‘Mijn ontdekkingstocht naar inspiratie’
Een van de opdrachten voor de stadssafari van @broedplaats010 is het voorbereiden van een inspiratiecafé. Op de allereerste dag van de stadssafari mag ik vertellen over mijn inspiratiebronnen. Ik ga mijn collega’s kennis laten maken met twee fantastische mensen die voor mij de drijvende kracht zijn achter mijn passie.
Ik hoef niet lang na te denken over de vraag waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Er zijn twee personen in mijn schoolcarrière voorbij gekomen die ik niet snel zal vergeten. Zij zijn bewust en onbewust elke dag van invloed op mij als leerkracht. Alleen weten zij vast niet hoe groot hun invloed geweest is op mij. Tijdens de voorbereiding op mijn presentatie besluit ik dat ik dit met hen ga delen.
Via via kom ik aan het e-mailadres van mijn mentor uit de brugklas. Ik stuur hem een e-mail om hem te laten weten wat hij voor mij als mens en als leerkracht betekend heeft.
Beste Geert,
Lang geleden in het schooljaar ‘96/’97 werd ik ingedeeld in een mavo-havo brugklas op het Fioretti College. Mijn mentor was meneer v/d Vorstenbosch en ik herinner me na 20 jaar nog steeds het allereerste mentorblok. We zaten met zijn allen in een kring en je moest jezelf voorstellen en mocht daarbij dan gelijk vertellen wat je later graag wilde worden. Ik stelde mezelf voor als Kristel van Dalsum, 11 jaar, geboren en getogen in Veghel maar ik stond op het punt te verhuizen naar Uden. Ik wilde graag juf worden. Nu 20 jaar later ben ik juf op een binnenstadsschool in Rotterdam en ben ik gevraagd mee te doen aan een leergang van de gemeente Rotterdam. Nu moet ik tijdens de eerste bijeenkomst mezelf presenteren en mijn inspiratiebronnen uit het onderwijs toelichten, jij bent er daar één van!
Ik ga volgende week vrijdag vertellen dat jij mij destijds geïnspireerd hebt als leerkracht. Voor mij als leerling/puber was jij iemand die verder keek dan alleen de buitenkant. Waar andere docenten hun werk deden en lessen draaiden met elk uur een nieuwe groep voor hun neus, kreeg ik bij jou het gevoel ‘gezien’ te worden. Je keek door het dwarse pubergedrag heen en haalde het beste uit je leerlingen naar boven. Dat is iets wat ik als mens, maar ook als leerkracht altijd onthouden heb. Hoe belangrijk het is om mijn leerlingen echt te ‘zien’.
Als leerkracht hoop ik dat mijn leerlingen bij mij ook het gevoel krijgen ‘gezien’ te worden, net zoals ik dat 20 jaar geleden heb mogen ervaren.
Als leerkracht hoop ik een verschil te kunnen maken in het leven van mijn leerlingen. Dat zou voor mij het grootste compliment zijn wat ik voor mijn werk kan krijgen.
Voor mij heb jij absoluut een verschil gemaakt en dat wil ik je heel graag laten weten, bedankt!
Ik krijg al heel snel een mail terug van Geert. Hij krijgt kippenvel van mijn e-mail en vindt het enorme eer om voor te komen in mijn inspiratie presentatie. In de e-mail haalt hij enkele herinneringen op aan mijn jaren op de MAVO en hij sluit zijn mail af op een manier die nog precies hetzelfde is als 20 jaar geleden. ‘Keileuk om wat van je te horen Kristel’
Mijn tweede inspiratiebron is een leerling uit mijn allereerste groep in Rotterdam. I. is een meisje wat door de jaren heen 4 jaar van haar basisschooltijd bij mij in de klas heeft gezeten. Een lief meisje met een enorme werkhouding. Leren was voor haar niet altijd even makkelijk, maar ze gaf nooit op. Regelmatig werd er gezegd dat I. de einddoelen van de basisschool niet zou halen, maar niks bleek minder waar. I. en ik werden een sterk team en hebben in die 4 jaar dat ze bij me in de klas zat een basis gelegd die stevig genoeg was voor het behalen van de einddoelen. Zij heeft me laten zien dat de relatie tussen leerling-leerkracht nummer 1 is om te komen tot leren. Zij was het die mij vorig jaar een van de grootste complimenten gaf die ik als leerkracht kan krijgen. Op een prachtig geknutseld hart schreef zij ‘Voor mij ben je veel meer dan alleen een leerkracht’
Inmiddels zit I. op de middelbare school en gaat het goed met haar. Afgelopen week heb ik haar moeder verteld over mijn inspiratie presentatie. Zij bloosde helemaal en zei dat ze nooit had kunnen denken dat haar dochter zoveel voor mij zou betekenen als juf. Dat onze band bijzonder was wist zij wel. ‘ Ik kan jou nooit genoeg bedanken voor alles wat je voor ons gedaan hebt.’
Ik vertel haar wat ik al jaren tegen haar zeg ‘Je hoeft me niet te bedanken, dit is mijn werk’
