Mijn Marathon Revolutie
Die toch anders ging dan gedacht
22 Maart 2016 gaf Koen de Jong bij Run2Day in Arnhem een boekpresentatie over zijn boek “De Marathon Revolutie”. Ik was natuurlijk zeer geïnteresseerd want over 3 weken zou ik mijn eerste Marathon gaan lopen. Ik had in oktober vorig jaar al gekozen voor het traditionele schema waarbij je veel kilometers maakt. Dat schema was me goed bevallen en ik voelde me dan ook super fit en sterk. Zelfs bij de duurlopen van 28 km of die van 30 km heb ik me geen moment verveeld en genoot ik van elke stap die ik zette. Door de vele kilometers die ik afgelegd had en daardoor diverse obstakels getakeld had was ik benieuwd hoe je die kon takelen met een schema waarbij je langste “duurloop” maar maximaal 14 km zou zijn.
De lezing was zeer interessant en alle uitleg die door Koen gegeven werd was zeer duidelijk en plausibel. Al veel lopers hebben een Marathon gelopen volgens dit revolutionaire schema. Ik besloot na deze avond om de training voor mijn volgende Marathon volgens dit schema te gaan doen, ik had natuurlijk al een goede basis door het volgen van het traditionele schema.
Vol goede moed begon ik begin juli aan “Mijn Marathon Revolutie” als voorbereiding op de TCS Amsterdam Marathon van 16 oktober. Naast dit nieuwe schema begon ik ook met het inlopen van mijn nieuwe Brooks Ghost 9, ging ik compressie sleeves dragen van CEP en paste ik mijn loopstijl aan. I.p.v. haklanding ging ik over op voorvoetlanding. Door die nieuwe loopstijl had ik al gemerkt dat ik makkelijker harder liep, en dat was ook de uitdaging voor mijn tweede Marathon.
Langzamerhand kwam ik er achter dat trainen in de zomer toch heel anders is dan in de herfst, winter en lente. De temperatuur liep soms behoorlijk hoog op en zelfs een loop laat in de avond was soms bijna niet te doen. Ik zweet nogal makkelijk en veel dat gaf toch een extra belasting op de trainingen, geef mij maar de andere jaargetijden om in te trainen.
Echt plezier in het lopen kreeg ik nog niet, ik kwam niet in de flow die ik met het traditionele schema wel had. Dit kwam waarschijnlijk ook omdat ik diverse klachten aan mijn kuiten begon te krijgen. Kwam dit door de nieuwe schoenen die ik afwisselde met mijn oude schoenen, waren het de sleeves waar ik mee was gaan lopen of was de nieuwe loopstijl de boosdoener. Toen ik mijn 10 km voluit moest gaan lopen heb ik Gretha gevraagd om mij met de GoPro te filmen zodat ik zelf, en ook mijn fysio Martijn Janssen van Fysiotherapie Rijnkade, mijn techniek kon analyseren. Wat gaat er nu fout of juist goed.
Eenmaal bij Martijn op het spreekuur de beelden samen nog eens bekeken en geanalyseerd. Ik wist dat Martijn geen voorstander was van het nieuwe lopen (voorvoetlanding) en kreeg extra uitleg over het waarom. Deze stijl blijkt voor mij gewoon ook niet geschikt vanwege mijn kwetsbare kuiten. Die zijn en blijven toch een teer punt. De kuitklachten die ik had gekregen waren dan ook grotendeels de schuld van de nieuwe loopstijl. Daarnaast is het ook niet de meest geschikte stijl om een hele Marathon mee te lopen maar eerder geschikt voor lopen tussen tot 10 of 15 km. Weer terug naar de oude stijl.
Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik merkte dat ik niet meer ontspannen liep en de klachten gingen dan ook niet echt snel weg, de ene loop geen klachten en de andere loop weer wel. Gek werd ik er van. Inmiddels had ik via internet nieuwe Brooks Ghost 8 schoenen op de kop kunnen tikken. Misschien was het iets tussen de oren maar op de nieuwe versie (9) wilde ik voorlopig even niet meer lopen. Die komen na de Marathon van Amsterdam wel weer uit de kast. Het was al begin september en over 1,5 maand moet ik er toch echt klaar voor zijn. De nieuwe schoenen werden in een versneld tempo ingelopen en per training voelde ik het beter gaan, de klachten verdwenen stukje bij beetje en het vertrouwen en plezier kwamen weer helemaal terug.
September was ook de maand van 2 wedstrijden, de Bridge to Bridge en de Posbankloop, beide 10 Engelse Mijl. Mooie wedstrijden om op snelheid te trainen en te testen hoe ik er voor stond. De Bridge to Bridge liep ik voor het team van Fysiotherapie Rijnkade. Ik had me als doel gesteld om onder de 1:10 uur te lopen. De eerste kilometers gingen goed maar bij bijna iedere kilometertijd zag ik dat het iets langzamer ging. De laatste kilometers kon ik niets extras geven en enigszins teleurgesteld kwam ik dan ook over de finish, 1:11 uur. Dit was altijd nog 9 minuten sneller dan vorig jaar maar dit kon me niet heel erg opbeuren. Het positieve was wel dat ik geen pijn meer had in mijn kuiten. Deze klachten heb ik nu definitief achter me gelaten.
De Posbankloop was 2 weken later en dit zou een heel andere wedstrijd worden. Tussen de wedstrijden in had ik nog een duurloop gedaan van 30 km en die had zowel ik als mijn lijf hard nodig. Op de dag van de Posbankloop was het behoorlijk warm met heel veel zon. Er was voldoende schaduw toen we over de Posbank liepen en ik was beter opgewassen tegen de hogere temperaturen. Dit was de eerste keer dat ik mee deed aan de Posbankloop en wist dan ook niet wat me te wachten stond. Normaal loop ik alleen vlak en dit zou omhoog en omlaag gaan. Enigszins behouden van start gegaan om me niet op te blazen. Achteraf gezien iets te behouden. De wedstrijd viel me achteraf gezien reuze mee, de 30 km van een week eerder waren niet te voelen en de laatste 2 kilometer kon ik zonder een centje pijn nog vol aanzetten . Uiteindelijk kwam ik in 1:11:36 over de finish over 15.5km i.p.v. 16.1 km. Bij het uitzetten van het parcours was de organisatie helaas een klein lusje vergeten uit te zetten. Dit keer wel heel erg tevreden want de keelontsteking die een paar dagen eerder was komen opzetten had me geen parten gespeeld. De vorm zit er aan te komen.
Waarschijnlijk denk je dat er iets niet klopt, ik liep toch volgens het schema waarbij de langste duurloop 14 km zou zijn. Klopt helemaal, ik was hier van afgeweken, mede door de 2 wedstrijden van elk 10 Engelse Mijl (16,1 km). Voordat ik begon aan het schema wist ik al dat ik 2–3 langere duurlopen zou gaan lopen. Dit is ook geen probleem als je daar de andere trainingen maar op aan past. Mijn lijf en koppie blijkt die lange duurlopen ook nodig te hebben. In augustus had ik ook al een halve marathon gelopen en een week na de Posbankloop heb ik nog een halve marathon gelopen. Jeetje wat had ik dat gemist. Mede door de 2 wedstrijden moest ik “Mijn Marathon Revolutie” aanpassen. Wat ik eigenlijk deed was mijn eigen planning maken en doen wat ik zelf het leukste en fijnste vond. Ik zat weer helemaal in de juiste flow.
Is “De Marathon Revolutie” iets voor mij, nee niet echt. Ik mis gewoon de lange duurlopen en de uitdagen. Ik ben ook geen luie loper, ik vind het heerlijk om lange duurlopen te doen, genieten van de omgeving en lekker mijn hoofd leeg lopen. Voor anderen kan het zeker wel werken, voor mij niet. Ik wilde het in ieder geval proberen en heb op het juiste moment mijn eigen plan getrokken. Amsterdam ik ben er klaar voor, tot volgende week.
Oja, mijn eerste Marathon (Rotterdam) liep ik in 3:38 uur. Mijn doel nu is om ruim onder de 3:30 uur te lopen en mij kennende ga ik er volgende week alles aan doen om dit doel te halen. Wish me luck!
Live Life To The Max!
