Expeditie voorbereiden met elkaar
Op 7 maart ben ik bij het Rode Kruis bij de toelichting op de Expeditie. De Expeditie is een van de vier onderdelen van het Young Talent Program van het Rode Kruis. Het leuke en het spannende aan de Expeditie is dat de jongeren het, waar nodig ondersteund door de coaches, zelf organiseren. Deze avond denken de jongeren samen na over waar de expeditie plaatsvindt, wat ze willen gaan doen en wat ze tijdens de expeditie nodig zullen hebben. En de coaches begeleiden het gesprek.
De locatie
Ik kom iets later de bijeenkomst binnen. De coaches zijn al druk in gesprek met de jongeren over de expeditie. De avond voelt als een brainstorm: veel leuke creatieve ideeën passeren volgen elkaar in een random volgorde op. De jongeren lijken zich eerst te buigen over de locatie. De coaches noemen een aantal voorbeeldlocaties zoals de Weerribben, het Dwingelderveld, de Veluwe en de Biesbos. Het topografisch vermogen lijkt wat tegen te vallen, want als de jongeren de gebieden een voor een langslopen weten ze voor de meesten niet waar het ligt. Vervolgens gaan de jongeren zelf brainstormen terwijl ze op hun telefoons opties zoeken. “Mogen we helemaal zelf een plek kiezen? Dan Ameland, dan hebben we daar helemaal ons eigen gebied.” “Ik wil helemaal midden in de natuur, met helemaal niks om ons heen.” De coaches sturen de brainstorm een beetje door hen te attenderen op belangrijke zaken om rekening mee te houden. Als de coaches aangeven dat een waterpunt in de buurt wel handig is zijn de jongeren dat wel met hen eens. “Een douche is wel fijn ja, ik wil wel mooi blijven” giechelt een van de meiden. “Ah, hier kun je maar 4 minuten douchen, succes jongens haha.” “Haha dit is ook raar” zegt een van de jongeren, “deze camping zegt dat ze één met de natuur zijn, maar er staat een foto van een binnenbad op de website. Raar!”
De rode draad in de brainstorm is dat de jongeren hun grenzen willen opzoeken. “Kunnen we niet gewoon slapen onder een dak met 4 palen? Of slagen in een hooischuur? Dan gaan we gewoon boeren bellen!” Bij voorkeur kamperen de jongeren midden in een bos met alleen de meest basale benodigdheden. “Ik heb nog nooit naar de meest primitieve camping gezocht.”
Aan het einde van de brainstorm blijven er drie opties over: Camping nationaal park de hoge Veluwe, het bellen van boeren in Overijssel en camping Westerholde op de Veluwe. De coaches stellen voor om over twee weken de knoop door te hakken op basis van de belangrijkste voorwaarden die zij hoorden tijdens de brainstorm: grootte van het gebied, de slaapmogelijkheden, de bereikbaarheid en of het mogelijk is om een vuurtje te stoken.
Paklijst
Na de locatie gaat het gesprek over de paklijst. “MP3-speler, dat is echt superbelangrijk” roept een van de jongeren. “Desinfecteergel, dan kunnen we in ieder geval onze handen schoonmaken” roept een ander. De coaches schrijven mee op de flip-over. Een van de meiden geeft aan dat zij de lijst wel digitaal wil maken. Over twee weken verdelen ze de lijst.
Opdracht
Tenslotte staan de jongeren samen stil bij de opdracht die ze moeten uitvoeren tijdens de expeditie. De expeditie heeft namelijk twee belangrijke componenten: overdag besteden de jongen twee derde van de tijd aan lopen, en een derde van de tijd aan de opdracht. De aard van de opdracht bedenken de jongeren ook zelf. Dat betekent dat ze zichzelf een forse opdracht moeten geven waar ze veel tijd aan kunnen besteden. Gekscherend zeggen de coaches dat ze in beeld kunnen brengen hoeveel bomen en struiken er staan in het bos. “Mogen we ook een lied schrijven?” vraagt een van de jongeren. En dat mag zeker, mits ze er maar voldoende tijd aan kunnen besteden. De jongeren krijgen de opdracht om alvast na te denken over leuke opdrachten voor tijdens de Expeditie. Over twee weken maken ze met elkaar een keuze.
Wat verder ter tafel kwam
De jongeren benoemen ook nog dat het goed is om elkaars krachten te kennen wanneer ze ‘overgeleverd’ zijn aan de natuur. “En we hebben een groepsnaam en een logo nodig. Dan kunnen we shirts laten drukken.” “En dat je het shirt de hele Expeditie aan moet houden, zodat hij na twee dagen helemaal stinkt haha” “Ik heb een vriendin die heel creatief is en een logo kan bedenken!” Met elkaar komen ze zo een heel eind!
Syrische jongeren
Van de groep jongeren met een Syrische achtergrond is er vanavond niemand. Linda, projectleider van het Young Talent Programma en de coaches geven aan dat de meesten van hen waarschijnlijk ook niet meegaan. Voor een of twee is het nog onduidelijk of ze meegaan. Waarom weten ze (nog) niet precies. “Mogelijk zijn ze te druk. Of zou het onbekendheid zijn?” De coaches gaan dit nog even expliciet bij hen uitvragen.
Reflectie
Na afloop spreek ik de coaches nog even. Ze kijken terug op een avond hard werken. “Het is de expeditie van de jongeren, en ze moeten het zelf doen. Maar tijdens de avond merken we dat ze het eigen initiatief moeilijk vinden. En dan moeten wij oppassen dat wij het niet voor hen gaan doen.” Ook in eerder gesprekken met de coaches bleek dit een thema: hoe stimuleer je de jongeren om eigenaarschap te nemen en initiatief te tonen? Al reflecterend concluderen we samen dat de jongeren gebaat zijn bij concrete opdrachten. De jongeren overzien zelf niet het gehele proces en vallen vervolgens stil. Ze zijn daarom gebaat bij concrete vragen die hen op weg helpen. Ook helpt het wanneer ze tijdens de avond aan het werk gezet worden met een concrete opdracht. “Dan gaan ze tenminste aan de slag, als je ze naar huis stuurt met een opdracht weet je niet wat je krijgt. Vanuit thuis krijg je vaak niet concrete antwoorden, of het duurt lang voordat we iets van ze krijgen.” Er kleven wel nadelen aan geven de coaches aan. De jongeren die niet aanwezig konden zijn missen een onderdeel van het proces en voelen zich minder betrokken. “Die betrekken we er wel weer bij!”
