Neyi istediğimi, neyi aradığımı, neyi bulamadığımı ve belki bir kez daha arasam yeniden bulamayacağımın farkına geç de olsa vardım.
Hayat acımasız, bizler ise birbirimize karşı daha acımasızız. Yenilmiş olabilirim, yeniden doğrulamayacağımı sanıp bol miktarda gözyaşı dökebilirim. Hepsi benim sorunum, hepsi beni ilgilendiren konular.
Şimdi istediğim, aslında sizin istediğiniz. Sadece unutmak, unutmak ve unutmak; unutmaya çalışırken yeni hayaller kurmak, yeni bedenler tanımak ve biraz da onlardan birşeyler öğrenmek istiyorum.
Unuttuklarımı da hatırlamaktan yanayım. Sevişmek istiyorum, koklamak istiyorum. Odaya dolan bir sokak lambasının ışığı altında her seferinde pişman olmayı ve ardından arkama bile bakmadan gitmeyi istiyorum.
Sorumluluklar bizlere göre değil pek. Sorun ise sadece cesaretsiz olmamız ve ne kadar çok insanla sabahı getirirsek hayatımızın o kadar akıcı ve sağlam kalacağını sanmamız. Deneyeceğim bunu.
Hiç tanımadığım, tanımayacağım-belki bir daha görüşemeyeceğim insanlarla aynı yatakta uyanmayı, hiç bir sorumluluk duygusunu taşımadan belki daha o uyurken arkama bile bakmadan çekip gideceğim. Başarabilirsem belki erkekliğim lekelenecek, diğerlerinden bir farkım kalmayacak ama denemiş-başarmış-arkasından yok olmuş olacağım.
Sadece sabır duymaya, her seferinde yeniden başlamaya, kendimi tekrarlamaya, acılarımı bastıracak yeni yollar bulmaya ve bol miktarda da otobüs biletine ihtiyacım olacak. Ama bunlar zaten aşılamayacak şeyler değil.
Başaracağım.
