Salgın sebebiyle evlere kapanmak zorunda kaldığımız, az ya da çok apokaliptik bir hisse kapıldığımız şu dönemde herkes birbirine karanlık tasvirli, distopyan gelecek konulu filmler ve diziler öneriyor. Tam da bu ruh hali içinde ben de size gözlerden kaçan, bence Türkiye’de değeri bilinmeyen bir İngiliz dizisi önereceğim: Years and Years Türk…

Deprem sınıf ayrımı yapar mı? 30 Ekim 2020 depreminin en fazla etkilediği Bayraklı dezavantajlı bir bölge mi yoksa zengin mahallesi mi? Yüzyıllardır İzmir’de gerçekleşen depremler içinde en şiddetlisini yaşadık. Günlük konuşma ve yazışmalarımızda deprem İzmir’de gerçekleşti diyoruz ama aslında 30 Ekim 2020 depremi Yunanistan’ın Sisam adasında gerçekleşti. Yine de İzmir’i…

90’lı yılların başında, hazırlıkta veya orta birdeydim. Ya ödev yapıyordum ya da bilgisayar başında oyun oynuyordum. Hangisi olduğunu hatırlayamıyorum çünkü her ikisini yaparken de radyo dinlemeyi seviyordum. — Özel radyoların ilk zamanlarıydı, devlet eliyle bir düzene sokulmamışlardı ve her bir ilçede bile bir sürü özel yerel radyo kanalı vardı. Bizim okulda benden bir üst dönemdeki Kemal, bu kanallardan birinde sunuculuk yapıyordu. Şarkıların arasında bir genel kültür sorusu soruyordu, cevap vermek için arayan dinleyicileri canlı yayına bağlayıp cevaplarını alıyordu…

Ben de birçok çalışan gibi çalıştığım dönemde dizilere yeterli zamanı ayıramıyorum ve izolasyon döneminde, uzun süredir beklettiğim dizileri izliyorum. La Casa de Papel bunlardan biri. Yazı yazıldığı sırada üçüncü sezona devam ediyordum. Bir dizi veya film izlerken, bir kitap okurken aklımda anlık meraklar oluştuğunu ve hemen o an merakımı gidermeye…

Eskiden anneler ve babalar günlerinin ticarileşmesinden şikayet ederdik. Şimdi ise bunun üzerine bir de sosyal medyayı sarması bir sorun haline geldi. Annemizle, babamızla bir fotoğraf paylaşıp iki güzel söz yazmamızın kime zararı var? Cevap: Annesini ve/veya babasını kaybetmiş insanlara. Salgın sebebiyle yıllar sonra ilk kez bir anneler gününü baştan sona…

Her ne kadar her şeyin internet versiyonuna, sanal olanına yönelsem de mektup gönderme ve alma konusunda eski usulü de seviyorum. Posta kutumda fatura dışında bir şey bulmak ya da insanlara bir şeyler göndererek onları mutlu etmek fikri hoşuma gidiyor. Sydney’deyken bazı arkadaşlarıma ve aileme mektup gönderiyordum. Fırsat buldukça doğum günlerinde…

İnsanların refleks olarak tepki gösterdikleri bir konu veya olaya karşı gerçek bir eylemde bulunmak yerine genelde sosyal medyada paylaşımda bulunarak kendilerini rahatlatmalarına İngilizcede “slactivism” deniyor. “Slacker” (tembel, uyuşuk) ve “activism” (eylemcilik) sözcüklerinin birleştirilmesinden oluşan slacktivism‘in Türkçe karşılığı yok. Ben “tembel eylemcilik“i uygun görüyorum. Bu durumda “slactivist” de “tembel eylemci” oluyor.

Bir kitap okurken, bir dizi veya film izlerken içerikte geçen bazı “şey”lerle ilgili merak etme huyum var. Eğer bir şey okuyorsam okumama ara verip internette merakımı giderip okumaya devam ediyorum. Bir şey izliyorsam veya dinliyorsam yine aynı şekilde yayını durdurup internette merakımı giderip sonra devam ediyorum. Eğer sinemadaysam bu merak giderme şekli uygulanamıyor tabi ki. Onda da filmden çıktıktan sonra aklımda kalanları araştırıyorum ama genelde çoğu aklımda kalmıyor. Yani merakımı hemen o anda gidermezsem o merak sonradan kaybolabiliyor, unutulabiliyor.