‘Ik moest zelf mijn spreekbeurt houden met een microfoon erbij want ik had een te zachte stem’

Femke (19) woont inmiddels een jaartje in Ede en studeert journalistiek op het CHE. Na afscheid te hebben genomen van haar familie in Friesland, is ze begonnen met het bouwen van haar nieuwe leven in Ede en vandaag vertelt ze hier wat meer over en over haarzelf als persoon.

Van thuis naar nieuw huis

Femke begint met het vertellen over de transitie van thuis wonen naar op jezelf wonen.

‘Aan het begin was het wennen, daarvoor was ik nog nooit verhuist. Alles was anders, nieuwe studie, lid van een studentenvereniging, nieuwe mensen’. Wel vertelt ze dat ondanks dat ze vorig jaar rond deze tijd echt nog zoekende was, ze nu haar plek had gevonden. Wel was er voor haar een moment dat ze zich toch ontmoedigt voelde; “Er was een moment dat ik me had ingeschreven bij studentenvereniging.

"De week voor ontgroening was ik zo erg gestrest, toen dacht ik wel écht wat doe ik hier. Ook woonde ik toen nog niet met meerdere mensen dus ik was altijd alleen thuis. Ik bleef maar denken ‘Wat heb ik gedaan, het is zo ver van alles, en nu moet ik de hele tijd met mijn ouders bellen’. “ Maar ze vertelt dat dit niet van lange duur was. Ondanks dat er zo veel afstand is tussen haarzelf en haar familie nu, vertelt Femke dat er toch niet zoveel is veranderd."

‘Ik zie ze gewoon minder, maar als ik ze dan zie is het wel heel leuk. ‘Mijn kleine broertje, nou klein’ zegt ze lachend. ‘Hij wordt al weer groter helaas, hij is dertien. Maar als ik dan thuis kom is hij helemaal blij, schattig. Vroeger was dit natuurlijk anders’.

Geloof

Het Christendom; iets waar Femke mee is opgevoed. De manier waarop ze hierover praat toont aan dat dit een grote rol speelt in haar leven. Ze begint bij het begin; 'Mijn ouders zijn allebei gelovig dus ik werd ook gelovig opgevoed en ging dan ook naar een gereformeerde basisschool. Daarnaast ging ik altijd naar de kerk met mijn ouders mee, en inmiddels ga ik ook vanuit vrije wil naar de kerk'. In het verleden gingen we met het gezin twee keer naar de kerk, ook ‘s middags, maar inmiddels niet meer.

Ze licht toe dat de stroming waar ze op aansluit gaat om gereformeerd vrijgemaakt, én hoe ze eigenlijk niet heel concreet weet wat dit betekent. ‘Het is eigenlijk een hele normale kerk, het is niet heel Evangelisch of heel ‘halleluja’ of zo' zegt ze lachend 'maar het is ook niet super streng.' Het geloof maakte ook deel uit van haar educatie, legt ze uit. ‘Ik ging ook naar een christelijke middelbare school maar die lag niet in ons dorp dus daarvoor moest ik naar een ander dorp wat een heel eind fietsen was.

Mijn ouders besloten dit voor me, maar ik was het er zelf ook écht wel mee eens.’ Binnen de CHE vindt ze het geloof niet enorm op de voorgrond liggen; ‘Het is niet super duidelijk door de hele school heen maar je merkt het op zich wel aan de mensen, alhoewel dat ook kan liggen aan dat iedereen sociale studies doet. Maar ik merk wel dat iedereen open en sociaal is. Soms hoor je het een beetje door de les heen dus het valt echt wel mee.’

Tot slot deelt ze wat over haar eigen relatie met het geloof. ‘Ik heb anderhalf jaar geleden belijdenis gedaan. Ik vond het wel heel mooi want je maakt zelf de keuze voor god en je wordt gezegend, dus dat vond ik wel een heel mooi moment. Maar als ik er nu op terugkijk zie ik toch wel heel veel groei in mijn geloof. Tijdens mijn getuigenis zei ik ook; ‘Ik twijfel nog wel een beetje maar ik wil gewoon heel graag samen met God meer leren en verder groeien’ en het is heel mooi om te merken dat dit nu al is gebeurd.

Pieken en dalen

Over het algemeen beschouwd Femke haarzelf als een gelukkig persoon. Er is een moment dat ze toch associeert met enorm veel geluk. ‘Toen ik was geslaagd voor mijn diploma was ik echt wel heel gelukkig, ik dacht namelijk dat ik echt was gezakt en toch bleek ik het gehaald te hebben. Ik wou ook eigenlijk echt heel graag weg. En ik had al helemaal een plan; ik ga naar ede en daar mijn nieuwe leven opbouwen. Toen was ik echt wel heel gelukkig, toen konden mijn plannen gewoon doorgaan als verwacht.

Ook haalt ze heel veel geluk uit haar studenten vereniging. Het geloof en het gezamenlijk erover praten. Het is heel gezellig en je ontmoet er hele leuke mensen. Ik voel me daar gewoon heel geliefd en dat is heel fijn.’ Ondanks de vele zegenen die ze in haar leven heeft, zijn er ook momenten geweest dat ze veel pijn en verdriet heeft ervaren. ‘ Een vriendin van mij op de basisschool had haar vader verloren, ik was toen best wel jong maar ik weet dat ik me toen echt best wel slecht heb gevoeld.

Van de zomer heeft een andere vriendin van mij haar vader verloren dus dat was wel heftig. Ik heb gewoon twee vriendinnen die een ouder missen dus ik moet echt wel blij zijn dat de mijne er gewoon nog zijn.’ Ze denkt lang na over waar dit verdriet dan vandaan komt en antwoord; Ik vond het gewoon super erg. Je bent heel jong en dat gebeurt er zoiets. Ik weet het niet zo goed maar ik weet wel dat ik me toen best wel slecht heb gevoeld.’

Zelfbeeld

Femke licht toe over hoe ze heel bewust is van het feit dat ze verlegen is en ook zo over komt, vanaf vroegs af an al . ‘Op de basisschool was ik dus echt wel heel erg verlegen. Ik moest zelf mijn spreekbeurt houden met een microfoon erbij want ik had een te zachte stem. Maar ik denk dat dat wel is veranderd, ik ben echt wel meer zelfverzekerd geworden en socialer. Maar verlegenheid is gewoon een deel van wie ik ben.’

Ze gaat verder over hoe dit wel eens vooroordeel veroorzaakt en dat niet iedereen haar altijd de kans geeft om op te warmen. “Ik ben ook echt wel verlegen, maar ik ben daarachter best wel leuk. Dat zien mensen wel eens niet, dan kijken ze niet daarachter. Ik kijk gewoon vaak de kat uit de boom en het duurt gewoon best wel even voordat ik bij iemand opwarm. Soms denk ik dat mensen wel eens niet doorhebben wie ik ben en dat is wel jammer.

Ik hoor het wel vaker terug van mensen; ‘als je je beter leert kennen ben je eigenlijk niet meer zo rustig of verlegen.” Ze sluit af met vertellen dat ze als persoon zichzelf toch meer beschouwd als introvert. ‘Ik denk toch wel introvert want ik kan beter bijkomen als ik alleen ben. Ik vind het hartstikke leuk als ik met andere mensen ben maar het is niet per se alsof ik daar meer energie uithaal want als ik dan weer lekker op m’n bed zit dan kan ik écht effe chillen.’