“ฝันใกล้ใกล้ ไปช้าช้า (ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ ๔)” — โดย หนุ่มเมืองจันทร์

แง่คิดและรอยยิ้มแบบคน “สายตาสั้น” และเป็น “เกาต์”

จริงๆ การที่เลือกหนังสือเล่มนี้มาอ่านนั้นมันมีที่มา

เรื่องมันมีอยู่ว่าวันหนึ่งได้ดู live ของพี่เอ๋ “นิ้วกลม” ทาง YouTube โดยชื่อตอนนั้นมีชื่อเดียวกับหนังสือนั่นคือ “ฝันใกล้ๆ ไปช้าๆ” เป็นการสนทนาที่คุยกันสนุกมากๆ ระหว่างพี่เอ๋และพี่ตุ้ม

จริงๆ แล้วถ้าใครเคยอ่านรวมเล่มฟาสต์ฟู้ดธุรกิจของพี่ตุ้มมาก่อน น่าจะรู้ว่าภายในเล่มจะบรรจุไปด้วยบทความต่างๆ ที่เคยลงในมติชนมติชนสุดสัปดาห์ โดยสำหรับเล่มนี้ความเด็ดจริงๆ น่าจะเป็นบทความบทหนึ่งตามชื่อหนังสือ ซึ่งด้านล่างนี้เราขอนำมาเล่าบางส่วนที่เป็นหัวใจหลักๆ ของหนังสือเล่มนี้

พี่ตุ้มเล่าว่า

เมื่อมีคนถามว่าความใฝ่ฝันของพี่ตุ้มคืออะไร

พี่ตุ้มมักจะไม่ได้ตอบไปตรงๆ แต่จะหัวเราะแทนเพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร

เนื่องจาก “ไม่มี” ความฝันนั่นเอง

แต่พี่ตุ้มก็ได้ยกย่องคนที่มีความฝันว่าเป็นคนที่ “มีบุญ” ซึ่งนั่นก็เป็นเพราะการมีความใฝ่ฝันนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม

ส่วนสาเหตุที่ทำไมพี่ตุ้มนั้นเลือกที่จะฝันใกล้ๆ พี่ตุ้มได้เขียนไว้ดังนี้

บางคนใช้ “ความใฝ่ฝัน” เป็น “ดาวเหนือ” นำทางชีวิต

แต่ผมกลัวเมื่อยคอ ก็เลยใช้แต่ไฟฉาย

ความใฝ่ฝันของผมจึงเป็น “ฝันใกล้ใกล้”

เป็นยังไงเท่ไหมล่ะ เราไม่อาจนำข้อความทั้งหมดจากหนังสือเล่มนี้ออกมาเล่าต่อได้ แต่อยากให้ลองหาเล่มนี้มาลองอ่านดู แต่ถ้าจะยิ่งให้ได้อรรถรสมากขึ้นก็ต้องดู live ด้านบนไปด้วย

รับรองว่าสนุกสนานแถมยังได้แง่คิดต่างๆ ไปปรับใช้ในชีวิตอีกด้วย