Two Types of Disorder

มันมีความมั่วมึนอยู่สองรูปแบบ … หนึ่งในขณะที่รายละเอียดของกระบวนการทำงานนั้นถูกกำหนดไว้อย่างชัดเจน มีการควบคุมติดตามผลอยู่ตลอดเวลาว่าคนในทีมทำงานไปตามกฎเกณฑ์และขั้นตอนหรือไม่ ทุกคนรู้ว่าอะไรคือนโยบาย (Policy) อะไรคือข้อห้าม (Limitation) และอะไรคือแนวทางปฏิบัติ (Procedure)

• ต้องทำอะไรก่อนเริ่มโปรเจกต์
• ต้องมีอะไรบ้างก่อนเริ่มเขียนโค๊ด
• ต้องลงรายละเอียดมากแค่ไหนในโปรเจกต์แพลน และ
• ต้องจัดการยังไงเมื่อมีความเปลี่ยนแปลง (Change) วิ่งเข้ามาหา

แต่เมื่อถามถึงความชัดเจนในหลักชัยสำคัญ ในวัตถุประสงค์ของงานที่ทำ … แทบไม่มีใครตอบได้ และเมื่อถามถึงว่า “จบจากนี้แล้วต้องทำอะไรต่อไป” … ทุกคนก้มหน้ามองพื้นเพราะไม่รู้จะพูดอะไร

ชัดเจนในขั้นตอน แต่มั่วมึนในเป้าหมาย

แบบที่สอง … ในขณะที่รายละเอียดขั้นตอนการทำงานออกจะมั่วซั่ว วกไปวนมา เพิ่ม แก้ ลบ ตัด เสริม วันนี้เขียนโค๊ด วันนี้ดีไซน์ ตกบ่ายเริ่มเทส วันรุ่งขึ้นกลับมาแก้ของเดิมอีกรอบ บางคนทำยูไอ แล้วสลับไปแก้โมบาย อีกคนเข้ามาช่วยเป็นกำลังเสริมให้ที่ฝั่งเซิร์ฟเวอร์ คนที่ว่างมาช่วยทำเทสในขณะที่หัวหน้าทีมกำลังทำเดโม่ให้ผู้ใช้ดู

ถึงแม้จะมั่วในรายละเอียด แต่เมื่อถามถึงงานต่อไป เป้าหมายใหญ่ วัตถุประสงค์ในภาพรวม เมื่อถามถึงนิยามของคำว่า “ประสบความสำเร็จ” ของโปรเจกต์นี้ … สมาชิกทุกคนในทีมให้คำตอบที่ตรงกันเป็นไปในทิศทางเดียวกัน ไม่มีแตกแถว

มั่วมึนในขั้นตอน แต่ชัดเจนในเป้าหมาย

เราเป็นแบบไหน?

เรา “เลือก” ที่จะเป็นแบบไหน?

คิดและเขียนคือสิ่งที่ผมชอบ แบ่งปันคือสิ่งที่ผมรัก เพราะแบบนี้ทุกวันผมเขียนเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวจากชีวิตจริง จากประสบการณ์ จากแนวคิด จากอนาคตที่ดีผมมองเห็น และทุกอย่างที่ผมประยุกต์ใช้เพื่อสร้างให้อินเท็นติกเป็นบ้านที่น่าอยู่ บ้านที่เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงเล็กๆที่สร้างความแตกต่างในสังคมได้ — มันน่าภูมิใจที่ผมรู้ว่า … ไม่ใช่มีแค่ผมคนเดียวที่อยากเห็นการพัฒนา :)

Inthentic On Facebook | Inthentic On Twitter | Inthentic On Instagram