ทำไม Story Point ควรเป็นอนุกรมฟิโบนักชี?

Because The Fibonacci Numbers Make Your Estimation Process Go Faster, With More Reliable Result.

ทำไมถึงต้องเป็นอนุกรมฟิโบนักชี่ (0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, …)? คำตอบคือเพราะในช่วงต้นๆความห่างของตัวเลขจะน้อยและจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อเราไล่ลำดับที่สูงขึ้น

• 0 — 1 ห่าง 1
• 1 — 2 ห่าง 1
• 2 — 3 ห่าง 1
• 3 — 5 ห่าง 2
• 5 — 8 ห่าง 3
• 8 — 13 ห่าง 5
• 13 — 21 ห่าง 8

เมื่อเปรียบเทียบกับการคิดตัวเลขแบบบวกทีละหนึ่ง 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, … ซึ่งความห่างมันถี่เกินไป เช่น ขนาดใหญ่กว่า 5 แปลว่ามันคือ 6, 7 หรือ 8? คิดมากเสียเวลา

และเมื่อเปรียบเทียบกับการคิดตัวเลขแบบคูณสอง 0, 1, 2, 4, 8, 16, 32, 64, … ซึ่งระยะห่างจะกว้างมากเกินไปจน Estimate ไม่ได้ เช่น ถ้าขนาดมันใหญ่กว่า 8 มาพอสมควร เราต้องถูกบังคับเลือก 16 แต้มซึ่งมันเกินความจริงไปมากอยู่ดี ถ้าเป็นฟิโบนักชีก็ยังมี 13 มารองรับ

โดยสรุปคืออนุกรมฟิโบนักชีช่วยให้การทำ Estimation ง่ายและเร็วขึ้น

1. จากรูปเรารู้สึกว่า User Story — C มีขนาดใหญ่กว่า 5 พอสมควรแต่ไม่ถึง 8 เราก็เลือก 8 ได้โดยใช้เวลาพิจารณาไม่มาก
2. ระยะห่างในช่วงตัวเลขน้อยๆทำให้เราสามารถมองขนาดของงานได้ชัดเจนและแม่นยำขึ้นนิดนึงว่าจะ 2 แต้มหรือ 3 แต้ม
3. ระยะห่างที่มากขึ้นเมื่อตัวเลขเพิ่มขึ้นจะทำให้เรารู้สึกว่าหาตัวเลขที่เหมาะสมเป็น Story Point ไม่ได้ นั่นแปลว่างานที่เรากำลังดูอยู่มีขนาดใหญ่เกินไปนะ แบ่งให้เล็กลงกว่านี้จะดีกว่า

คนแนะนำให้ใช้อนุกรมฟิโบนักชีนี่ฉลาดสุดๆ

ป.ล. ถึงแม้ผมจะไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้การใช้ Story Point แต่เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเรื่องนี้ก็รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหามครับ ☺

ผมเขียนบทความนี้เพราะอยากเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เป็นอยู่ในอุตสาหกรรมการผลิตซอฟท์แวร์ให้ดีขึ้นตามความเชื่อและประสบการณ์ของผม ถ้าเพื่อนๆเชื่อในแนวทางเดียวกัน เรามาช่วยกันคนละไม้คนละมือทำให้สังคมของเราดีขึ้นครับ จะแชร์บทความนี้ผ่าน Social Network หรือจะแบ่งปันเรื่องราวนี้ให้คนที่นั่งข้างๆฟังบ้างก็ได้

The Future Has Arrived — It’s Just Not Evenly Distributed Yet, William Gibson

อนาคตอยู่ตรงนี้แล้ว เรามีหน้าที่ต้องถ่ายทอดมันออกไปให้คนอื่นได้สัมผัสสิ่งดีๆร่วมกันครับ