Wereld van verschil
Afgelopen woensdag stond onze Broedplaats010 LAB-dag in het teken van ons zelforganiserend vermogen. Onze Amsterdamse vrienden van Kennisland lieten ons zelf deze gehele dag organiseren en invullen. Wij, broeders van Broedplaats010, hadden in eerste instantie moeite om tot een door ons allemaal gedragen programma te komen. Echter, met toch een beetje hulp hebben we een prachtprogramma in elkaar weten te zetten en onze eigen LAB-dag is fantastisch geweest! Met leerzame, confronterende, inspirerende, en zeker ook ontroerende momenten.
Een van die momenten was tijdens de lunch. We hebben geluncht in Post West, een huis van de wijk, of zoals dat vroeger heette, een buurthuis, in Rottedam West. Daar loopt een gehele klas van het Albeda Startcollege (dienstverlening & zorg, MBO 1) stage, om te leren vanuit een werksituatie. Deze klas bestaat voornamelijk uit leerlingen die pas een paar jaar in Nederland wonen, die om velerlei redenen vertrokken zijn uit hun moederland. Ze organiseren in Post West allerlei activiteiten voor buurtbewoners, ze knutselen met kinderen en ouderen, ze verkopen broodjes, ze helpen bij het buitenspelen en ze waren nog het meest trots op de door hun georganiseerde Beautydag voor de dames uit de wijk. En zo hadden ze afgelopen woensdag een lunch voor ons klaargemaakt.
En die lunch was dus wel het mooiste moment van de gehele LAB-dag. Dimitri en ik werden aan onze tafel vergezeld door drie meiden, elk met hun eigen verhaal en hun eigen droom. We hebben gesproken over hard werken, over hun doelen, dromen en de route daarnaartoe. We spraken over hun thuissituatie, het gemis van vrienden en familie, het gemis van een van hun moeders die nog in Equador woont. Ze waren trots, trots dat ze een lunch hadden verzorgd, trots op hun zelfgebakken cake. Ze waren dankbaar, dankbaar voor onze komst en dankbaar om kansen in Nederland te krijgen.
Ik werk zelf in de Alexanderpolder. Op een HAVO/VWO-school, waar leerlingen in principe vanuit hun eigen sociaal-culturele achtergrond al meer kansen hebben. Ik generaliseer, daarvan ben ik mij bewust, maar soms voelt het alsof mijn leerlingen te makkelijk denken over de kansen die zij krijgen. Dezelfde gemeente, maar een wereld van verschil.
Ik mocht het dankwoord verzorgen die middag. En met de nadruk op mocht, want dat was een hele eer. Ik haalde mijn eigen situatie aan, en vergeleek dat met de kracht, de wil, het doorzettingsvermogen en de trotsheid die ik die middag zag. Wat een fantastische groep kinderen bij elkaar. En wat ben ik de Broedplaats010 dankbaar dat ik deze lunch heb mee mogen maken.
