The Ghost (The Only Thing We Know) | Το Φάντασμα (Το Μόνο Που Γνωρίζουμε)

By Alexander Béllos, PC’19

ORIGINAL

Το φάντασμα έρχεται τη νύχτα.

Ξυπνάω με μάτια γεμάτα δάκρυα,

Οι πληγές μου είναι σχεδόν ορατές.

Να τις κρύψω προσπαθώ από την ντροπή.

Με χαρά περνάω την ημέρα,

Το φάντασμα είναι ξεχασμένο.

Ξαφνικά, από το πουθενά εμφανίζεται.

Δεν ξέρω γιατί είμαι έκπληκτος.

Λες και συνήθισα τον πόνο πια.

Κανείς δεν σε προειδοποιεί…

Κανείς δεν σου λέει τι να αναμένεις…

Με κλειστά μάτια, τυφλοί, ερχόμαστε εδώ,

Να υποχωρήσουμε δεν μπορούμε πια.

Το υιοθετήσαμε το φάντασμα, και θα το κρατήσουμε,

Επειδή είναι το μόνο που γνωρίζουμε.

TRANSLITERATION | To Fándasma (To Móno Pu Gnorízume)

To fándasma érchete ti níchta,

Xipnáo me mátya yemáta dhákrya,

I pligés mu íne schedhón oratés.

Na tis krípso prospathó apó tin dropí,

Me chará pernáo tin iméra,

To fándasma xechasméno.

Xafniká apó to puthená emfanízete,

Dhen xéro yatí íme ékpliktos,

Les ke siníthisa ton póno pya.

Kanís dhen se proidhopyí…

Kanís dhen su léi ti na anaménis…

Me klistá mátya, tiflí, erchómaste edhó,

Na ipochorísume dhen borúme pya.

To iothetísame to fándasma ke tha to kratísume

Epidhí íne to móno pu gnorízume

TRANSLATION

The ghost comes at night.

I wake with eyes full of tears,

My wounds are almost visible.

I try to hide them out of shame.

I’ll be happily going about my day,

The ghost all but forgotten,

Suddenly, out of nowhere it appears.

I don’t know why I am surprised,

You would think I’d be used to the pain by now.

No one warns you…

No one tells you what to expect…

With closed eyes, we blindly enter into it.

Too late to retreat now,

For we have adopted this ghost and we shall keep it,

Since it is the only thing we know.