Ses Yükseltme Bağlamında “Kelt ruhunu neden seviyorum” Derlemesi

Manşetvari bir “Yüreklerimiz ‘dağlan’dı” serisi yapmaktansa şöyle bir şey yapayım dedim günlerdir içinden çıkamadığımız bulantıya binaen. “Barış için savaş” gibi sessiz bir mottoyu benimsemiş gibi duran Kuzey halkı, dünya mazlumlarına (önemli nokta: Müslüman olanlara “da”) dikkat çekme hususunda oldukça aktif yıllardır. Ben de şuraya bir şey bırakayım işe yararlı, dedim. En azından ara sıra bakar, dinler, okur; ye’s varsa kurtulmaya çalışır, umut beslemeye devam ederiz. Birkaç güncel haber dışında, aktif isimleri ve onların yardımsal, farkındalıksal işlerini içeriyor. Ülke ülke ayırdım, belki merak eden açar tarihlerini okur (İngilizce Wikipedia oldukça detaylı bilgi veriyor). İskandinavya kısmına hiç girmedim zira o ayrı bir yazının konusu.

İşbu “Kelt ruhunu neden baya seviyorum” derlemesidir, arz ederim.

1. İskoçya

a- Nicola Sturgeon: “First Minister of Scottland” unvanı ile hitap edilen bu leydi (biliyorum, isminden dolayı aklınıza Tesla geldi ve erkek olabileceğini düşündünüz), son mülteci ölümlerden ve özellikle Aylan’dan sonra yaptığı açıklamalarla, David Cameron’a hayli “çemkirdi”. Durum, İsveç Dışişleri Bakanı Margot Walström’ün canlı yayında gözyaşlarını tutamamasıyla eşzamanlı ilerleyince daha çok ses buldu medyada. (Neyse, İskandinavya’ya girmeyeceğiz demiştik.) Sturgeon şöyle demiş:

“Birleşik Krallık hükümetinin gelişmelere yönelik, ‘gör ve geç’ tavrından dolayı çok sinirliyim. Duruşunu değiştirmesi için David Cameron’a yalvarıyorum.” ( http://www.aa.com.tr/tr/u/586864--bu-korkunc-goruntulerin-sorumlusu-esad)

Kendisi oldukça “üsttensiz” biri gibi duruyor, ben Twitter’dan takip ediyorum; isteyenler için link: https://twitter.com/NicolaSturgeon

b- Franz Ferdinand: Çoğumuz onları festival cingıllarında dönen “Take Me Out”larıyla tanıdık. Hatta isimden dolayı (i.e: Avusturya arşidükü, Macaristan ve Bohemya prensi ve meşhur savaş sebebi Archduke Franz Ferdinand) tek bir adam bile sandık. Şimdi tabii burada diskografik bilgi vermeye gerek yok. 2002 Glasgow menşeli grup, savaş çocuklarına ithafen başlatılan “War Child” projesinin 2009 ayağı, “bir sonraki nesilde sadakati körükleme” mottolu “Heroes” albümünde Iraklı, Afgan, Kongolu ve Ugandalı çocuklar için Blondie’nin “Call Me” şarkısını coverladı.

c- Travis: Yılların fenomen grubu. Onlar da Glasgow çıkışlı. Yedi albüm çıkardılar ve iki kez BRIT Ödülü kazandılar falan. Yukarıda bahsettiğimiz War Child Projesi’nin bir başka ayağı olan, “dedicated to Iraq” Hope (2003) albümünde de onlar, “The Beautiful Occupation”ı çaldılar ve seslendirdiler.

2. İrlanda

a- Dolores O’Riordan & The Cranberries: Az mı söyledik “Zombie”yi. “Büyüyünce Dolores olcam.”cılarla doluydu etrafımız. Keltik halk vokalini alternatif rock ile sentezleyip literatüre tekrar kazandıran (sonra Eluveitie aldı yürüdü tabii) ünlü grubun üyelerinin hem bireysel olarak hem de grupça bir aktivizm geçmişi var. En hüzünlü albümlerinden biri olarak addedilen The Faithful Departed’ın “Warchild”ı ve elbette “Bosnia”sı yükselen sesi ile duyguları şahlandırmıştır defalarca.

b- Sinéad O’Connor: Haşin kızımızı biliyorsunuzdur. Nothing Compares 2 U ile tırmandı tepeye, kendisine verilen Grammy’i reddetti ve hep ABD ve savaş karşıtı bir politika izledi “Hepinizden iğreniyorum.” dercesine ifadesi ve kazınmış saçlarıyla.

“Ode to Billie Joe”yu War Child’ın 1995'li “The Help” albümünde seslendirdi. Bu albüm, savaşla harap olmuş bölgelere yardım için hazırlanmış, özellikle de Bosna’ya ithaf edilmişti.

c- Bono & U2: Zaten biliyoruzdur, Wikipedia’dan açıp “campaigns and activism” kısmının uzunluğu görüp teyit de edebiliriz falan. Elbette kimi desteklenir kimi desteklenmez ama bu Dublinli isimlerin Uluslararası Af Örgütü, DATA ve daha birçoklarıyla sosyal adalet ve insan hakları bağlamında yaptığı çalışmalar güzel sözleri hak ediyor. Ayrıca The Red Campaign’e (Afrika’da AIDS’le ve genel olarak AIDS ve veremle savaş) katıldılar. Belki tüm bunlar, Zincirlikuyu’da beklerken gelen U 2 otobüsüne binaen ısrarla “ ‘Yu tu’ bile geldi, bizimki hala gelemedi.” dememizin de sebebidir.

O zaman War albümünden “Sunday Bloody Sunday”.

3. Galler

a- Şu haber, Galler için genel bir temsil arz ediyor: http://www.haksozhaber.net/gallerde-filistine-destek-israili-protesto-65152h.htm

“Birleşik Krallık’ta Filistinliler için barış ve adalet kampanyaları yürüten “Filistin Dayanışma Kampanyası (Palestine Solidarity Campaign)” adlı sivil toplum kuruluşu tarafından organize edilen gösteriye katılan yüzlerce protestocu, Cardiff Belediyesi’nin önünde toplandı. 2016 Avrupa Futbol Şampiyonası elemeleri kapsamında gerçekleşecek olan Galler ile karşılaşacak İsrail, protesto edildi.”

b- Manic Street Preachers: Ya da Manics. Autumnsong’la hayatımıza girmiş olabilirler. Küba’da konser vermeler, Richey Edwards’ın kaybolması, James Dean Bradfield’ın ciks ismi derken 80'lerden bu yana kaliteli müzikle buluşturdular dinleyicileri. War Child’ın üç albüm projesinde birden yer aldılar ve üç şarkı seslendirdiler. Biri Bosna Hersek’e ithafen yapılan The Help’teki (1995) “Raindrops Keep Fallin’ on My Head” (cover), biri 1 Love (2002) albümündeki The Rolling Stones coverı “Out of Time”, diğeri de Help!: A Day in the Life (2005) albümündeki “Leviathan”.

c- Stereophonics: Cwmaman diye şirin isimli kömür madenciliği köyünden çıkmış 92'li bir grup olan Sterephonics’in aktivistliğinde menşenin de etkisi vardır belki. Yukarıda bahsettiğimz 1 Love albümünde, yine biraz yukarıda bahsettiğimiz, Sinéad O’Connor’ın Prince güfteli “Nothing Compares 2 U” şarkısıyla yer aldılar.

Bütün bu uzunca yazıda bahsedilen isimler, etkinlikler ve dahası sadece bir seçki. Daha birçok isim, hatta daha öne çıkan birçok isim var ama böyle tematik bir şey yapmış olduk Kelt parantezinde. Birçok solo şarkıcı, Kelt olmayan grup, söz yazarı, “filantropist” de var elbette.

Samimi (olduğuna inanmak istediğimiz) çabalar iyi biri.

Bonus: Yusuf İslam a.k.a. Wikipedia ve bilimum biyografik şeylerin ısrarla Cat Stevens’ı. Kelt değil ama İngiltere’nin kuzeyinden.

Biraz “British accent”, duygu ve titreyen ses için; Peace Train.