The Tradition of Sinterklaas: When a Public Holiday and Racism Come Together | De Traditie van Sinterklaas: Wanneer een Feestdag en Racisme Samenkomen
By Olivier Van Donselaar, BK ’17
In this article, Olivier discusses the holiday of Sinterklaas — a version of Christmas in the Netherlands. He focuses on the custom of putting on blackface as Saint-Nicolas’s helper Black Pete during the celebration and challenges the tradition’s value and appropriateness.
ORIGINAL
Als opgroeiend kind in Nederland was er niks waar ik met meer verlangen naar uitkeek dan het Sinterklaasfeest. Dit oer-Hollandse feest speelt rond de verjaardag van Sint-Nicolaas op 5 December en gaat gepaard gaat met ladingen snoepgoed en cadeaus die menig kinderhart sneller laat kloppen. Sinterklaas zelf is een oude en serieuze man met een groot boek dat aangeeft of elk kind goed of stout is geweest in het afgelopen jaar, en dus wie cadeaus krijgt.
Maar omdat hij een oude man is kan Sinterklaas niet alle cadeaus alleen afleveren bij de kinderen, en daarom heeft hij helpers: de zwarte piet. Zwarte piet is volgens de overgeleverde traditie een grappige kindervriend die s ‘nachts door de schoorstenen van huizen gaat om cadeautjes en snoep af te leveren voor de slapende kinderen. Zwarte piet is te herkennen aan zijn zwarte of bruine huid, zwarte krullen, knalrode lippen, gouden oorringen, en pofbroek en hoed met veer. Sinterklaas en zijn leger aan zwarte pieten worden natuurlijk gespeeld door acteurs, net zoals in andere landen dit het geval is met de Kerstman. Mijn vader heeft bijvoorbeeld Sinterklaas gespeeld toen ik nog een peuter was in het kinderdagverblijf.
De beschrijving van zwarte piet heeft waarschijnlijk al een aantal alarm bellen laten afgaan bij de lezer, en inderdaad, de oppositie tegen dit figuur is de afgelopen jaren gestaag gegroeid. Mensen hebben hun ongenoegen geuit over de racistische implicaties van zwarte piet en willen het karakter ontdoen van raciale elementen. Nederland heeft een donkere geschiedenis door kolonialisme en de deelname aan de slavenhandel, een periode die in de Nederlandse geschiedenisboeken nog steeds wordt aangegeven als “De Gouden Eeuw,” en zwarte piet verwijst naar dit tijdperk. De acteurs die zwarte piet spelen tijdens het Sinterklaasfeest zijn bovendien meestal blanke mannen en vrouwen, en dit betekent dat ze “blackface” uitvoeren.
Diegenen die bekend zijn met het fenomeen van de minstreel voorstelling herkennen de gelijkenissen tussen zwarte piet en dit Amerikaanse horrorverhaal onmiddellijk. Zwarte piet is geheel zwart, iets wat niet kan gebeuren door alleen schoorsteen roet; en dan hebben we het nog niet eens gehad over de grote rode lippen, afro pruik, en gouden oorringen. Grote delen van de Nederlands-Afrikaanse diaspora en hun bondgenoten zeggen nu “genoeg!”
Hoewel zwarte piet racistisch is, werd de campagne tegen deze traditie gepareerd met een woeste terugslag. De meerderheid van het (blanke) Nederlandse volk is het niet eens met dit standpunt. Zij dringen erop aan dat zwarte piet niet racistisch is en dat de feestdag een fundamenteel onderdeel van de Nederlandse cultuur is. En, omdat zwarte piet een onderdeel is van de feestdag, weigeren ze zijn uiterlijk te veranderen. Anderen klagen bijvoorbeeld dat anti-zwarte piet demonstranten een feestdag voor kleine kinderen willen ruïneren, terwijl die kinderen veelal positieve ervaringen hebben met zwarte piet omdat dit personage ze cadeaus brengt. Met “kleine kinderen” bedoelen ze natuurlijk kleine blanke kinderen, een categorie waartoe ik ook behoorde. Ik ben zelfs ook minstens één keer verkleed en geschminkt geweest als zwarte piet. Toen was ik niet in staat om het racisme van zwarte piet te herkennen, maar nu kan ik dat wel.
Ja, zwarte piet is traditie, en hoewel hij niet ontwikkeld is met hetzelfde racistische doel als blackface in Amerika, zijn de gevolgen wel zeker racistisch. De mythe dat Nederland een van de meest tolerante landen ter wereld is wordt tenietgedaan door het onvermogen van de algemene bevolking om te begrijpen dat zwarte piet stereotype opvattingen van Afrikaanse en Afro-Caribische landgenoten aanhaalt. Dit sluit een deel van de Nederlandse bevolking buiten en marginaliseert mensen van Afrikaanse en Caribische afkomst als tweederangsburgers. We moeten als samenleving beseffen dat er iets fout is als niet-blanke Nederlanders door kinderen op straat worden aangesproken als zwarte piet. Nederlanders verdringen hun medeburgers wanneer ze weigeren om te luisteren en hun argumenten tegen zwarte piet te overwegen. Dit onderdrukt en vermijd discussies over racisme, xenofobie, en de Nederlandse identiteit. Door het niet laten toestaan van deze discussies ontkent de meerderheid van de Nederlanders deze niet blanke mensen volledig lidmaatschap van de samenleving. Het is nauwelijks verscholen racistische vreemdelingenhaat, en Nederland moet dit aanpakken.
TRANSLATION
Growing up in the Netherlands, there was nothing I looked forward to more as a child than than the holiday of Sinterklaas. This typically Dutch celebration marks Saint-Nicolas’ birthday on December 5th and involves loads of candy and presents that make the hearts of many a child beat faster. Saint-Nicolas himself is an old man with a big book that says whether a child has been naughty or nice in the past year, and so it determines who gets gifts.
Nevertheless, because he is an old man, Saint-Nicolas cannot deliver all gifts to the children by himself. Instead, he has a helper: Black Pete. According to tradition, Black Pete is a goofy sidekick who climbs through homes’ chimneys at night to deliver gifts and candy to the sleeping children. You can recognize Black Pete by his black or brown skin (supposedly so colored due to chimney soot), afro hair, bright red lips, gold earrings, knickerbockers, and feathered hat. Saint-Nicolas and his army of Black Petes are, of course, played by actors, similar to Santa Claus and his elves in other countries. My own father played Saint-Nicolas, for example, when the holiday was celebrated in my kindergarten.
Now, the description of Black Pete may have already raised some alarm with the reader, and, in fact, opposition to the figure has been growing during recent years. People have expressed their discontent with the racist implications of Black Pete, and want to have the figure stripped from its racialized elements. The Netherlands has a dark history of colonialism and participation in the slave trade, a period that Dutch history books still call “The Golden Age,” and for many, Black Pete references this era. What is more, most of the times the actors that play Black Pete during Sinterklaas are white men and women, meaning that they’re in blackface when performing.
Those familiar with the phenomenon of the minstrel show immediately see the similarities between Black Pete and that American horror story. Black Pete is uniformly black, a physical descriptive that chimney soot alone would not be able to achieve; and we haven’t even touched upon the red lips, afro wig, and golden earrings. Large parts of the Dutch African diaspora and their allies are saying “enough!”
Even though Black Pete is racist, the campaign against it has been met with a ferocious backlash. The majority of (white) Dutch people disagree with this point of view. They insist that Black Pete is, in fact, not racist, and that the figure is a fundamental character of the holiday, and therefore a fundamental part of Dutch culture. Others complain that anti-Black Pete protesters are out there to ruin a holiday for small children who have mostly positive experiences with Black Pete, since the character brings them gifts. With “small children,” these detractors of course mean small white children, a category I once belonged to as well. I was dressed up like Black Pete and in blackface too at least once when I was small. Back then I wasn’t able to recognize the racism of Black Pete, but I can clearly now.
Yes, Black Pete is tradition, and even though it did not develop with the same racist purpose as blackface in America, its effects are most definitely racist. The myth that establishes the Netherlands as one of the most tolerant countries in the world is dispelled by its general inability to understand that Black Pete perpetuates stereotyped understandings and images of African and Afro-Caribbean people, and relegates people of African descent as second-class citizens. Dutch people marginalize their fellow citizens when they refuse to listen and consider arguments against Black Pete, and thus actively repress discussions on racism, identity, and what it means to be Dutch in the first place. By not allowing these discussions to occur in the first place, the majority is denying many Dutch people of color full membership of society. It’s thinly veiled racist xenophobia, and the Netherlands has to do better.
