Zestien over acht …
Eenentwintig over acht …
De bus had er vijf minuten geleden al moeten zijn. Ik ben dus voor niets eerder van huis gegaan om de vroege bus te nemen.
Het is vier voor halfnegen als de volgende bus aankomt. Enigszins gefrustreerd zeg ik tegen de buschauffeur: “Wat is er met de vorige bus gebeurd?” De chauffeur kijkt me vragend aan. “Die is niet geweest”, voeg ik er aan toe en loop naar een zitplaats. De chauffeur roept me achterna: “Het is vakantie en daarom is er een vakantiedienstregeling”.
Ja, dat is zo denk ik en ik bevestig: “Ja, dat zal het zijn. Ik snap het”. Maar eigenlijk snap ik het niet, dus roep ik met een ietwat sarcastische toon naar de chauffeur, “want ja, er zitten ook altijd zoveel scholieren in deze bus en als die vakantie hebben, dan heeft werkend Nederland natuurlijk ook vakantie…”.
Bam! Dat komt er nijdiger uit dan ik had bedoeld. De chauffeur antwoordt vriendelijk: “Ja, daar kan ik niets aan doen.” Dat begrijp ik natuurlijk ook wel weer en ik bevestig: “Ja, dat snap ik. Daar kunt u niets aan doen”.
Enigszins geschrokken van mijn eigen felheid, bedenk ik dat het misschien niet alleen komt door de scholieren die vrij zijn, dat er minder bussen rijden. Maar dat buschauffeurs ook bij hun kinderen willen zijn als die vakantie hebben. Dat vraagt natuurlijk om een aangepaste dienstregeling.
Wat egoïstisch om alleen aan mijzelf te denken en het alleen vanuit mijn eigen perspectief te bekijken. Onbegrip voerde de boventoon, en dat vind ik eigenlijk best vervelend. Maar gelukkig kon ik innerlijk “de doorstart naar begrip” maken.
Wat ben ik blij dat Jezus me de afgelopen jaren heeft veranderd. Het lukt me daardoor steeds beter om begrip op te brengen. Ik merk dat ik voor steeds meer dingen begrip krijg en het me minder negatief maakt. Het zou soms nog wel wat sneller mogen, maar Jezus gaat gelukkig nog door met veranderen, dat komt dus zeker nog goed! Daar heb ik, gezien mijn nog onvolmaakt persoontje, dan wel weer begrip voor. Jezus wil de manier waarop wij denken van dag tot dag vernieuwen. En dat werkt als ik Hem toelaat. Ik heb Jezus leren kennen als iemand die niets forceert, maar geduldig afwacht tot ik uit vrije wil op zijn uitnodiging inga. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb en dat elke dag opnieuw mag doen.
Bij het uitstappen had ik helaas niet het lef om de chauffeur nog mijn verontschuldigingen aan te bieden, maar dat gaat zeker nog veranderen.
Vijf voor negen…
Keurig op tijd kom ik op mijn werk aan.
