“Als je ergens woont, moet je ook meedoen”
Aan het Oldenbarneveldplein staat Pleinzicht, een ijssalon, grillroom en cafetaria ineen. Het is een bekende plek in de wijk. De eigenaar is Suleyman Oz. We gaan zitten voor het cafetaria. Na een paar minuten komt er een man aanlopen. Hij straalt rust en bedachtzaamheid uit. Met een vriendelijke blik gaat bij ons aan de picknicktafel zitten. We vroegen hem hoe hij het wonen en werken ervaart in de wijk, zodat we een beter beeld krijgen van hoe men de wijk ervaart, zoals uitgelegd in de explainer.
Wil je jezelf voorstellen?
Ja hoor! Mijn naam is Suleyman Oz. Ik ben getrouwd en vader van drie kinderen. Ik ben de eigenaar van Pleinzicht en ik woon zelf ook in de wijk, aan andere kant van het plein.
Wat is het verhaal van Pleinzicht?
Ik ben hier veertien jaar geleden begonnen, in 2007. Op deze plek zat eerst ‘De Vliegende Kip’, maar die moest sluiten. Ik zag een kans en ben toen Pleinzicht begonnen. Qua locatie hadden we ook ergens anders kunnen zitten: we richten ons vooral op bezorgen. Gelukkig gaat dat heel goed: we bezorgen door heel Barneveld.
Vindt u het belangrijk om de buurt te steunen?
Ja, ik vind dat heel belangrijk. Je woont hier, dan moet je ook meedoen. Je moet wel bijdragen aan de samenleving, hè?
Wat hebt u daar zelf voor gedaan?
Wat me is bijgebleven, is het zwerfvuilproject. Ik zat een middag voor de zaak en zag vuil rondslingen. Toen heb ik wat kinderen bij elkaar geroepen en gevraagd of ze in ruil voor een ijsje of een patatje wat afval wilden verzamelen. Dat wilden ze wel. De eerste dag waren het vier kinderen, de tweede dag zes, en op vrijdag waren het er wel twintig. Toen hebben we er een vast project van gemaakt. De gemeente hoorde ervan en vond het een goed initiatief. Zij wilden me toen een vergoeding geven voor de onkosten. Al het geld dat ik daarvoor gekregen heb, is naar KiKa gegaan. Ik wilde het teruggeven aan een project gericht op kinderen, want aan hen had ik het succes ook te danken.
Draait het project nog steeds?
Nee. De aandacht van de gemeente werkte twee kanten op: Het project groeide, maar sommige ouders dachten dat ik er zelf beter van werd doordat ik een vergoeding kreeg. Daardoor kwamen die kinderen minder, en voelde het als een goed moment om het na zo’n twee jaar ook weer af te kunnen sluiten.
Hoe is het om in dezelfde wijk te wonen en te ondernemen?
Als je wat maatschappelijks wil gaan doen, kets je ook altijd een bepaalde groep af. Als je alleen in een wijk woont, kun je zeggen wat je wilt, maar als je er ook een onderneming hebt, is het anders. Diezelfde persoon staat de volgende dag misschien weer in de winkel, en de klant is koning. Tegen de koning kun je ook niet alles zeggen. Dat vergt veel energie en inspanning. Je doet het dan misschien wel goed als mens, maar doe je het ook goed als ondernemer? Die vragen blijf je toch stellen.
Hebt u ooit overwogen te verhuizen met de zaak?
Ja, maar niet om het feit dat ik hier ook woon. Ik zou het dan voor de veiligheid van de wijk doen. De bezorgers rijden rustig wanneer ze in de buurt zijn, maar ik weet dat sommigen het gas opentrekken wanneer ze uit het zicht zijn. Je bent als ondernemer verantwoordelijk voor je personeel. Ook snap ik de mensen wel die het lastig vinden als er steeds elektrische fietsen en auto’s langsrijden: zij hebben een dag gewerkt en willen dan rust. Onze werkdag begint pas ’s avonds. Misschien, als we nog eens een centrale plek aan een hoofdweg vinden, wil ik nog wel overwegen ergens anders te gaan zitten.
