HİS, bir photobook projesi. Tasarladığımız bu kitapta hayatlarının belli bir döneminde zorluklarla mücadele etmiş ve bu zorlukları azimle, çalışarak, kendilerine güvenerek aşmış ve pes etmeyerek başarıyı yakalamış kişilere yer verdik.
Amacımız insanların hayatlarına dokunmak ve bir nebze de olsa onların sesi olmaktı. Okurlara farklı bir bakış açısı kazandırmak ve pek çok insanın farklı şeylerle mücadele ettiğini ve yılmadan hayatlarını düzenlemeye çalıştıklarını, en önemli nokta ise; kitaptaki kadınların çocukları ve kendi hayatları için nasıl mücadele ettiklerini, kendi ayakları üzerinde durduklarını ve ne kadar güçlü olduklarını göstermek istedik.
Kişilerin bütün bilgilerini ve fotoğraflarını onların izinleri dahilinde kullandık.
Kitabımızdaki hikayelerden özetler:
Atatürk’ü ilk gördüğümde Amerikan Koleji’nde okuyordum. Sadık Bey Gazinosu’ndaydım, içerisi gözükmesin diye tahta perdeler vardı. Kalabalık bir grupla Atatürk geldi. Biz dışarıdan baktık ve alkışladık. Misak-ı Milli okulundan bir hanım vardı, Atatürk’ü dansa kaldırdı ve dans etmeye başladılar. Üstünde frank vardı ve adeta uçuyor gibiydi, çok güzel dans ediyordu, bilhassa valsi çok güzeldi.
Aslen Mardinliyim. Dört çocuğum var. Eşim sekiz yıldır Söke’de boya ustalığı yapıyor. Çalıştığı için yedi yıldır ayrı yaşıyorduk. Çocukların ihtiyaçları ve babalarına özlemleri artınca biz de Söke’ye taşındık. Mardin’de köyde yaşadığımız için fazla iş imkanı yoktu.
Üç kızım var. Eşim rahatsızdı. Dört kere ameliyat olmasına rağmen kurtarılamadı. On dört sene önce vefat etti. Çocuklarımız çok küçüktü. Ben kızlarımla beraber hurda toplamaya çıkardım. Arabama plastik sandalyeleri iple bağlayarak çocuklarımın oturabileceği yerler yapardım. Kızlarımı yurda vermek için benden aldılar. Ancak ben daha fazla çalıştım, para kazandım ve kızlarımı yanıma aldım. Bu hayatta, bir tek kızlarım ve hurda arabam var.
Annem ve babam ayrılmışlardı. Üvey anne elinde büyümüştüm. İnat uğruna on yedi yaşında evlendim. Eşim ve ben Karslıyız. Eşim ve onun ailesi ile problemlerimi çözemediğim için on sene önce Söke’ye taşındım. Sekiz ay önce de eşimden boşandım. Üç çocuğum ile yaşıyorum. Hamileyken yaşadığım sıkıntılar yüzünden büyük oğlum Tolgahan, engelli olarak dünyaya geldi. Biz dört kişilik bir aileyiz, huzurluyuz ve hiç kimseye ihtiyacımız yok.
Aydın’ın Kuyucak ilçesinde yaşıyorum. Sekiz yaşında Asya adında bir kızım var. Genç Çiftçi projesine başvurdum. Otuz dört koyun ve on beş kuzuya sahip oldum. Şu an onlarla ilgileniyorum. Maddi kaybım çok oldu ama işlerim yavaş yavaş düzene girmeye başladı. Kimseye muhtaç olmamak ve kızıma iyi bir gelecek sağlamak için bu işe girdim. Hayvanların içinde olmaya çocukluğumdan beri alışkınım, bu yüzden bu işi severek yapıyorum.
Vatandaşlarımıza doğal ve organik kuru meyve ulaştırmak için 2011 yılında soğuk hava deposu bulunan bir tesis kurdum. İlk olarak kuru incir ile başladık. Şu an elli beş ürün ile hizmet veriyoruz. Yılda yüz ton ürün alıyoruz. Köyümden on kadın arkadaşım ile çalışıyoruz. Devlet desteği alarak işletmemize büyüttük. Paketlemelerimizi yaptıktan sonra Türkiye’nin tüm illerine kargo ile ulaşım sağlıyoruz.
Asker, güçlü görünmesi gereken her yerde her zaman güçlüdür. Yine de şehit haberlerinden sonra oturup ağlayan general de vardır, duygularını içinde yaşayıp güçlü görünmeye devam eden askerler de.
Öncelikle hikayelerini ve fotoğraflarını paylaşmamıza izin veren, bize güvenen, kitabımızın kahramanlarına, aynı zamanda bu süreçte bize destek olan, Söke Belediyesi’nde çalışan Sayın Dilek Kanar’a ve Aydın’da Anadolu Ajansı gazetecilerinden Sayın Ferdi Uzun’a çok teşekkür ederiz.
- Dönem kitabımız:
2. Dönem kitabımız:
Kamera arkası görüntülerimiz;
Kitapta yer alan şahısların kişisel hakları ve kendi istekleri doğrultusunda sosyal medyada herhangi bir paylaşım yapmıyoruz. Onların kararına ve hayatlarına saygı duyuyoruz. Bu nedenle sosyal medya hesabımız bulunmuyor.
Projemizin iki kitabına da ulaşmak isterseniz bize e-mail adreslerimizden ulaşabilirsiniz.
İllüstrasyonlarımız;
