Eind juli/ begin augustus was het Pride week in Amsterdam en uiteraard was ik daarbij. Zaterdag 27 juli stapte ik gewapend met twee aseksuele vlaggen de trein in. Ik had op Amsterdam Centraal afgesproken met een andere aseksueel en samen gingen we richting het homomonument waar de Pridewalk elk jaar begint.
De Pridewalk
Bij het homomonument kwam ik wat bekenden tegen, maar — veel belangrijker nog — ik zag ook iemand met een aseksuele vlag. Als je bij Pride met een onbekendere vlag loopt en iemand anders met dezelfde vlag ziet, betekent dat instant friendship, dus vanaf dat moment liepen we met haar groepje mee. De Pridewalk begon dus al heel gezellig. Tijdens het lopen kreeg ik net als vorig jaar veel vragen over mijn vlag. Dit keer vroegen mensen tenminste niet bij welk land mijn vlag hoorde, maar iemand begon wel te lachen toen ik zei dat het de aseksuele vlag is. Goed, eerst dan maar de representatie en dan komt later hopelijk de acceptatie.
Het is duidelijk dat die representatie wel veel betekent voor sommige mensen. Tijdens de Pridewalk zagen we een meisje met een aseksuele vlag langs de kant staan. We moesten even flink zwaaien en roepen, maar toen ze ons zag kwam ze direct op ons groepje afrennen om ons een knuffel te geven.
Na de Pridewalk ging het feestje verder in het Vondelpark. Ik had beloofd een uurtje bij het stalletje van COC Amsterdam bij de Rainbow Market te staan, aangezien ik voorlichter ben bij dit COC. Daar viel ons groepje dus uit elkaar. Voordat ik echter naast mijn collega-voorlichters kon gaan staan werd ik op de schouder getikt door een aseksuele vriend. Terwijl ik een praatje met hem maakte zag ik aan de overkant iemand op het gras zitten met een t-shirt in aseksuele kleuren. Uiteraard liepen we even op hem af, maar op dat moment kwam er nóg iemand langs met een aseksuele vlag. Én mijn aseksuele vriendinnen van daarvoor waren ineens ook weer terug. Tijd voor een groepsfoto dus!
Het ‘groepsfotomoment’ was voor mij het beste moment van de hele Pride dit jaar. Eén van de mensen die erbij was had het heel mooi samengevat in zijn Facebookstatus: als we allemaal die vlaggen niet bij ons hadden gehad, hadden we allemaal gedacht dat we de enige aseksueel waren bij de Pridewalk. Daarom is representatie voor aseksuelen dus belangrijk bij evenementen als Pride.
De Canal Parade
Een week later zat ik opnieuw in de trein met mijn aseksuele vlaggen. Ook mijn nagels waren dit keer gelakt in de kleuren van de aseksuele vlag en ik had wat extra glitter op mijn gezicht (misschien iets teveel, want ik vind nog steeds zo af en toe glitter in m’n kleding). Vorig jaar zat ik bij de Canal Parade op een boot, maar dit keer stond ik langs de kade met mijn vlaggetje te zwaaien. Op de boten zag ik geen aseksuele vlaggen, behalve bij de boot (of drijvende auto) van Uber, waar álle pride vlaggen op stonden, dus een complimentje voor Uber.
’s Avonds liep ik nog met een groepje vrienden door Amsterdam. Daar sloot een aseksuele vriendin die ik al wat langer ken (ik zal haar de codenaam ‘Space Ace’ geven) zich bij aan. Dit maakte het feest natuurlijk compleet, want nu voelde mijn aseksuele vlag/cape zich niet meer zo alleen.
Ik maakte ook meteen van de gelegenheid gebruik om Space Ace uit te nodigen voor een internationale meetup voor aseksuelen de week erna.
De internationale ace meetup
Hoewel deze meetup van een week al een jaar in de planning stond, was ik hem volledig vergeten. Gelukkig werd ik er nog even aan herinnerd door een vriendin, zodat ik toch nog een dag kon plannen om erheen te gaan. Deze meetup was bijzonder omdat hij was georganiseerd door een groep binnen de internationale AVEN community. Aseksuelen van over de hele wereld kwamen dit jaar samen in Utrecht en uiteraard zaten daar ook een aantal Nederlanders tussen. Ik besloot zelf op vrijdag 9 augustus te gaan. Die dag stonden een picknick en een wandeling op het programma, maar helaas vielen die activiteiten in het water: het regende echt keihard.
In plaats daarvan spraken we af bij een ijssalon en daarna gingen we eigenlijk van restaurant naar restaurant. Hoewel de groep steeds uit elkaar viel en weer bijeen kwam, hadden we in de middag een hele grote groep. Ik sprak met mensen uit Schotland, Duitsland, Wales en zelfs Canada (en een aantal uit Nederland). Space Ace schoof ook eventjes aan, maar die moest al gauw weer weg. Tijdens de meeting werd het wel duidelijk dat ik er beter de hele week bij had kunnen zijn, want er kwamen behoorlijk wat inside jokes voorbij en de meeste mensen kenden elkaar al heel goed, maar het was toch best tof om er één dag bij te zijn en wat internationale aseksuelen te ontmoeten.
Ik heb de afgelopen twee weken dus behoorlijk wat nieuwe mensen leren kennen, waaronder heel veel aseksuelen. Dit soort dingen zijn altijd goede reminders voor mij dat ik niet bepaald de enige aseksueel ben. Die ene procent is best wel een groot deel van de populatie — helemaal als we ze tijdelijk importeren vanuit het buitenland.
