Bir Örnek Üzerinden İki Yüzlülük

Türk toplumunda herkesin her kesimin(grup-ideoloji) bir “official”-resmi görünen yüzü var, dışarıda herkes bu yüzle konuşuyor ama gerçekte düşündüğümüz ve konuştuğumuz çok farklı şeyler… Derin bir yarılma hali… Aslında bu yarılma hali derinlerde biliniyor… içten içe. Ama ne var ki hukuksal ve ahlaki tanım ve kritiğe tabi kılma şansımız böylesi bir durumda imkansız…

Az önce sosyal medyada islamcı, akp yanlısı tuzu kuru bir dümbük şu üç kadın ( (bkz: jacinda ardern), (bkz: nurit peled elhanan), (bkz: rachel corrie)) ismini zikrederek ; “bu büyük kadınlar, hepimize haysiyet dersi verdiler. nurit peled-elhanan rachel corrie, jacinda ardern” tarzı laf etmiş…

Yorumum şu:
1-Biri işçi partili sosyalist ve feminist bir kadın.
2-Diğeri amerikalı insan hakları savunucusu ve barış aktivisti
3-Bir diğeri ise barış savaşçıları (combatants for peace) hareketleri bünyesinde filistin’de barışın sağlanmasına yönelik çalışmalar yapıyor.

Şimdi toplayalım bu üçündeki anahtar kelimeleri
+İnsan hakları savunucusu,
+Sosyalist-feminist başbakan,
+Barış savaşçısı

Sonrada düşünelim bizim memlekette bu kelimeler ne anlama geliyor…? Bu kadınların sadece kadın olmalarına mı, eylem ve davranışları ile gösterdikleri onura mı yoksa taşıdıkları yukarıdaki sıfatlara mı değer verilmiyor bizim memlekette? Ben şu kanaatteyim… Bizim memlekette bu sıfatları (barış-insan hakları-sosyalist vb.) taşıyanlar ya kötü niyetli yada memleketin zihni felç olmuş. Ortalama bir İslamcı akpli ne düşünür bu sıfatlar hakkında…

Merhum tarihçi Halil Hocanın bir ifadesiyle : ‘’Abartmasız görünen gerçek şudur ki, Türk milleti birbirini anlamayan, anlamak istemeyen, zihniyeti, değer sistemi, yaşam tarzı, dili, giyim-kuşamı, selamlaşması bile farklı iki ayrı toplum haline gelmiştir.’’ Bu acımasız gerçeklerle baş etmemizin yolu içten geçenle dışta görüneni tutarlı hale getirmek gerekmektedir.