สรุปหนังสือ: เลิกนิสัยทำอะไรไม่เสร็จสักอย่าง

ผู้เขียน: โทโยคาซึ สึรุตะ | ผู้แปล: กมลวรรณ เพ็ญอร่าม
สำนักพิมพ์: SHORT CUT
172 หน้า

หนังสือ how-to แบบฉบับญี่ปุ่น เล่มเล็กขนาดกำลังพอดีมือ แต่มีเนื้อหาที่น่าสนใจ ด้วยแนวคิดที่ว่า

การเปลี่ยนจากคนที่ชอบทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ ให้กลายเป็นคนที่ทำอะไรก็สำเร็จนั้น เคล็ดลับสำคัญก็คือ ต้องรู้จักใช้ “ตัวช่วย” ครับ

ตัวช่วยในที่นี้ อาจเป็นในรูปแบบของตัวช่วยจากภายนอกและตัวช่วยจากภายใน

ตัวช่วยจากภายนอก

เป็นการขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นโดยตรง หรือบางครั้งเราอาจใช้ผู้อื่นช่วยเป็นแรงผลักดันก็ได้ เช่น บอกเป้าหมายของเราให้ผู้อื่นรับรู้ กำหนดเส้นตายที่มีผลกับผู้อื่น ซึ่งจะเป็นการบังคับตัวเองไปในตัว ให้ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำให้สำเร็จให้ได้ ตัวช่วยจากภายนอกยังรวมไปถึง การหาความรู้จากการอ่าน (เรื่องนี่เห็นด้วย 100% เลยครับ) และการปรับสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมกับการทำงานด้วย

ตัวช่วยจากภายใน

เป็นการใช้ ข้อมูลที่ส่งมาจาก ความคิด ความรู้สึก และร่างกายของเรา มาเป็นตัวช่วย ซึ่งเป็นแนวคิดใหม่ที่ผมชอบและน่าสนใจดีครับ

หลักการก็คือ ให้มองว่า ความคิด ความรู้สึก และร่างกายของเรา เป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้อย่างสมบูรณ์ และเป็นสิ่งที่แยกออกจากตัวเรา

มอง ความคิด ความรู้สึก และร่างกาย เป็นเหมือนดั่งเพื่อนผู้หวังดี อย่าไปพยายามบังคับหรือควบคุม แต่ให้คอยฟังเสียงของพวกเขา ยอมรับในสิ่งที่เราคิด หรือรู้สึก ไม่ว่าจะเป็นในแง่ดีหรือร้าย ความคิดในแง่ลบมักเป็นตัวหยุดการกระทำของเรา ลองเขียนความคิดและความรู้สึก ในเรื่องนั้นออกมา โดยไม่แต่งเติม และมองว่าสิ่งนี้กำลังสอนอะไรกับเราอยู่ การทำแบบนี้จะทำให้เราแยกแยะได้ว่า อะไรคือเสียงรบกวนที่ทำให้เราไม่กล้าไปต่อ และอะไรคือคำเตือนที่เราไม่ควรมองข้าม

การทำอะไรให้สำเร็จนั้น มักมีจุดที่ยากอยู่ 2 จุด คือการเริ่มต้นและการไปต่อให้จบ

การเริ่มต้นที่ดี คือ การเริ่มทำเพียง 1% ก่อน เพราะความกังวลและความกลัวมักเป็นอุปสรรคสำคัญของการเริ่มต้น แต่เมื่อเราก้าวข้ามความกลัวและเริ่มต้นได้ เรามักจะไปต่อได้ง่ายขึ้น

หลังจากนั้นเมื่อเจอกับอุปสรรค ก็อาจทำให้เราหยุดอีกครั้ง การไปต่อให้จบอาจต้องใช้แรงบันดาลใจเข้าช่วย แรงบันดาลใจไม่ใช่สิ่งที่ต้องค้นหาให้เจอก่อนที่จะลงมือทำอะไร ในทางกลับกันเราจะพบแรงบันดาลใจจากสิ่งที่เราทำและรู้สึกสนุกกับมัน หากเรารู้สึกสนุกกับสิ่งที่ทำ เราก็มีแนวโน้มที่จะไปต่อยังเป้าหมายได้

อีกคำแนะนำหนึ่งที่สอดคล้องกันก็คือ ให้เราเน้นไปที่กระบวนการครับ อย่าเน้นที่เป้าหมายเพียงอย่างเดียว เพราะหากเราสนุกกับกระบวนการ แม้ยังไม่เห็นผลลัพธ์ เราก็ยังมีแรงพลังก็จะทำต่อไปได้เรื่อย ๆ

ในตอนท้ายผู้เขียนยังพยายามให้กำลังใจอีกว่า ความรู้สึกที่ว่าเราทำอะไร ครึ่ง ๆ กลาง ๆ นั้นไม่ใช่เรื่องแปลกหรือผิดอะไร และเป็นความรู้สึกที่อยู่คู่กับเราตลอดเวลา ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง ความรู้สึกแบบนี้แหละที่ทำให้เราเติบโตขึ้น เพราะเพื่อนที่อยู่ภายในของเรา กำลังบอกให้เราเริ่มทำอะไรสักอย่างเพื่อไปต่อให้ถึงเป้าหมายที่วางไว้นั้นเอง

ขอบคุณที่ติดตามครับ