ชีวิตหนอชีวิต ต้องเดินผิดอีกกี่หน เส้นทางใช่วกวน ตัวเจ้าเองเดินหลงทาง ผู้คนเคยเคียงคู่ ก็ย่ำสู้สู่โลกกว้าง เจ้าเล่า เจ้าเคยกร่าง กลับย่ำเหยียบรอยตีนตน เหนื่อยหนอเจ้าท้อถอย แล้วนั่งคอยโอกาสพ้น โลกนี้ช่างช้ำหม่น รอจะเปลี่ยนโลกใบใหม่ แต่แม้เจ้าเปลี่ยนฟ้า พสุธาสมุทรไท เจ้ารือจะเดินไกล หากไม่เปลี่ยนตัวเจ้าเอง ๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๖

ลุกยืน...สวมเสื้อที่แม่ให้ อุ่นแล้ว...เดินต่อไปตามฝัน หนาว? เหงา? ลำบาก? ช่างมัน สู้ต่อเท่านั้นจำไว้! ๒๒ กันยายน ๒๕๕๖