Hét duwtje in de rug
Verhaal door Maaike, 18 december 2018, projectteamoverleg, jongerenambassadeurs
Je stem laten horen in de maatschappij. Het verschil maken bij een maatschappelijke organisatie, de overheid of een zorginstelling. Leren presenteren, adviseren, feedback geven. Dat is het jongerenambassadeurschap uit de proeftuin jongerenambassadeurs in een notendop. De proeftuin is voor jongeren tussen de 15 en 21 jaar van alle opleidingsniveaus. De PA-academie en FNO met het programma Zorg én Perspectief (ZéP), de initiatiefnemers van de proeftuin, besteden in de proeftuin specifieke aandacht aan jongeren met een beperking of chronische aandoening. Projectcoördinator Jasmijn Verbeek legt uit: “ZéP en het jongerenpanel ZéP weten uit ervaring wat de drempels van deze jongeren zijn. Net als in het programma ZéP zetten wij in deze proeftuin niet de aandoening maar de kracht van de jongeren centraal. Op die manier maken we de maatschappelijke diensttijd toegankelijk voor álle jongeren.”
De samenleving is van ons allemaal
Op 21 september 2018 klonk het officiële startsein voor de proeftuin jongerenambassadeurs. Met een jong projectteam van acht leden werkt de proeftuin sindsdien dag in dag uit aan het werven, trainen, matchen en begeleiden van jongeren. Het is begin december wanneer ik vier enthousiaste leden van het projectteam ontmoet bij de PA-academie voor een projectteamoverleg. Aan tafel zitten projectcoördinator Jasmijn, communicatie- en mediacoördinator Laura, jongerencoach Jasmin en de voorzitter van het jongerenpanel ZéP Bente. Dit projectteamoverleg schuift ook Mathijs aan. Mathijs is lid van het jongerenpanel ZéP en daarnaast ervaringsdeskundige.
Jasmijn trapt het overleg af met goed nieuws: “Er komen steeds meer aanmeldingen van zowel jongeren als organisaties, de starttraining is aan zeven jongeren gegeven en de eerste jongerenambassadeurs gaan al aan de slag”. Het enthousiasme is duidelijk voelbaar in de ruimte. Ik grijp mijn kans en vraag Bente, Jasmin en Mathijs waarom ze betrokken zijn bij de proeftuin. Bente (20): “De proeftuin geeft jongeren de kans om op een gelijk niveau mee te mogen denken over dingen waar zij voor willen staan. Jasmin (22) vult aan: “Ja, de samenleving is van ons allemaal. Als jongeren zijn we onderdeel van de maatschappij, maar staan we ver weg van organisaties en de politiek. In de rol van jongerenambassadeur kan je daarentegen wel je mening laten horen.” Volgens Mathijs (27) is het jongerenambassadeurschap nét het duwtje in de rug die jongeren met een chronische aandoening nodig hebben. Als ervaringsdeskundige weet hij hoe het is om thuis zonder opleiding of werk te zitten. “Op mijn 18e werd ik 80% tot 100% arbeidsongeschikt verklaard omdat ik de witte stofafwijking heb”. Maar Mathijs liet zich niet tegenhouden door zijn beperking. Via een speciaal opleidingstraject bij zijn vorige werkgever heeft Mathijs zich kunnen ontwikkelen en werkt hij inmiddels met veel plezier bij een ICT bedrijf. “Ik word gewaardeerd en gezien op mijn werk. Met mijn werkgever kan ik in gesprek over de drempels waar ik tegenaan loop. Als iets niet lukt sta ik niet gelijk op straat. Andere jongeren met een beperking verdienen ook deze kans. Ik wil graag het positieve delen en inzetten waar het kan.”
Droomplekken
Het verhaal van Mathijs roept bij het projectteam de vraag op of jongeren bij het aanmelden wel uit durven komen voor hun beperking. Jasmijn: “Beperkingen kunnen heel breed en soms grotendeels onzichtbaar zijn. Misschien moeten we in het aanmeldformulier voorbeelden van drempels noemen.” Bente komt op het idee om ook in de training aandacht te besteden aan de eventuele drempels waar jongeren tegenaan lopen. Op laagdrempelige wijze kan daar het gesprek gevoerd worden. Opeenvolgend komt de enquête onder de leden van het jongerenpanel ZéP ter sprake. De twintig jongeren uit het panel hebben allemaal een chronische aandoening en zijn in de enquête gevraagd wat ze motiveert of juist tegenhoudt om jongerenambassadeur te worden. Waar de persoonlijke ontwikkeling en het helpen van anderen belangrijke redenen zijn om mee te doen, blijken tijd en de angst om niet aan verwachtingen te kunnen voldoen de grote hobbels. “De resultaten bieden nuttige informatie om mee te nemen in de werving. We moeten zorgen dat het jongerenambassadeurschap laagdrempelig blijft”, aldus Bente.
Een ander thema binnen de werving is het werken met vacatures. Op de site van de proeftuin en via social media kanalen verspreidt de proeftuin vacatures met zogeheten droomplekken. In de vacature staat kort beschreven wat het jongerenambassadeurschap bij de desbetreffende organisatie inhoudt, welke vraag de organisatie heeft en hoe jongeren zich kunnen aanmelden. Ideaal voor jongeren die nog geen organisatie in gedachten hebben. Tegelijkertijd blijkt het ook jongeren af te schikken die al wel weten wat ze willen. Jasmijn: “Als we jongeren spreken zijn ze verbaasd dat ze ook zelf met ideeën mogen komen, terwijl wij dat juist stimuleren.” Het projectteam komt tot de conclusie dat er ook lege vacatures geplaatst moeten worden. Jongeren zien dan beter dat er ook ruimte is om zelf te bedenken waar ze jongerenambassadeur willen worden.
Een appje sturen
Ook het thema communicatie is onderwerp van gesprek. Zoals gezegd zijn de vacatures te vinden op de site en social media kanalen. Jasmin: “Facebook en Instagram zijn belangrijk om de aandacht van jongeren te trekken. Daar moet niet te veel tekst bij staan. We verwijzen in het bericht naar het jongerenambassadeurs WhatsAppnummer en de site voor meer informatie”. Gezien de populariteit van berichtendienst WhatsApp is het opvallend dat de meeste aanmeldingen via de site binnenkomen. Jasmijn: “Misschien is het toch wat spannend om zomaar een appje te sturen. WhatsApp werkt daarentegen wel heel goed om jongeren te benaderen nádat ze zich hebben aangemeld. Als ik bel krijg ik vaak geen contact, maar op een appje reageren ze wel”.
Al met al een nuttig projectteam waarbij het lerend onderzoeken centraal staat.
[1] Bron: https://www.fnozorgvoorkansen.nl/wp-content/uploads/2017/09/FNO-Het-kan-anders-ervaringsverhalen-van-jongeren-met-een-chronische-aandoening.pdf
