er van leren?

Vervolgens hoef je natuurlijk niet elk plan te laten vallen als er één iemand commentaar levert. Het plan is een oprechte poging om de zaken beter te maken. Deel opnieuw het doel van het plan en vraag de criticus of hij/zij mee wil denken. Hoe kunnen we het doel bereiken terwijl we tegelijkertijd rekening houden met de kritiek? Wat heeft de criticus nodig om het plan een acceptabel of zelfs goed plan te vinden? Hoe denken andere mensen? En als uit een stemming blijkt dat iedereen voor is op een kleine minderheid na: vraag of ze ermee kunnen leven. Neem ze serieus zonder ze per se hun zin te geven.

Stap 2: zoek samen naar een betere oplossing. Gebruik het plan én de kritiek

Oftewel: luister naar je collega’s en maak er samen het beste van. Laten we dit met z’n allen de normale gang van zaken maken! Ik zie dit ook wel als een vorm van collectieve mindfulness: met z’n allen openstaan voor prettige én onprettige meningen en ervaringen en die serieus nemen. Dat ontstaat niet vanzelf, dat moet je oefenen.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen — is dit herkenbaar? Welk gezichtspunt wil jij graag toevoegen?

Maak contact

Wil je meer weten of op de hoogte blijven? Meld je aan!