Barbieland: Erkekler Canlanınca Gerçek Dünyaya Dönüşen Bir Yer
Dikkat, spoiler içerir!
Filmin görsel yönü çok iyi olduğu ve Barbie’ler çok güzel oldukları için ilk bakışta anlaşılmıyor ama Barbieland tam bir kadınlar koğuşu, ta ki Ken’ler orayı işgal edene kadar!
Ken’lerin en başta Barbieland’de hiçbir eylemleri ve söz hakları da yok. Barbie’lerin yanında figüran olarak bulunuyorlar.
Sanki kadınlar koğuşunda duvara erkek fotoğrafı asılıymış gibi, Barbie’lere ‘Selam Barbie’ demekten ibaretler. O kadar eylemleri yok ki Barbie’lerin kafalarındaki hayaller bile olabilirler.
Barbieland’in erkekleri Ken’in önderliğinde ataerkiyi kurduktan ve sonra Barbie’ler ataerkiyi yıktıktan sonraysa, Ken’ler, bir kimlikleri olmadığını her iki türlü de obje olduklarını fark ediyorlar.
Ken’ler metaforik olarak canlandıktan sonra Barbieland iyileşmeye başlıyor. Barbieland’i Barbie’ler değil de Ken’ler dönüştürüyor aslında.
Barbieland Aslında En Başta da Ataerkil
Bundan önce stereotip Barbie, problemlerini, erkeklerin pek söz hakkı ve eylemselliği olmadığı bir dünyada edinip depresyona giriyor aslında.
Bu da demek ki Barbieland, Barbie’lerin egemenliğindeyken ve Barbie onun içinde mutluca yaşarken de kadınları mutsuz eden ataerkil bir yermiş. O şekilde dizayn edilmiş.
Filmin başlarında her şey güzelmiş gibi görünse de Tuhaf’ın evinde tuhaf göründüğü için tedavi olmaya gelmiş bir sürü mutsuz Barbie bebekle karşılaşıyoruz.
Tuhaf Barbie’nin de çirkin olduğu için diğer Barbie’ler tarafından arkasından atılıp tutulmuş, en sonunda Tuhaf da kendini Barbieland’in tepelerinde insanlıktan soyutlamıştı.
Nitekim filmin sonlarında, Barbie’ler Ken’lerin egemenliğini yok ettikten sonra bir araya geldiklerinde bir Barbie, Tuhaf’a, ‘Biz senin arkandan çok atıp tuttuk ama harbi kızmışsın’ gibi bir şey diyor. Tuhaf da, ‘Sağ ol ben alışkınım.’ diye karşılık veriyor.
Barbie’nin Toplumsal Mesajları Türkiye’de Hangi Yapımdaki Mesajların Karşılığı Olabilir?
Mattel tabii ki 2023 senesinde dümdüz toplumsal cinsiyeti yeniden ürettiği bir film çekmeyecekti de bunu toplumsal mesaj diye süsleyecekti. Yine de filmde hiç yerinde toplumsal mesajlar yok değil.
Örneğin Barbie ile oynayan kadının konuşmasında kadınların üstündeki baskıları anlattığı yerdeki mesajlar gayet yerinde.
Filmin sonunda ulaştığı mesaja bakarsak Hababam Sınıfı’nda ergen kızların erkeklerle barıştığı sahneleri veya Hayat Bilgisi dizisindeki kız erkek dayanışması sahnelerini anımsatıyor filmin sonundaki çözümlenmeler.
Mesajı dayandırdığı nokta hiç de kötü değil. Ama kurmacasında film feminist olmak bir kenara dursun, şiddet içermemesi haricinde kadınlar koğuşunu anlatan Avlu dizisinden pek farkı yok bana kalırsa.
Barbieland’de de mobbing var. Tuhaf mobbing’ten kaçıp dağın eteklerine ev kurmuş. Daha ne olsun?
Kadınların kendi başlarına bir düzen oluşturmadaki beceriksizliklerini ama erkeklere karşı bir araya gelmede paralel evrenlerde bile olan istikrarlarını daha basit ve masum bir dille anlatıyor Barbie. Nitekim bu çocukların da kafasına girmeli, değil mi?
Disney Filmleri ve Barbie Filmi
Mattel senaryo anlamında hiç de yaratıcı bir iş çıkartamamış. Barbie tüketicilerinin yorumları, Barbie’ye gelen eleştirileri alıp paralel evrenler arası bir hikaye yaratmış.
Tuhaf Barbie belki de senaryonun tek ilginç kısmı. Ama onu da tekdüzeleştirmişler. Tuhaf’ın evinin ve hikayesinin üstünde daha çok durulup Shrek’teki bataklık tarzı bir hikayeye dönüştürülebilirmiş.
Film görsel olarak tatmin edici de değil, çok fazla pembe renkten dolayı göz yoruyor. Tabii bir de lise klişeleri var filmde.
Öyleyse Mattel’e iyi tişört ve sweatshirt satmalar diliyor, filmi aileleriyle izleyen Urfalı çocuklara da, ‘Bizim zamanımızda Benimle Oynar Mısın? ve Susam Sokağı vardı’ diyerek, toplumsal cinsiyete hiç bulaşmadan eşitlikçi düşünceler aşılayacak yeni filmler çekecek Türkiyeli sinemacıların veya kaliteli yeni Disney filmlerinin çıkmasını diliyoruz.
