ยุคสมัยที่เปลี่ยน

สมัยหนึ่งเราเคยคิดกันว่าให้ระวังมากๆ ในการโพสต์ Social Media ในวัยรุ่น เพราะเดี๋ยวพอสมัครงาน HR มาเปิดดู เจออะไรห่ามๆ แปลกๆ ก็จะถูกมองไม่ดีแล้วอาจจะเสียโอกาส

ผมว่านะอีกไม่กี่ปีข้างหน้าจะกลายเป็นว่าเวลาเขาเปิดดูแล้วเจออะไรห่ามๆ ในสมัยวัยรุ่น ก็จะมองว่าปกติใครๆ ก็เป็นกัน ก็มันวัยรุ่นอ่ะนะ เพราะเดี๋ยวนี้ส่วนมากก็มีกันหมดล่ะ

ในยุคสมัยที่ความห่าม เป็นเรื่องที่มักจะถูกซ่อนไว้ การมีภาพอะไรแบบนั้นออกมาก็กลายเป็นสิ่งที่คนมองไม่ดี คนสมัยหนึ่งก็เตือนว่าอย่าทำ แต่พอทำเยอะเข้ากลายเป็นเรื่องที่เห็นทั่วไป วัฒนธรรมในการยอมรับก็เปลี่ยนไป

สิ่งหนึ่งที่เคยเป็นเรื่องน่าเกลียด โง่เง่า และตัดโอกาสตัวเอง ในเวลาหนึ่งๆ ก็อาจจะเปลี่ยนไปในอีกเวลาหนึ่ง

ความเหมาะสมไม่เหมาะสม ถูกปรับเปลี่ยนไปตามกาลเวลาเสมอ

เวลาเราเห็น Meta ของสังคมมันเปลี่ยนไป อย่างเช่น กรณี “เด็กสมัยนี้โพสต์ความห่ามวัยรุ่นออกสื่อได้ HR ไม่สนใจหรอก ธรรมดา สมัยเรานี่มีรูปเดียวก็โดนจิกโดนถามแล้วว่าจะทำงานไหวเหรอ”

เวลาที่เห็นบางอย่างที่เรากลัวและระวังตัวมาทั้งชีวิตกลายเป็นเรื่องที่ธรรมดาในยุคอื่นๆ ผมว่ามันรู้สึกน่าสนใจและตื่นตาตื่นใจนะ

สิ่งที่เราเคยตัดสินว่า “ดี” กลายเป็นเรื่อง “ไม่ดี” สิ่งที่เราเคยตัดสินว่า “ไม่ดี” กลายเป็นเรื่อง “ปกติ” หรือ “ดี”

แม่งโคตรน่าสนุกเลยที่จะหาว่า “ทำไม” บริบทอะไรมันเปลี่ยน

เขียนอันนี้เสร็จทำให้รู้ว่าตัวเองมีความสนุกและสนใจความสัมพันธ์ระหว่างบริบทกับ Practice และ Norm ที่มนุษย์ตั้งขึ้นมา เราสนใจและสนุกกับสิ่งนี้ ตั้งแต่ในงาน Software engineering ที่ผมเขียนพูดและสอนเรื่องไม่มีอะไรถูกผิดขึ้นกับบริบท ไปจนถึงแง่สังคมวัฒนธรรม ผมก็ยังรู้สึกชอบที่จะสังเกตและศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบริบทกับสิ่งที่คนบัญญัติในแต่ละยุคสมัยว่าอะไรคือ “ดี” หรือ “ไม่ดี” ซึ่งเทียบเคียงได้กับพลวัตรที่ว่า Best practice ใน Software engineering เปลี่ยนไปตามบริบท

คือ มันสนุกจริงๆ นะเวลาที่เราเห็นมากไปว่าอะไรคือ “ดี” อะไรคือ “ไม่ดี” ข้ามไปจนสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างบริบทเหตุปัจจัยที่มาของ “ดี” และ “ไม่ดี” เวลามองเห็นความเชื่อมโยงแล้วมันสวยงามน่าตื่นตาตื่นใจเสมอ