Nike, de digitale schoenmeesters?
Afgelopen week waren wij bij the Next Web conferentie om geïnspireerd te worden en om te kijken hoe het er aan toe gaat in ‘the heart of tech’. Naast de usual suspects als Microsoft, Buzzfeed en Strava was er ook een presentatie van Michael Martin (Global head of digital products bij Nike). ‘Een schoenenfabrikant op de mainstage?’ Als sneakerfreak was ik erg benieuwd wat hier ging gebeuren en was ik ruim op tijd in de grote zaal om een goede plek te bemachtigen…
Wat graan en schoenmaten met elkaar te maken hebben
De presentatie begon direct met een vrij krachtig statement (waarvan ik de wetenschappelijke onderbouwing niet heb kunnen vinden);
60% of the people are wearing the wrong shoe size.
Of dit dus echt klopt weet ik niet. Wel zag ik op internet al vrij snel dat het zou gaan om 60% van de Noord-Amerikanen en niet om de wereldbevolking (al is dat voor veel Amerikanen hetzelfde). Maar goed, waar of niet, het vinden van de juiste schoenmaat is inderdaad lastig. Zeker wanneer je online besteld.
Volgens Michael Martin wordt dit veroorzaakt door het verouderde sizing system. Die maatvoering voor schoenen is al decennia onveranderd en is ontstaan rond 1324.
Het getal van je schoenmaat is dan ook niet in centimeters (of inches) maar in barleycorn. Barleycorn ken je waarschijnlijk onder een andere naam; graan, en dat is dan ook precies wat ze vroeger gebruikten om te bepalen hoe groot je schoenen moesten zijn. Je maat werd bepaald door het aantal graankorrels dat ze naast je voet op een rijtje konden leggen. Niet de meest accurate manier om je voeten te meten zoals je begrijpt.
Naast de lengte en breedte van je voet zijn er talloze factoren van invloed op de pasvorm. Meetbare zaken als hakhoogte, maar ook veters spelen bijvoorbeeld een rol. Ik zal je niet vermoeien met de details, maar je snapt nu hoe het komt dat je die sneakers prima in een maat 43 kunt kopen terwijl jouw nette schoenen maat 44,5 zijn.
Heb ik de juiste maat besteld?
Dus hoewel 1 barleycorn inmiddels gestandaardiseerd is weet iedereen die schoenen koopt van verschillende merken, dat een maatje 44 niet bij elke fabrikant hetzelfde is. Dat maakt maakt dat het ontzettend lastig en soms frustrerend om online schoenen te bestellen, omdat dit vaak resulteert in meerdere maten bestellen, onzekerheid over de juiste maat, wachten op je terugbetaling en (niet te vergeten) die vervelende tripjes naar een retourpunt.
Al die onnodige pakketjes kosten een hoop geld. Om kosten te besparen, beter voor het milieu bezig te zijn en (vooral) om mensen meer Nikes te laten kopen hebben ze bij Nike nu Nike Fit bedacht. Een app waarbij je met AR in seconden een accurate scan van je voeten kunt maken.
Een stap vooruit?
Door steeds meer voeten op te meten bouwt Nike een enorme dataset op. Deze data willen ze niet alleen gebruiken om te zorgen dat mensen de juiste keuze maken uit de bestaande schoenmaten, maar ook bij de productie van nieuwe schoenen.
Het zou dus zomaar kunnen dat de schoenen van Nike over een paar jaar echt lekkerder zitten, omdat ze precies weten hoe onze voeten eruit zien. Dat is goed voor mij als consument (want ik krijg bijvoorbeeld minder last of slijtage) en goed voor Nike als producent (want ik ga relatief meer Nikes kopen).
En dat maakt deze innovatie ook zo goed. Het maakt de wereld (oké dat is misschien ietwat overdreven) een stukje fijner. Voor iedereen. Wat Nike hier doet is de fysieke wereld beter maken met digitale producten; daar word ik gelukkig van en is ook precies de reden waarom ik bij Clockwork ben gaan werken.
Nu Nike Fit is aangekondigd zal het niet lang meer duren voordat de app verschijnt en echt kan worden gebruikt. Laten we hopen dat Nike Fit net zo soepel werkt als in het filmpje. En dat dit écht die beloofde stap vooruit is voor de maatvoering en pasvorm van schoenen. Ik kan niet wachten!
Dus het beste van 2 dagen TNW is een productintroductie van Nike?
Of dit het beste praatje was van the Next Web betwijfel ik. Objectief gezien waarschijnlijk niet. Er waren waanzinnig interessante sprekers met de meest vernieuwende technieken en filosofische onderwerpen. Vergeleken daarbij was dit praatje eigenlijk net iets te gelikt en Amerikaans. Het voelde bij vlagen zelfs alsof er een net iets te vaak geoefend toneelstuk werd opgevoerd.
Desondanks verliet ik de zaal laaiend enthousiast en geïnspireerd. Vol nieuwe energie voor nieuwe ideeën, en daar gaat het uiteindelijk allemaal om.
