Gedachtengang na begeleiding met Joris.
Na twee posts te hebben gedaan die eigenlijk meer een verslaglegging zijn van de afgelopen dagen, wil ik nu meer gaan vertellen over mijn gevoelens en gedachtes, om zo meer over duidelijkheid te scheppen over mijn gedachtengangen, omdat ik er zelf ook niet altijd uit kom.
Ik ben enorm gefascineerd door wat Olafur Eliasson doet met zijn werk. Hij heeft fantastisch werk, en ook veel werk, maar waar ik achter kwam, is dat hij een enorme studio heeft, met enorm veel mensen, die aan allerlei verschillende toffe dingen werken. Binnen die studio is hij een soort Art Director waardoor hij invloed heeft waar iets naar toe kan gaan en geïnspireerd kan worden, maar dus ook een enorme hoeveelheid werk verzetten.
Ik vind het moeilijk om te pinpointen wat er gebeurt bij bijvoorbeeld The Weather Project. Ik beschreef dit eerst als het “Nu-effect”, en dit is theoretisch uit te leggen wat dit is, maar het blijft een beetje vaag. Ik moet met voorbeelden komen die het “Nu-effect” duidelijker kunnen omschrijven in dingen die iedereen zich kan voorstellen, zodat ik ook beter met die term om kan gaan. Het gaat namelijk om een bepaalde staat van zijn, en het gaat er om dat je het gevoel hebt dat je Nu hier bent in de werkelijkheid die jij waarneemt, niet daarbuiten, niet verderop, niet eerder of later, maar Nu. En dat is lastig. Voorbeelden kunnen zijn, mediteren, onder een warme douche stappen, op de top van een berg geklommen zijn en voor het eerst het uitzicht zien, vallende sterren zien, natuurfenomeen meemaken, etc…
Het is meestal maar een kort moment, en je bent je er vast niet altijd bewust van. Maar wat er dus bij The Weather Project gebeurt, is dat mensen langer in dat moment blijven. De bezoekers gaan ontdekken, ze ervaren meer dan alleen de installatie denk ik. Maar wat gebeurt daar nou in de hoofden (perceptie) van de bezoekers? Wat wel meespeelt is natuurlijk het licht, die enorme zon, gemaakt van monochrome lampen, die een heel nauw spectrum van licht uitsturen. Misschien doet die kleur wel wat met het gevoel van de bezoekers, dat het licht ze in een andere staat van zijn brengt. En dat is natuurlijk fascinerend! En dus daar zit wat om te onderzoeken!
Licht is volgens mij en andere mensen zoals, Vinny Jones, niet alleen een zintuigelijke ervaring, niet alleen via de ogen, maar een fysieke ervaring. Wij mensen schijnen lichtreceptoren in onze huid te hebben, en dat is fantastisch. We maken natuurlijk pigment aan als we blootstaan aan UV licht, maar als die receptoren net zoals onze ogen werken is het heel logisch dat wij fysiek en emotioneel reageren op welk licht we ervaren. Hier gaat mijn onderzoek voor een deel over, hoe reageren wij op het licht dat we zien, of niet zien en in wat voor staat van zijn brengt een persoon dat. Ik wil ook sowieso verder in mijn onderzoek ook praten met Vinny Jones, en gelukkig gaat zij ook een traject in bij het MAPlab!
Waar mijn onderzoek ook over gaat is in wat voor relatie een bezoeker staat tot hetgeen dat ze zien of horen. Hoe verhouden mensen zich tot dingen buiten zichzelf? Met welke voorwaarden staan mensen zichzelf toe om betrokken te zijn met hun omgeving? En wat betekent het om bewust deel uit te maken van je omgeving of werkelijkheid. Hoe verhoud je jezelf tot jouw werkelijkheid? Hoe gedraag je jezelf in een bepaalde omgeving en waardoor komt dat?
Hoe verhoud ik mezelf eigenlijk tot mijn werkelijkheid?
In wat voor relatie sta ik tot mijn omgeving (specifiek)?
En wat betekent dat voor mij?
