Aleviler’e Sosyal, Kültürel ve Yasal Ayrımcılık ve Talepler

Aleviler, temelde merkezi otoriteye dayanan Sünnilik üzerinden dışlanmaya maruz kalmaktadır. İmam-hatip okullarının açılması örneğinde olduğu gibi devletin Alevilerin temel ihtiyaçlarını karşılamadığını düşünüyor. Sağ partiler, suni söylemlerinin aksine, cumhuriyetin vaat ettiği daha fazla eşitlik talep etmektedirler.

Avrupa’daki Alevi iddialarını Türk siyasi alanına atıfta bulunmadan analiz etmek zordur. Alevi iddialarının çoğul karakteri ve çoklu ve farklı Alevi öz tanımları, Alevi hareketine çok yönlü bir nitelik kazandırmaktadır. Fransa’daki çeşitli Alevi öz tanımları üç ana kategoride gruplandırılabilir:

Bir din, bir kültür ve bir siyasi tavır olarak Alevilik. Bu öz tanımlamaların ortak özelliği, Alevi anlam oluşturma sürecinin, İslam’ın Sünni yorumlarından farklı olarak büyük ölçüde benlik algılarına ve kendini anlamalarına bağlı olduğu gerçeğini yansıtmaktadır. Aleviliğin uyumlu olup olmadığı
Alevi topluluklarında İslam ya da değil hala bir tartışma konusu. Bu Alevi-Sünni ikiliği ve ‘kahraman kurban’ tasavvuru, hem Türkiye’de hem de Avrupa’da aktörlerin söylemlerinde çokça karşımıza çıkıyor. Bugün Alevi liderlerin Avrupa düzeyindeki temel hedeflerinden biri, iddiaları ve hareketin kendisini çerçeveleyen ve liderler tarafından örgütsel ve siyasi başarısızlığın ana nedenlerinden biri olarak vurgulanan bu anlam oluşturma süreçlerini dönüştürmektir. hareketin.

Aslında Avrupa’daki Alevi seferberliğinin tamamıyla daha homojen bir yapıyı temsil ettiği ortadadır. zorunlu din derslerinin ve DIB’nin kaldırılması; Alevilerin (kendi başına Sünnilerden bağımsız bir Müslüman topluluk olarak) ve cemevlerinin resmi olarak tanınması ibadet; 2002 yılından bu yana tek bir çatı örgüt olan AABK altında kurumsallaşan Avrupa’daki Alevi hareketinin temel iddiası, Alevi köylerinde cami inşaatının durdurulması ve Alevilere karşı toplumda ve devlet düzeyinde dini ayrımcılığın yapılmasıdır.

Farklı Avrupa ülkelerindeki siyasi arenaların yapılanmasına göre, her Alevi topluluğu, kendi ülkelerinin belirli siyasi arenasında yer almak için farklı siyasi stratejiler oluşturmuştur. Alevilerin farklı Avrupa ülkelerinde benimsedikleri tek ortak siyasi strateji Aleviliklerini İslam’ın ‘laik’ ve ‘modern’, köktenciliğe karşıt ve Avrupa toplumlarının değerleriyle uyumlu bir biçimi olarak göstererek diğer Sünni topluluklardan farklılıklarını vurgulamak olmuştur.

Kaynakça

Koşulu, D. (2013). The Alevi quest in Europe through the redefinition of the Alevi movement: recognition and political participation, a case study of the Fuaf in France. Muslim political participation in Europe, 255–76.

Özkul, D. (2019). The making of a transnational religion: Alevi movement in Germany and the World Alevi union. British Journal of Middle Eastern Studies, 46(2), 259–273.

Massicard, E. (2005). Alevism in the 1960s: Social change and mobilisation. Alevis and Alevism, Transformed Identities, Istanbul, Isis, 109–135.

ALEVİS: Naji showed in al-Mustadrak ‘alā sunnā’ al dawāwin (Beirut 1420/2000), 1:238–45.