部首 bùshǒu หมวดนำของอักษรจีน
木字旁mùzìpáng Chinese Radical of Wood
เรียบเรียงโดย นงนุช ทึ่งในธรรมะ
“木(mù)”是汉字部首之一。用“木”作意符的字大多与树木或木制品有关，大致可分为：一、有关树木的名词，如：桂、樟、杠；二、有关树木的动词，如：植、析；三、有关树木的形容词，如：枯、朽、柔。
อักษรจีน “木”หมายถึง ไม้ หรือต้นไม้ เป็นหมวดนำด้านข้างของอักษรจีน ตัวอักษรที่มี“木”เป็นหมวดนำ ส่วนใหญ่มีความหมายเกี่ยวกับต้นไม้หรือผลิตภัณฑ์ที่ทำจากไม้ สามารถแบ่งหมวดได้ดังนี้ 1.คำนามที่เกี่ยวข้องกับต้นไม้ เช่น “桂” ต้นโหรวก้วย ，“樟”ต้นการบูร ，“杠”สะพาน 2.คำกริยาที่เกี่ยวข้องกับต้นไม้ เช่น “植”ปลูก ，“析” วิเคราะห์ 3.คำคุณศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับต้นไม้ เช่น “枯” เหี่ยวเฉา，“朽” เน่าเปื่อย，“柔” อ่อนนุ่ม
“木”，此字始见于商代甲骨文，其古字形象树木，上为枝叶，下为树根。“木”的本义即树木，后引申指木头、木料以及一切木制器具，又特指棺材。木质坚韧结实，故“木”有淳朴忠厚之义。其次，“木”字还有呆笨的意向；也指感觉不灵敏，失去知觉；麻木。
อักษรจีน“木”เริ่มพบบนอักษรที่จารึกบนกระดูกสัตว์ ในสมัยราชวงศ์ซาง ลักษณะของตัวอักษรมีภาพลักษณ์เหมือนต้นไม้ ช่วงบนของอักษรเป็นกิ่งและใบ ช่วงล่างเป็นราก คำว่า“木”ความหมายเดิมคือ ต้นไม้ ต่อมายังหมายถึง ท่อนไม้ ไม้แปรรูป วัสดุไม้ต่างๆ รวมถึงเครื่องใช้ที่ทำจากไม้ คุณสมบัติของไม้ที่มีความแข็งแรง แน่นหนา ดังนั้น จึงนำมาใช้สื่อความหมายถึงความซื่อสัตย์สุจริต อีกทั้งอักษรจีนคำว่า“木”ยังสื่อความหมายเกี่ยวกับลักษณะของคนที่ (สมอง)ทึ่ม เซ่อซ่า ไม่ปราดเปรียว หรืออาการชา ไร้ความรู้สึกได้อีกด้วย
บรรณานุกรม
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ. พจนานุกรมจีน — ไทย. รวมสาส์น. กรุงเทพฯ. 2557.
ข้อมูลเพิ่มเติม : นงนุช ทึ่งในธรรมะ อาจารย์สาขาวิชาภาษาจีน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
